Είναι πραγματικά θλιβεροί ορισμένοι δήθεν αριστεροί. Το τι έχουν μέσα στο μυαλό τους και τι εννοούν πως είναι εντέλει η αριστερά, ίσως είναι ζήτημα ψυχιατρικής έρευνας, ή ενός υποκριτικού χαμαιλεοντισμού. Οι ίδιοι που το 2015, τους θυμάμαι πολύ καλά, κραύγαζαν κατά της ΕΕ και του δεσποτικού Βερολίνου, ζητώντας το σκίσιμο των μνημονίων ακόμα και την έξοδο από τη θανάσιμη αγκαλιά των Βρυξελλών, σήμερα οδύρονται για την ήττα του "αριστερού" Κόρμπιν, τσουτσεκιού του Βερολίνου και για τη συντριπτική νίκη του Τζόνσον που οδηγεί με βεβαιότητα στο Brexit.
Εμφανίζονται έτσι ως ένθερμοι συνοδοιπόροι των νεοφιλελεύθερων καπιταλιστών, των γκλομπα-ληστών και των κάθε λογής αλητών, που επιζητούν λιγότερη δημοκρατία και θρίαμβο των Αγορών πάνω στους λαούς και στις κοινωνίες. Αποκαλύφθηκαν πια τι είδους ρήματα του λόγου είναι. Όμως η υποκρισία τους περισσεύει, όταν ασκούν ακόμα και κριτική εναντίον ενός ολόκληρου λαού, του βρετανικού, που έτσι ήθελε να ψηφίσει και αυτό έκανε. Οι Βρετανοί αυτό θεώρησαν και θεωρούν συμφέρον για την εθνική τους πορεία. Αν ήθελαν την ΕΕ θα έμεναν σε αυτή, αλλά καλώς ή κακώς δεν την θέλουν!
Ποιοι είναι αυτοί, που θα κρίνουν έναν λαό για τις επιλογές του; Ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να αμφισβητήσουν τη βούληση του βρετανικού λαού με ατάκες και επιχειρήματα παλαιάς και ξεπερασμένης κοπής; Τρία χρόνια μαύρης προπαγάνδας υπέρ του μένουμε Ευρώπη δεν απέδωσαν τίποτα στη βρετανική συλλογική συνείδηση.
Με ποιο δικαίωμα λοιπόν, λοιδορούν την απόφαση των Βρετανών; Οι ίδιοι που έστησαν ένα ολόκληρο δημοψήφισμα στην Ελλάδα μόνο και μόνο για να ανατρέψουν τη θέληση του ελληνικού λαού, τώρα θρηνούν για την βρετανική εκλογική ετυμηγορία;
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου! Μη δουν έναν λαό να αντιστέκεται εκεί, όπου αυτοί ως "αριστεροί" έσκυψαν για να γλύψουν τις γερμανικές μπότες. Τους ενοχλεί τώρα που οι Βρετανοί συντηρητικοί κάνουν αυτό που η ελληνική δήθεν αριστερά απέτυχε να κάνει ή δεν ήθελε να κάνει, λόγω έλλειψης αναστήματος και αγωνιστικού ήθους.
Πιστεύουν, ότι αφού εμείς βγάλαμε μόνοι μας τα μάτια μας, θα πρέπει και οι άλλοι λαοί να βγάλουν τα δικά τους μάτια. Και αυτό ισχύει για μια σειρά από ζητήματα μεταξύ αυτών και το λαθρομεταναστευτικό.
Τελικά, το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτών των δήθεν αριστερών, είναι η ολοκληρωτική έλλειψη ταυτότητας, που έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία να αντιληφθούν τις αλλαγές που συντελούνται έξω από τη μικρή μας χώρα και κατά συνέπεια να αρθρώσουν έναν πειστικό, ακέραιο και πολιτικά γνήσιο φιλολαϊκό λόγο. Αιδώς Αργείοι υποκριτές. Συμπορευτές του νεοταξικού ολοκληρωτισμού των τραπεζών και της γερμανικής ηγεμονίας...