 |
| AdinaVoicu / pixabay |
Έχουμε τρελαθεί στα καλά νέα. Η οικονομία ξαφνικά πετάει. Δανειζόμαστε με αρνητικό επιτόκιο δηλαδή παίρνουμε 10 για να γυρίσουμε πχ 9,5 (ωραία ευκαιρία να περιορίσουμε και το δημόσιο χρέος), η κυβέρνηση ανακοινώνει τη μια φοροελάφρυνση μετά την άλλη. Κι όμως αναρωτιέμαι...
Του Στρατή Μαζίδη
Τι άλλαξε από το 2010 ως σήμερα ώστε από εκεί που δε μας έδιναν σεντ, τώρα να πληρώνουν για να μας δανείσουν; Μήπως περιορίστηκε το δημόσιο; Άραγε σταμάτησαν οι σπατάλες; Κάθε άλλο. Οι παθογένειες καλά κρατούν. Μέχρι κι η ΔΕΗ που ούτε τρελός δε θα έπαιρνε, τώρα σώθηκε και σε λίγα χρόνια θα κολυμπά στο χρήμα, ακούμε. Άρα δύο τινά συμβαίνουν.
Το ένα πως όλα αυτά είναι παροδικά και σε εύλογο χρονικό διάστημα θα τρέχουμε αλλά δε θα φτάνουμε.
Το άλλο είναι πως όλα αυτά τα καλά νέα άρχισαν να εμφανίζονται όταν δρομολογήθηκε η λύση του Σκοπιανού. Δώσαμε τη Μακεδονία για να πάρουμε ανάσες. Έκτοτε άρχισε να χαλαρώνει το ζωνάρι, απλά ο ΣΥΡΙΖΑ από ιδεοληψία του έκανε το στρατηγικό σφάλμα να μη μοιράσει ισόποσα σε όλους. Τώρα ξαφνικά έχουμε μια τρομερή οικονομία [με τη μισή παραγωγική Ελλάδα άνεργη ή στο αεροδρόμιο] αλλά όλα πάνε καλά. Μήπως λοιπόν ήταν και σκηνοθετημένο όλο αυτό ώστε η επιστροφή στον όποιο βαθμό στη φορολογική κανονικότητα να συνδυαστεί χρονικά με τις πολύ πιθανές εθνικές υποχωρήσεις για τις οποίες κάποιοι ήδη μας κάνουν μασάζ;
Νέα μείωση στον ΕΝΦΙΑ, μείωση των φορολογικών συντελεστών, περισσότερο επίδομα θέρμανσης κτλ. Ο παράς κάνει μεγάλη δουλειά. Γιατί είναι τώρα εδώ μπροστά σου. Ζωντανός. Πάρε τον ή άφησέ τον. Η δε κυβέρνηση μοιράζει χρήματα αντί να πει ότι "παιδιά δεν μπορώ να σας δώσω τίποτε αν θέλετε και αύριο η Ελλάδα στο χάρτη να είναι όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Πρέπει να πάρω πλοία κι αερόπλανα".
Και μήπως τελικά ήταν όλο εξαρχής στημένο, να μας εξαθλιώσουν για να μας πάρουν τα πάντα στο υπερταμείο, να τους δώσουμε τώρα και τα πετρέλαια, να πάρει κι ο Ερντογάν ό,τι θέλει με Χάγη ή χωρίς για το ζωτικό του χώρο χωρίς να ανοίξει μύτη όσο παράλληλα εμείς θα επιστρέφουμε στην κανονικότητα συνεπαρμένοι από τα...καλά νέα; Πήραν ό,τι ήταν να πάρουν, τελειώνουν τη δουλειά, τερματίζουν τη δουλεία; Άστε το κι αυτό το ενδεχόμενο πάνω στο τραπέζι της σκέψης σας.