 |
| socialneuron / pixabay |
Παρακάτω έχω συγκεντρώσει 10 θεμελιώδεις κανόνες των νεοφιλελεύθερων φωστήρων, που συνιστούν το απαύγασμα της αιώνιας επιστημονικής τους θεωρίας, που ένα σύγχρονο κράτος ή νομισματική ένωση κρατών, τον 21ο αιώνα, αλλά και οι πολιτικοί και πολίτες θα πρέπει να πιστεύουν και να ακολουθούν:
Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος
1) Ένα κράτος έχει τους ίδιους περιορισμούς που έχει μια οικογένεια, που σημαίνει ότι πρώτα εισπράττει η οικογένεια και το Κράτος για να δαπανήσουν μετά. Αν δαπανήσουν πιο
πολλά απ’ όσα εισπράττουν θα χρωστούν, και τότε θα πρέπει ο Λαός και οικογένεια να υποστούν σκληρή λιτότητα. Φυσικά αυτό είναι μια ανοησία. Η οικονομία ενός Κράτους δεν είναι σαν την οικονομία μιας οικογένειας. Δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο. Το κράτος εκδίδει το νόμισμα του μια οικογένεια πρέπει να το βρει. Άρα το Κράτος δαπανά κατά το δοκούν.
2) Το έλλειμμα είναι εγκληματικό το περίσσευμα ευλογία. Και αυτό είναι μια ανοησία. Το αντίθετο ισχύει.
3) Το περίσσευμα συμβάλει στην Εθνική Αποταμίευση, που σημαίνει ότι οι αποταμιεύσεις δημιουργούν επενδύσεις. Παμμεγίστη ανοησία. Αν δεν γίνουν επενδύσεις, που αυξάνουν το εισόδημα, πως μπορούν να δημιουργηθούν αποταμιεύσεις; Προηγείται της αποταμίευσης η επενδυτική δαπάνη.
4) Ασχέτως του οικονομικού κύκλου, ύφεση, ανάκαμψη, ευημερία, πάντα ο προϋπολογισμός θα πρέπει να είναι ΟΧΙ ελλειμματικός. Άλλη ανοησία. Φυσικά, αναλόγως του οικονομικού κύκλου η δημοσιονομική πολιτική προσαρμόζεται.
5) Τα ελλείμματα οδηγούν σε υψηλό επιτόκια και κατά συνέπεια αποθαρρύνονται και μειώνονται οι ιδιωτικές επενδύσεις. Με άλλα λόγια το Κράτος βρίσκεται σε διαρκή ανταγωνισμό με τον ιδιωτικό τομέα για το ποιός θα προλάβει να αρπάξει τις ιδιωτικές αποταμιεύσεις. Βροντώδης ανοησία. Όταν το Κράτος δαπανά δημιουργεί αποθεματικά (χρήμα) και κατά συνέπεια μειώνονται τα επιτόκια.
6) Τα σημερινά ελλείμματα σηματοδοτούν υψηλότερους φόρους στο μέλλον. Φυσικά δεν σηματοδοτούν κανένα μελλοντικό φόρο. Δεν έχει κανένα λόγο να φορολογήσει στο μέλλον το Κράτος για να τιμήσει τα ομολόγα του.
7) Η Χώρα που δεν έχει δημοσιονομική πειθαρχία πτωχεύει. Αντιθέτως, μια χώρα που εκδίδει το νόμισμα της ποτέ δεν πτωχεύει και της οποίας το νόμισμα ελεύθερα διακυμαίνεται στις αγορές. Άλλη μια ανοησία.
8) Οι Δημόσιες Δαπάνες είναι πάντοτε πληθωριστικές. Αυτός ο ισχυρισμός μας έρχεται από τον 17ο αιώνα. Βρωμάει τραπεζική μούχλα. Μας λέει ότι ο πληθωρισμός είναι νομισματικό φαινόμενο. Βλακώδης ισχυρισμός. Ο πληθωρισμός είναι δημιούργημα της παραγωγής. Με άλλα λόγια λόγω του πληθωρισμού έχουμε αύξηση της ποσότητας του χρήματος και όχι το αντίθετο.
9) Οι Δημοσιές Δαπάνες οδηγούν σε μεγάλο Κράτος, κάτι που υπονομεύει τις ελευθερίες των Πολιτών. Φυσικά αυτό δεν είναι σωστό και συνιστά απάτη ως ισχυρισμός. Οι μεγάλες δημόσιες δαπάνες δεν έχουν σχέση με μικρό ή μεγάλο κράτος. Αυτή είναι πολιτική απόφαση του Λάου στο τι θέλει.
10) Η μεγαλύτερη και η τελευταία απάτη που συνιστά κατά συνέπεια βαρεία ηλιθιότητα είναι ότι το χρήμα είναι ουδέτερο ως προς την παραγωγή, με άλλα λόγια δεν επηρεάζει την παραγωγή και την απασχόληση αλλά μόνο τις τιμές. Τίποτα άλλο. Αυτό έχει περάσει και στους πολίτες ως αυταπόδεικτος ισχυρισμός. Θα το έχετε ακούσει βέβαια από πολλούς, ‘μορφωμένους’ πολιτικούς, κατεστημένους δημοσιογράφους και ‘καθώς πρέπει πολίτες’ να λένε ‘το χρήμα δεν έχει καμία σημασία, τι ευρώ, τι δολάριο, τι δραχμή το ίδιο είναι’. Φυσικά αυτός ο κουτοπόνηρος ισχυρισμός δεν είναι αληθής.. Ας το πούμε άπλα. Έχουμε 1,5 έκτα ανέργους, οι μισθοί έχουν κατρακυλήσει και εν τούτοις η χώρα είναι σε βαθειά ύφεση. Τι λείπει. Προφανώς το χρήμα για να δαπανεί και δεν είναι σωστός ο ισχυρισμός ότι πρέπει να πέσουν και άλλο οι μισθοί για να έχουμε ανάπτυξη. Αυτός ο ισχυρισμός οδηγεί σε περαιτέρω βαθειά ύφεση.
Τα παραπάνω βεβαίως είναι οι φιλελεύθερες ανοησίες του 19ου αιώνα που πάντοτε είχαν σκοπό να προστατεύουν τους Τραπεζίτες και τους μεγάλους κεφαλαιούχος. Αυτό που κάνει ακριβώς η ευρωζώνη.
Είναι οικονομικά που καταδικάζουν τους Λαούς σε φτώχεια, και είναι τα οικονομικά αυτά που οδηγούν τους Λαούς σε εχθρότητα και στον εικοστό αιώνα οδήγησαν σε δυο παγκόσμιους πολέμους με εκατομμύρια θύματα
Σήμερα ο ίδιος πόλεμος γίνεται μέσα στην ευρωζώνη, εναντίον της εργασίας και του παραγωγικού κεφαλαίου δημιουργώντας πάλι θύματα.
Ο άνθρωπος είναι μεταξύ των άλλων και λογικό ον, που πάνω στη λογική του οικοδομείται η έννοια της ελευθερίας άλλα και η θέληση του να γράψει την ιστορία του όπως αυτός θέλει, και όχι να την αφήσει σε βάρβαρα μυαλά που προστατεύουν την βαρβαρότητα τους και κατά συνεπεία την μοχθηρή βλακεία τους.
Πρέπει να απαλλαγούμε από αυτά τα ζόμπι οικονομικά, που ως ζόμπι έχουν φοβίσει τον λαό και ο φόβος ως συναίσθημα αν σε καταλάβει καταλύει μέσα σου κάθε αρετή! Αυτό έχει πάθει ο Ελληνικός Λαός. Έχει τρομοκρατηθεί και κατά συνέπεια δεν σκέφτεται και μόνο πιστεύει. Μια και καλή θα πρέπει να σκεφτούμε, να διασκεδάσουμε τον φόβο μας, να μην τον φοβόμαστε, και να στείλουμε αυτά τα οικονομικά ως θεωρία και πράξη, μαζί με αυτούς που τα πρεσβεύουν, στα υπόγεια της προϊστορίας και να μην ξαναβγούν πάνω στη γη. Κάνουν κακό.