Ο πρωθυπουργός της χώρας, Κυριάκος Μητσοτάκης με τη συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ άνοιξε το παράθυρο για μια πιθανή προσφυγή στη Χάγη όπου για να είναι απολύτως σαφής όμως είπε αναφερόταν στον ορισμό της υφαλοκρηπίδας και των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Του Στρατή Μαζίδη
«Αν πιστεύουμε -και το πιστεύουμε- ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα ως χώρα από αυτή την εξέλιξη» συμπλήρωσε ο κ. Μητσοτάκης για να συμπληρώσει όμως
πως θα πρέπει να είμαστε "απολύτως έτοιμοι να δεχθούμε την τελική απόφαση ενός τέτοιου διεθνούς οργάνου".
Δεν ακούγεται λίγο αντιφατικό αυτό; Είναι σα να λέμε ότι θα πάμε στα δικαστήρια για μια υπόθεση, έχουμε δίκιο, το τεκμηριώνουμε, τα πάντα να είναι υπέρ μας αλλά να είμαστε έτοιμοι αν χάσουμε.
Η άλλη επιλογή κατά τον κ. Μητσοτάκη είναι:
«Να μην κάνουμε τίποτα και να παραμένουμε σε μια ισορροπία τρόμου με την Τουρκία που ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταλήξει σε ένα σενάριο όπου θα είμαστε και οι δύο χαμένοι; Διότι κερδισμένος δεν υπάρχει σε ένα σενάριο θερμού επεισοδίου».
Δηλαδή το 1996 δεν υπήρχε κερδισμένος στα Ιμια; Αν πχ υπάρξει ένα θερμό επεισόδιο και βουλιάξουν δύο τουρκικές φρεγάτες μαζί με ένα γεωτρύπανο, δεν θα είμαστε εμείς οι κερδισμένοι; Δε θα επιβάλλουμε τους όρους μας; Προσοχή, δε λέω ότι πρέπει να προκαλέσουμε θερμό επεισόδιο, αλλά αρνούμαι το διαζύγιο με την κοινή λογική που προτείνει ο κ. Μητσοτάκης.
Σαφέστατα υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι σε αυτούς τους μίνι πολέμους.
Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός της χώρας μοιράζει εκατοντάδες εκατομμύρια αντί πχ να πάρει δύο κορεάτικες φρεγάτες σαν αυτές [Link] και γενικώς να αρχίσει να θωρακίζει τη χώρα ανοίγοντας το παράθυρο να κρίνουν ξένοι τα δικά μας δίκαια όπου ναι, βέβαια, πάμε με πίστη για τη νίκη, λες και θα παίξουμε με τη Φέγενορντ, αλλά να αποδεχθούμε το αποτέλεσμα όποιο και να είναι, αν πχ αντί για 0-2 έρθει 4-1, δε μου ακούγεται καθόλου καλά.
Και είμαι βέβαιος πως δεν ακούγεται καθόλου καλά σε καμία χώρα από αυτές που θεωρούμε ως συμμάχους στην περιοχή μας. Πιστεύετε πχ ότι το Ισραήλ ή η Αίγυπτος θα πήγαιναν ποτέ να διακυβεύσουν την τυχή ενός δικού τους δικαίου;
Η Ελλάδα περνά προς τα έξω το μήνυμα πως δέχεται να τζογάρει τα εθνικά της δίκαια σε κάποιο διεθνές δικαστήριο. Διαμηνύει ότι δεν τα υπερασπίζεται στην πράξη αλλά στα δικαστήρια. Η χειρότερη κίνηση στη χειρότερη στιγμή. Στη Χάγη αυτήν την εποχή πας μόνο αν σου τύχει καμιά καλή προσφορά από ταξιδιωτικό γραφείο. Όχι για να παίξεις την τύχη της χώρας σου.