Τα κάλαντα είναι λατινική λέξη. Προέρχεται από το calenda που σημαίνει αρχή του μήνα αλλά και στην Αρχαία Αθήνα υπήρχε παρόμοια συνήθεια, παιδιά που ζουσαν και οι δύο γονείς τους σε διάφορες γιορτές γυρνούσαν τα σπίτια, τραγουδούσαν διαφορά άσματα και αμοίβονταν από τον ιδιοκτήτη ενώ στο Βυζάντιο τα κάλαντα ήταν λαμπρή εκδήλωση.
Μελίνα Κονταξή
Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Μικροί και μεγάλοι γυρνούσαν τα σπίτια τραγουδώντας εγκωμιαστικά και σατιρικά τραγούδια για τον ιδιοκτήτη παίρνοντας το ανάλογο φιλοδώρημα. Οι λαοί έχουν ρίζες. Τα έθιμά τους ανάγονται πίσω στο χρόνο και προσαρμόζονται στις ιδιαίτερες συνθήκες. Αυτό σημαίνει πολυπολιτισμός, το υπέροχο μωσαϊκό διαφορετικών πολιτισμών που συνθέτουν οι πατριδες των λαών όχι η άχρωμη μάζα.
Κάθε τι που συνδέεται με την παράδοση του λαού μας δεν παλιώνει ποτέ αλλά έχει τις ρίζες του στο μακρινό παρελθόν εκφράζοντας τους πόνους τις χαρές, και τις λύπες του. Τα κάλαντα κάθε περιοχής της χώρας ή του έθνους είναι ξεχωριστά. Είτε το ιδίωμα είτε η προσαρμογή στις ιδιαιτερότητες κάθε τόπου είτε η σύνδεση με το παρελθόν.
Είναι το παρελθόν που συνδέεται με το παρόν και η βάση για το μέλλον. Λαός χωρίς ρίζες δεν είναι μοντέρνος Είναι κλαδιά που είναι θέμα χρόνου και συνθηκών να τα πάρει ο άνεμος. Όπως έγραφε ο Κόντογλου: Αγιασμένη Ελλάδα είσαι Αγιασμένη γιατί είσαι βασανισμένη και η κάθε γιορτή σου μνημονεύει κι ενά μαρτύριό σου.