Μετά την «απρόσμενη» χθεσινή εκλογή (από τη βάση του κόμματος) της νέας σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας στην Γερμανία (υπό τον Norbert Walter-Borjans και της Saskia Esken), όλα δείχνουν ότι το σοσιαλδημοκρατικό «μεθυσμένο καράβι» των τελευταίων ετών μπατάρει πλέον επικίνδυνα. Αυτή τη φορά προς τα πολύ «αριστερά», αλά Κόρμπιν, με προφανή τον κίνδυνο της παραπέρα συρρίκνωσης του SPD, ακόμα και του ιστορικού αφανισμού του, 156 χρόνια από την ίδρυσή του.
Μια εξέλιξη που αφήνει πεδίο «δόξης λαμπρό» στους εκτός πραγματικότητας Πράσινους παγκοσμιοποιητές να υποκαταστήσουν το κόμμα των Μπραντ και Σμιτ σαν λαϊκό κόμμα και φέρνει πιο κοντά στην πολιτική έξοδο την κα Μέρκελ, που μπορεί στα 14 χρόνια της καγκελαρίας της ν΄ αποδείχτηκε συχνά «εφτάψυχη γάτα», όμως τώρα, ήδη αποδυναμωμένη, βλέπει το τέλος να πλησιάζει πριν την ώρα του.
Μετά τις σαφείς διαφοροποιήσεις Μακρόν σε μια σειρά από σημαντικά ζητήματα (ΝΑΤΟ, μεταναστευτικό, διεύρυνση Ε.Ε., Ρωσία, Τουρκία κ.α.), την αμερικανική οπισθοχώρηση, το επικείμενο Brexit, την ενδυνάμωση της αντιπαγκοσμιοποιητικής «λαϊκής δεξιάς» σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τα εκβιαστικά «παιχνίδια» της Τουρκίας και το «άλυτο» μεταναστευτικό, το νέο «χτύπημα» θα είναι η διάλυση του Μεγάλου Συνασπισμού (CDU-CSU-SPD) – αναπόφευκτη για τους περισσότερους αναλυτές τις επόμενες εβδομάδες.
Η παγκόσμια πολιτική αστάθεια χτυπά ήδη και την πόρτα της Γερμανίας με επιπτώσεις για όλη την Ευρώπη. Μια πιθανή εξέλιξη που αφορά άμεσα και την Ελλάδα, με το μεταναστευτικό στα ύψη, τους ακραίους κατευναστές να κυριαρχούν ομόθυμα στην πολιτική της τάξη και την Τουρκία να δημιουργεί ανενόχλητη νέα δεδομένα υπέρ της. Ζητούνται ηγέτες που μπορούν να σταθούν στο ύψος των δύσκολων περιστάσεων.