Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
Στα χρόνια της Μεταπολιτευτικής Ελλάδος, το πολιτικό κατεστημένο έγινε ένα με το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ΜΜΕ. Τα κόμματα Εξουσίας, “χθες” το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, “σήμερα” η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τα μεγάλα Μέσα (τηλεοπτικά, ραδιόφωνα, εφημερίδες και τα τελευταία χρόνια και διαδικτυακές πλατφόρμες) κατέστησαν ένα σώμα μια ψυχή. Ο ισχυρισμός πως αυτό γινόταν και παλαιότερα, όταν δεν υπήρχε τηλεόραση και ιδιωτική ραδιοφωνία, μπορεί κατ΄ ελάχιστον να ισχύει. Όμως η αλληλεξάρτηση των εφημερίδων και του κρατικού ραδιοφώνου την προ-μεταπολιτευτική εποχή, ήταν κατά πολύ μικρότερη της σημερινής.
Στην Μεταπολιτευτική εποχή, ισχυροί οικονομικοί παράγοντες αγόρασαν τα τηλεοπτικά κανάλια και υποστηρίζουν ανερυθρίαστα την κυβέρνηση που εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά τους. Ακολούθως δημιούργησαν και ραδιοφωνικούς σταθμούς, αγόρασαν εφημερίδες – πάλαι ποτέ σχετικά ανεξάρτητες – προπαγανδίζοντας υπέρ εκείνων με τους οποίους έχουν σχέσεις ομφάλιου λώρου.
Στηρίζοντας εκτός από κυβερνήσεις και πολιτικά κόμματα και πολιτικά πρόσωπα που τα στελεχώνουν, για να έχουν να λαμβάνουν μελλοντικά ωφελήματα… Αυτά τα πολιτικά πρόσωπα τα “εκθέτουν” σε καθημερινή προβολή, προκειμένου να περάσουν στο υποσυνείδητο των Ελλήνων πολιτών.
Αυτά τα Μέσα – εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων – προέβαλαν και στήριξαν ενδοτικές κυβερνήσεις του παρελθόντος. Μνημονιακές κυβερνήσεις που εκτέλεσαν και εκτελούν τις προεργασίες των Μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, δημιουργώντας την οικονομική κρίση και απεμπολώντας κυριαρχικά δικαιώματα της Πατρίδος…
Το αποκαλυπτικό βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά, που το πολιτικό Σύστημα Εξουσίας το “έκρυψε” στα ράφια των βιβλιοπωλείων…
Στην ταραχώδη σημερινή κατάσταση που ζούμε κι όπου βιώνουμε την ατολμία, την δουλικότητα της κυβερνήσεως της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, στη συνεχιζόμενη θρασύτητα και στην επιθετική τακτική του Ρ. Τ. Ερντογάν, ο οποίος δημιουργεί δεδικασμένα στο Αιγαίο μας, θα σας γνωρίσω παρακάτω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά με τίτλο: Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια, κι όπου θα διαπιστώσετε ότι πιθανώς οι Μητσοτάκηδες ήταν διαχρονικοί φίλοι με την γείτονα Τουρκία και ότι από αυτά συνεπάγεται…
Σε αυτό το βιβλίο αναφέρονται τα εξής στις σελίδες 208, 209, 210 και 211. Και πριν σας αποκαλύψω τις εκμυστηρεύσεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στον Αλέξη Παπαχελά, να σας πω ότι στο διαδίκτυο αναφέρεται ως σύνοψη του βιβλίου πως:
«ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ένας από τους μεγαλύτερους πολιτικούς ηγέτες της μεταπολεμικής Ελλάδας, η τρικυμιώδης διαδρομή του οποίου σημάδεψε τις πολιτικές εξελίξεις επί επτά δεκαετίες, αυτοβιογραφείται, αποφασισμένος να μην κρύψει τίποτα… Το βιβλίο αυτό αποκαλύπτει, συναρπάζει, σοκάρει, προβληματίζει…».
Πράγματι φίλες και φίλοι σοκάρει και προβληματίζει. Παρακολουθήστε γιατί.
«“…Κοίταξε, πολιτική εξωτερική έκανα και πριν, ως αρχηγός της αντιπολιτεύσεως, εξωτερική πολιτική έκανα και μετά, δηλαδή βοηθώντας τις κυβερνήσεις. Θα σου πω το πώς βοήθησα την κυβέρνηση Σημίτη, το πώς προσπάθησα να βοηθήσω”.
Αναφέρεται σε συναντήσεις με τον Μεσούτ Γιλμάζ και τον πρόεδρο της Τουρκίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ που έγιναν στις αρχές Ιουνίου 1997 όταν ο Μητσοτάκης πήγε στην Τουρκία για να παραλάβει το βραβείο “Αμπντί Ιπεκτσί” (;;;) για την ελληνοτουρκική φιλία, έχοντας στις αποσκευές του μια πρότασή του για την υπογραφή Συμφώνου Φιλίας και Μη επιθέσεως μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ο Γιλμάζ παλιός γνώριμος του Μητσοτάκη, υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας τη δεκαετία του ΄80 και πρόεδρος του κόμματος Μητέρας Πατρίδας, έγινε τρεις φορές πρωθυπουργός της Τουρκίας. Το 1991 (για πέντε μήνες, 23/6/1991-20/11/1991), όταν είχαν συναντηθεί με τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη στο Παρίσι. Το 1996 (για τρεισήμισι μήνες, 6/3/1996-28/6/1996) και για δυόμισι χρόνια την περίοδο 1997-1999 (30/6/1997-11/1/1999). Όταν τον συνάντησε ο Μητσοτάκης το 1997 ήταν μόλις λίγες ημέρες πριν εκλεγεί πρωθυπουργός για τρίτη φορά. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, ενάμισι χρόνο μετά τα Ίμια, ήταν ακόμα σε δύσκολη φάση.
Η παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία και είσοδος της Κύπρου στην ΕΕ χωρίς πρώτα να επιλυθεί το Κυπριακό και η αναγνώριση ζωτικών συμφερόντων στο Αιγαίο από την Τουρκία…
“Μου λέει ο Γιλμάζ: Εμείς οι Τούρκοι ξέρουμε ότι όποια λύση και να δώσουμε στην Κύπρο, εσείς οι Έλληνες σε δέκα χρόνια θα ΄χετε κυριαρχήσει στο νησί οικονομικά και θα κάνετε την Κύπρο ελληνικό νησί (σ.σ. γι΄ αυτό δόθηκε η εντολή από την Αμερική στο πολιτικό μας Σύστημα, ώστε να προχωρήσουν στην χρεοκοπία της Ελλάδος; Και έτσι ήρθαν τα Μνημόνια της εξαθλίωσης και της εθνικής υποταγής;). Κι εμείς δεν μπορούμε να δεχτούμε 80 μίλια από τα νοτιοδυτικά παράλια της Τουρκίας να έχουμε ένα ελληνικό νησί. Εγώ φυσικά του είπα: Πραγματικά με εκπλήσσεις. Πρώτη φορά ακούω αυτή την καινούργια θεωρία σου. Αν πράγματι, λέω, έτσι πιστεύετε, τότε να έχετε το θάρρος και την εντιμότητα να μας το πείτε καθαρά. Βεβαίως, δεν θα σας χαρίσουμε το έδαφος. Να πάρουμε το έδαφος που μας ανήκει και πάρτε εσείς τη Βόρειο Κύπρο και κάντε την ό,τι θέλετε (σ.σ. τι προδοτική παραδοχή είναι αυτή;). Αλλά έφυγα από κει και πήγα και βρήκα τον Ντεμιρέλ: Ο Γιλμάζ μου είπε, εσύ τα συμμερίζεσαι; Όχι μου λέει. Αυτό που σου είπε ο Γιλμάζ είναι the last solution (η έσχατη λύση). Μετά τον ρώτησα. Εμείς είχαμε συμφωνήσει αυτά και αυτά και αυτά και αυτά (σ.σ. ουδέποτε μας είπε ο Κ. Μητσοτάκης ποια ήταν αυτά και αυτά και αυτά. Μήπως ήταν η σχεδίαση της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου και της συνδιαχείρισης του ορυκτού μας πλούτου;).
Αυτά πού συμφωνήσαμε ισχύουν ή δεν ισχύουν; Ισχύουν μου είπε. Μπορώ να το μεταφέρω αυτό στην κυβέρνηση, ότι ισχύουν; Βεβαίως, μου λέει. Να το μεταφέρεις. Και πράγματι γύρισα, και τους είπα αυτά που είχα συμφωνήσει εγώ. Δεν είχαν κάνει τον κόπο να τα δούνε. Και ούτε ήξερε κανένας.
Έναν μήνα μετά τις επαφές Μητσοτάκη στην Άγκυρα η κυβέρνηση Σημίτη με υπουργό Εξωτερικών τον Θεόδωρο Πάγκαλο υπογράφει τη Συμφωνία της Μαδρίτης στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη στις 8 Ιουλίου 1997….
Οι επικριτές της κυβέρνησης Σημίτη υπογραμμίζουν ότι τότε έγινε δεκτή από την ελληνική πλευρά η ύπαρξη διαφορών με την Τουρκία πέρα από τη διαφορά για την υφαλοκρηπίδα.
Οι υποστηριχτές της κυβέρνησης Σημίτη αντιτείνουν ότι η Ελλάδα, με την απόφασή της στη Μαδρίτη (σ.σ. όπου αναγνωρίστηκαν ζωτικά συμφέροντα του Αιγαίου μας στην Τουρκία) να αποδεχτεί πλήρως τη διεθνή νομιμότητα, κάτι που επιτρέπει στα κράτη να συζητούν κάθε λογής “διαφορές”, πάντοτε επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου (σ.σ. το οποίο πάντα καταπατούσε και καταπατά η Τουρκία), προετοίμασε το έδαφος για τη Συμφωνία του Ελσίνκι το 1999 που ουσιαστικά άνοιξε το δρόμο για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2003 χωρίς να τεθεί ο όρος ότι έπρεπε να προηγηθεί επίλυση του Κυπριακού. Ο Μητσοτάκης, με έντεχνο τρόπο, στέκεται κάπου στη μέση.
“Και επήγαν στην Ισπανία, τότε, στη Μαδρίτη και υπέγραψαν μια συμφωνία στη Μαδρίτη η οποία είχε μεν αυτά τα στοιχεία, στα οποία παγίως συμφωνούσαμε (σ.σ. άρα συμφωνούσε ο Κ. Μητσοτάκης με την ενδοτική πολιτική του Κ. Σημίτη για την αναγνώριση ζωτικών συμφερόντων του Αιγαίου στην Τουρκία), αλλά είχε και σκουλαρίκια συμπληρωματικά τα οποία δεν χρειαζόντουσαν (σ.σ. άρα η διαφορά τους ήταν στις υποσημειώσεις, όχι στην ουσία της συμφωνίας). Εγώ ήθελα ένα λιτό κείμενο με τρεις φράσεις. Αυτοί προσέθεσαν ότι έχουν θεμιτά συμφέροντα οι Τούρκοι στο Αιγαίο, ένα πράγμα το οποίο είναι μεν αληθές, αλλά προστιθέμενο εκείνη την ώρα δημιουργεί τη δυνατότητα παρερμηνειών, πολλών παρερμηνειών (σ.σ. σαφέστατος ο Κ. Μητσοτάκης, αφού συμφώνησε περί των ζωτικών συμφερόντων, διαφώνησε όμως, μόνο στο χρόνο που έπρεπε η Ελλάς να τα αναγνωρίσει).
Όταν τα κείμενα των Συμφωνιών με την Τουρκία τα έγραφαν (και σήμερα;) Αμερικάνοι και Τούρκοι…
Και μάλιστα ρώτησα εγώ εκ των υστέρων. “Γιατί το κάνετε αυτό; Γιατί τα βάζετε αυτά μέσα;”. Μου απάντησαν: “Τα ζήτησαν αυτά οι Αμερικάνοι” (σ.σ. βλέπετε την περήφανη και ανεξάρτητη πολιτική του ΠΑΣΟΚ;).
Λέω, άμα οι Αμερικάνοι σας κάνουν τα κείμενα, καλά να πάθετε. Αλλά πάλι, λέω, καλύτερα οι Αμερικάνοι, παρά να σας τα κάνουν οι Τούρκοι (σ.σ. εδώ έχουμε το απόλυτο ξεγύμνωμα της υποταγής στις ΗΠΑ, κ. Σημίτη και Κ. Μητσοτάκη). Διότι θυμήθηκα τότε αυτό που μου είχε πει ο Γιλμάζ όταν ο (Ανδρέας) Παπανδρέου υπέγραψε αυτό το φιάσκο στο Νταβός. Το διηγείται ο ίδιος ο υφυπουργός του ο Καψής, ο Γιάννης Καψής στο βιβλίο του, Είπε (ο Ανδρέας): “Αυτό το επαίσχυντο κείμενο ποιος το έγραψε;”.
Εγώ ρώτησα τον Γιλμάζ (Κ. Μητσοτάκης) ποιος έγραψε αυτό το κείμενο; Και μου είπε: “Εγώ το έγραψα. Αλλά αφού αυτοί το δέχτηκαν, τι θες να κάνω εγώ; Να μην το δεχτώ; Αφού τους το ΄δωσα και το δεχτήκανε”. Και έτσι είπα εγώ μετά τη Μαδρίτη: Καλύτερα τουλάχιστον να στα γράφουν οι Αμερικάνοι τα κείμενα παρά να στα γράφει ο Γιλμάζ. Αλλά το καλύτερο είναι θα ήταν να μη στα γράφει κανένας. Να τα γράφεις ο ίδιος. Πάντως έτσι έγινε η Συμφωνία της Μαδρίτης η οποία κράτησε τα πράγματα. Και κρατήσαμε πάντοτε αυτή τη βάση…
Παρακαταθήκες Κωνσταντίνου Μητσοτάκη σε Κυριάκο και Ντόρα για ΜΟΕ και σχέδιο Ανάν…
Το τελικό συμπέρασμα ήταν ότι θα κάναμε προσπάθεια για την ειρήνη. Εν τω μεταξύ - το λέω στην Ντόρα (Μπακογιάννη) καθημερινώς, το λέω και στην τωρινή κυβέρνηση (Καραμανλή) - θα ζούμε με τα προβλήματά μας ώσπου να τα λύσουμε. Θα ζούμε με τα προβλήματά μας και θα προσπαθούμε αυτό το οποίο γίνεται σήμερα, το οποίο είναι πάρα πολύ σωστό και δεν γίνεται μόνο σήμερα, είναι γραμμή που και το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε, να πετύχουμε τα μέτρα εμπιστοσύνης και ταυτόχρονα την άμεσο επικοινωνία των ηγετών των ενόπλων δυνάμεων και των πολιτικών ηγετών των δυο χωρών (σ.σ. παρακαταθήκη πατέρα σε γιο τα ΜΟΕ; Γι΄ αυτό ο σημερινός Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, γιος του Κωνσταντίνου, στην προ ημερών συνάντηση με του Τούρκο πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν, είπε το πρωτάκουστο, πως θα συνεχίσει τις συνομιλίες με την τουρκική πλευρά των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, προς ένα κακό γείτονα που αμφισβητεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και πλέον τα καταπατεί;).
Να μπορεί να πάρει ο Έλληνας πρωθυπουργός τηλέφωνο και να μιλήσει με τον Ερντογάν, που δυστυχώς δεν το κάνει ο Καραμανλής, δεν του πάει, δεν είναι το στυλ του (σ.σ. Δηλαδή, ο Κ. Μητσοτάκης μέμφεται τον Κώστα Καραμανλή γιατί δεν ήταν ενδοτικός;). Αλλά η Ντόρα μπορεί να το κάνει με τον ομόλογό της (σ.σ. μάλιστα… μάλιστα…). Αυτό είναι εκ των ουκ άνευ. Το ανοιχτό τηλέφωνο, η ανοιχτή γραμμή μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας πρέπει πάντα να υπάρχει. Και πάντοτε υπάρχει η δυνατότητα να λύσουμε τα διμερή μας θέματα με την προϋπόθεση ότι θα λύσουμε πρωτύτερα το θέμα της Κύπρου. Γι΄ αυτό και η αποτυχία του Σχεδίου Ανάν ήταν εθνική αποτυχία ελληνική. Επηρεάζει και την Ελλάδα χωρίς αμφιβολία και η οποία εκκρεμότητα του Κυπριακού μένει, βαραίνει τη μοίρα της Ελλάδος».
Το “έγκλημα” του Γιώργου Παπανδρέου με την Κύπρο και το Καστελόριζο…
Η τουρκική στοχοποίηση των Δωδεκανήσων, με την απόλυτη αδιαφορία των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά και της σημερινής, είναι δεδομένη.
Έπρεπε ωστόσο, για να πετύχουν τα επιθετικά σχέδια της Τουρκίας στο Αιγαίο μας να “συμπράξουν” και οι ελληνικές κυβερνήσεις. Έτσι, ποτέ δεν θεώρησα τυχαία ενέργεια την εξαγγελία του πρώτου Μνημονίου από τον τότε Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, από το ακριτικό μας Καστελόριζο. Αυτή η επιλογή δεν ήταν διόλου τυχαία. Η υποταγή της Πατρίδος μας στους Μηχανισμούς Στήριξης (;;;) έπρεπε να γίνει από το Καστελόριζο τον Απρίλιο του 2010 – και σήμερα φαίνεται η μεγάλη γεωστρατηγική του θέση - αφού περνούσαν στην απέναντι πλευρά κωδικοποιημένα μηνύματα.
Η σκέψη μου αυτή, αυτή η εκτίμηση, έγινε πεποίθηση από το δημοσίευμα της εφημερίδας “Δημοκρατία” της 12ης Δεκεμβρίου 2019 με τίτλο: Το έγκλημα του Γιώργου Παπανδρέου με το Καστελόριζο το 2003…
«Από το 2003 τεκμηριώνεται η ελληνική υποχωρητικότητα στην περιοχή του Καστελόριζου, του νησιού που αποτελεί αγκάθι στους σχεδιασμούς της Τουρκίας για τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου. Μιλώντας για το παρασκήνιο της συμφωνίας σχετικά με την ΑΟΖ Κύπρου – Αιγύπτου, ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου Νίκος Ρολάνδης έδωσε λεπτομέρειες για το πώς ζητήθηκε από τη χώρα του, επί εποχής Γ. Παπανδρέου ως ΥΠΕΞ του Κώστα Σημίτη, να μη φτάσει η οριοθέτηση στην περιοχή κοντά στο Καστελόριζο, ώστε να μην ενοχληθεί η Τουρκία, η οποία αμφισβητεί πια την ίδια την ύπαρξη του νησιού. Περιγράφοντας τη διαδικασία που εξελίχτηκε, ο κ. Ρολάνδης ανέφερε ότι η κυπριακή πλευρά συμφώνησε έπειτα από διαπραγματεύσεις 3-4 ετών με την Αίγυπτο και πέτυχε την οριοθέτηση στη μέση γραμμή. Αναφερόμενος στο ζήτημα του Καστελόριζου, είπε ότι εκείνη την περίοδο η Ελλάδα προσέγγισε την ελληνοκυπριακή πλευρά για αλλαγή των αρχικών σημείων οριοθέτησης με την Αίγυπτο προκειμένου να μην… ενοχληθεί η Τουρκία.
Σύμφωνα με τον κ. Ρολάνδη, σε σύσκεψη που έγινε “η ελληνική πλευρά, για την αποφυγή προβλημάτων, προέτρεψε την κυπριακή πλευρά, να διορθωθούν οι συντεταγμένες και τα σύνορα δυτικά να σταματήσουν πέντε με δέκα ναυτικά μίλια πιο μέσα από εκεί που συμφωνήθηκαν, ούτως ώστε να αποφευχθούν οι οποιεσδήποτε επιπλοκές με γείτονες χώρες (Ελλάδα, Τουρκία). Ο λόγος που συνέστησε τα 2-3 ναυτικά μίλια είναι γιατί οι θαλάσσιες αυτές αποφάσεις είναι εύκολο να αμφισβητηθούν, γι΄ αυτό είναι καλύτερα να υπάρχει αρκετή απόσταση προκειμένου να μην αφήνονται περιθώρια αμφισβήτησης.”. “Εγώ το δέχτηκα”, είπε, ο κ. Ρολάνδης “γιατί δεν ενοχλούσε πολύ την κυπριακή πλευρά, που εξασφάλισε τη μέση γραμμή που επεδίωκε”.
Υπενθυμίζεται, ότι Πρωθυπουργός στην Ελλάδα ήταν ο Κώστας Σημίτης, και Υπουργός Εξωτερικών ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος και τηλεφώνησε στον κ. Ρολάνδη για το συγκεκριμένο ζήτημα, σύμφωνα με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας στην Κύπρο. Τον Γιώργο Παπανδρέου, πάντως, αργότερα “κάρφωσε” και ο τότε Τούρκος Υπουργός Ενέργειας Τανέρ Γιλντίζ, ο οποίος αποκάλυψε ότι ως Πρωθυπουργός το 2012 συζητούσε τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με τους Τούρκους, έστω κι αν ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια το διέψευσε στη Βουλή.».
Πόσα περισσότερα αποκαλυπτικά στοιχεία να παρατεθούν για να αποδειχτεί ο ενδοτισμός των Πρωθυπουργών της Ελλάδος στον Αμερικανικό και Τουρκικό παράγοντα;;