 |
| 8385 / pixabay |
Δημοκρατία σημαίνει: "Είμαι τόσο καλός, όσον κι εσύ", αλλά και "Είσαι τόσον καλός, όσον κι εγώ". Και κοινωνία ως προς το νόημά της, δεν είναι άλλο από το σημείο διασταύρωσης ανθρωπίνων συνειδήσεων, από την οποία αναδύεται το συναίσθημα της συμπάθειας ή αντιπάθειας, καρπός των οποίων είναι η αγάπη και το μίσος, ο Κάιν και ο Αβελ.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Που έχει όμως την αρχή της η δημο-κρατία, η λαϊκή κυριαρχία; Στην αξία άνθρωπος! Σε αυτήν εμπεριέχονται και με αυτήν πραγματώνονται όλες οι αξίες, κατά τη διαδικασία από το άτομο στο σύνολο και με το σύνολο, δια του συνόλου, στο άτομο. Δηλαδή, ο άνθρωπος, αν και γεννιέται ως άτομο, ουδαμού πραγματώνεται ως άτομο. Και τούτο, επειδή πριν γεννηθεί ως άτομο, είναι κοινωνία, είναι "ζώον κοινωνικόν".
Ως προς δε το περιεχόμενό της η κοινωνία είναι σύνθεση ιεραρχημένων αντικειμενικών αξιών εκ των κάτω προς τα άνω, από τις βιλολογικές προς τις πνευματικές, όπως είναι η οικονομική, η αισθητική, η επιστημονική, η πολιτική και η θρησκευτική αξία. Αυτές οι αξίες αποτελούν το περιεχόμενο και της παιδείας και του πολιτισμού.
Όπου οσάκις έπαυσε να είναι βασική αξία της δημοκρατίας ο άνθρωπος, εκεί η δημοκρταία, οποιαδήποτε μορφή κι αν έχει, είναι "τύποις". Πολύ περισσότερο όταν η αξία "άνθρωπος" έχει εξοβελιστεί από την πολιτική αλογοκρατία. Κι αυτό συμβαίνει σε τούτη τη χώρα των παχυλών λόγων και των ισχνών πράξεων.
Και όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την παθολογία του Συντάγματος, του οποίου οι αναθεωρήσεις έχουν ακόμη και καιροσκοπική πολιτική απόχρωση. Όπως η παθολογία του Συντάγματος /εχει την αιτία της στην παθολογία της ατομικής ψυχής και εκδηλώνεται ως ασθένεια της δημοκρατίας, η οποία από σύμπτωμα εξελίσσεται σε κατάσταση!