Οι πρόσφατες δηλώσεις της τουρκικής πολιτικής περί των ορίων των θαλασσίων ζωνών, όπου αμφισβητούν τη νόμιμη επήρεια των νήσων σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ και της παράνομης συμφωνίας με τη Λιβύη ήταν μια ισχυρή υπενθύμιση της ανάγκης των ευρωπαϊκών χωρών καθώς και των διεθνών εταίρων να αντιμετωπίσουν ένα θέμα θεμελιώδους σημασίας για την περιοχή, που δεν είναι άλλο από την ασφάλεια στη θάλασσα.
υποναύαρχος ε.α.
Μέχρι πρόσφατα, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έδωσαν ελάχιστη προσοχή στην ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, παρά την κεντρική θέση στις οικονομίες τους. Ωστόσο, η κατάσταση έχει αλλάξει σημαντικά προσφάτως, ως αποτέλεσμα της διαπίστωσης ότι η έλλειψη στρατιωτικής τους ετοιμότητας στα ύδατα της Μεσογείου είναι μια σημαντική τρωτότητα. Οι περιφερειακές φιλοδοξίες και η επιθυμία συμμετοχής σε πρωτοβουλίες διεθνούς ασφάλειας έχουν επίσης χρησιμεύσει ως καταλύτες για τη δράση των δυτικών χωρών. Ωστόσο, οι εντάσεις στη Μεσόγειο και γύρω από την Κύπρο έχουν αυξηθεί. Υπάρχει η αντίληψη ότι η θαλάσσια ασφάλεια μπορεί να αποτελέσει ένα απόλυτα απαραίτητο σημείο εκκίνησης για συζητήσεις μεταξύ του Ελληνισμού και των Ευρωπαίων εταίρων, με τα παρακάτω ερωτήματα.
1. Πώς η πρόσφατη συμφωνία εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της περιφερειακής ασφάλειας στη θάλασσα;
2. Τα ευρωπαϊκά κράτη της Μεσογείου συμμερίζονται τις ίδιες αντιλήψεις απειλών και συμφωνούν για διορθωτικά μέτρα;
3. Ποιος είναι ο ρόλος που μπορούν να διαδραματίσουν οι διεθνείς εταίροι για να βοηθήσουν στην εξασφάλιση της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας σε αυτές τις πλωτές οδούς, οι οποίες είναι καθοριστικές για το παγκόσμιο εμπόριο;