 |
| sentidocomun / pixabay |
Τον καλό καιρό του ψυχρού πολέμου οι Εργατικοί στη Βρετανία και το SPD στη Γερμανία είχαν μια πολύ καλή και ενδιαφέρουσα πολιτική και κυβερνητική παρουσία. Διακριτή απο τους δεξιούς συνασπισμούς.
Παρόλο που η πολιτική τους ήταν σαφώς διαφοροποιημένη απο του υπαρκτού σοσιαλισμού, η έκλειψη του Τείχους του Βερολίνου επηρέασε και τον ευρωπαϊκό σοσιαλισμός, ας πούμε την Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, αν και υπάρχει κάποια διαφορά μεταξύ των δύο εννοιών.
Οι κοινωνίες έγειραν προς τα δεξιά. Για να επιβιώσουν τα κεντροαριστερά ή αριστερά (μη κομμουνιστικά κόμματα) έκαναν τους κοινωνικούς και πολιτικούς τους συμβιβασμούς.
Αυτό απέδωσε προσωρινά αλλά σε βάθος χρόνου οι ψηφοφόροι ανακάλυψαν ότι είναι καλύτερα να ψηφίζεις τη γνήσια δεξιά ή κεντροδεξιά παρά την ιμιτασιόν.
Η οικονομική και προσφυγική κρίση, εξάλλου, και η μεταβατική περίοδος ανακατάταξης του διεθνούς συστήματος, έφερε τα κόμματα αυτά αντιμέτωπα με τον εαυτό τους. Ήταν κάτι άλλο απο αυτό με το οποίο ζητούσαν την ψήφο των εκλογέων. Αλλά, δεν μπορούσαν να προσδιορίσουν τι ήταν σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο.
Έχασαν, και δεν μπόρεσαν να βρουν, την ταυτότητά τους.
Ο κόσμος τα τιμώρησε με την απώλεια της εξουσίας και την πτώση των ποσοστών τους. Και τώρα, αναζητώντας νέα ταυτότητα προσπαθούν να επανέλθουν στον παλιό εαυτό τους τους, χωρίς "επικαιροποίηση" όπως λένε οι πολιτικολογούντες.
Αυτό έχει τις συνέπειές του. Διαφοροποιούνται, μεν, δεν πιάνουν το σφυγμό του κόσμου, δε.
Έτσι, οι οπαδοί τους ψηφίζουν "αριστερές"ηγεσίες αλλά οι ηγεσίες αυτές δεν έχουν απήχηση στο ευρύτερο εκλογικό σώμα.
Αυτό συνέβη με τον Κόρμπιν στη Βρετανία, αυτό συμβαίνει, τώρα, με την ανάδειξη νέας ηγεσίας στο γερμανικό SPD η οποία είναι αριστερή. Οι γερμανοί ψηφοφόροι, όμως, γέρνουν προς τα δεξιά. Ακόμη και ακροδεξιά.
Αλλά τι σημαίνει αριστερή; Τι είναι η αριστερά σήμερα;
Ο Μητσοτάκης στην Ελλάδα ηγείται ενός δεξιού, παραδοσιακά, κόμματος που κυβερνά και τα κοινωνικά του μέτρα είναι περισσότερα απο του προκατόχου του, Συριζα, ο οποίος υποτίθεται ότι είναι αριστερά.
Ο δεξιός Μητσοτάκης, διευρύνει τα μέτρα στα κοινωνικά στρώματα που έχουν ανάγκη. Ο αριστερός Συριζα μερικές φορές τα περιόριζε στις ασθενείς ομάδες που πρόσκειντο σ αυτόν.
Σε αντίθεση με τη δεξιά (φιλελεύθερη ή μη) η αριστερά έχει ανάγκη ενός αφηγήματος. Μιας πειστικής θεωρίας για το τι είναι και τι θέλει. Μιας θεωρίας που έχει σαφήνεια και θέτει όρια.Και αυτη δεν υπάρχει σήμερα. Ο Μάρξ ήρθε σε αντίθεση με τον Μπακούνιν. Ο Συριζα δεν ξεχωρίζει αναρχικούς, συντηρητικούς αριστερούς, τροτσκιστές, σταλινικούς, καιροσκόπους πασοκους κλπ. Φτάνει να έρθουν ψήφοι.Υποτίθεται πως η Αριστερά διεκδικεί στη βάση αρχών και όχι εξουσιομανίας. Τα κόμματά της δεν προσφέρονται για να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες των ηγεσιών τους αλλά για να επιλύσουν τα προβλήματα των κοινωνικών ομάδων στις οποίες αναφέρονται.
Ενώ στην Ευρώπη και την Αμερική υπάρχουν ψήγματα κάποιων προβληματισμών στην κατεύθυνση αναζήτησης μιας νέας αριστερής θεωρίας και πρακτικής στην Ελλάδα εξέλιπαν ακόμη και εκείνοι που θα μπορούσαν να αναμασήσουν τις ευρωπαϊκές και αμερικανικές αναζητήσεις όπως έκαναν οι "διανοούμενοι" του ΚΚΕ εσ. μεταπολιτευτικά.
Στη σύγχρονη ελληνική τραγωδία προστίθεται ακόμη μία: να συνυπάρξουμε με δύο, μόνο, κόμματα ΝΔ και Συριζα χωρίς εναλλακτικές λύσεις. Το αδιέξοδο είναι εμφανές και η παρακμή είναι δεδομένη.