[Αμερικανός συγγραφέας, διπλωματούχος του Τζορτζτάουν και του Πανεπιστημίου της Γενεύης, διεθνής δημοσιογραφική διασημότητα με βραβείο Πούλιτζερ, ο συντάκτης του πιο κάτω άρθρου, παλαιός ανταποκριτής και αρθρογράφος των Τάϊμς της Ν. Υόρκης και της Χέραλντ Τρίμπιουν, ο Έρικ Μάργκολις παραμένει περιζήτητος συνεργάτης πολλών πασίγνωστων διεθνών εφημερίδων και ράδιο-τηλεοπτικών δικτύων, παρά τις ανυπότακτες και συχνά «αιρετικές» τοποθετήσεις του.]
Μετάφραση/εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού
Πολίτες της Γαλλίας, Στα όπλα! Οπλίτες στα οχυρά. ΄Ερχονται οι βάρβαροι Αμερικάνοι. Αλλά δεν θα περάσουν!
Η απειλή του Τραμπ εναντίον των θεσπέσιων κρασιών της Γαλλίας και του τυριού Ροκφόρ αποτελεί τον βαρύτερο κίνδυνο που αντιμετώπισε η Γαλλία από τότε που οι Γερμανοί εισέβαλαν σε αυτήν την όμορφη χώρα το 1914. Τα κρασιά της Βουργουνδίας και τα 300 γαλλικά κρασιά συναποτελούν την ίδια την ψυχή της Ωραίας Γαλλίας.
Ο Τραμπ ούτε ξέρει ούτε νοιάζεται για το ότι η Γαλλία έσωσε την Αμερική από την βρετανική κακοδιοίκηση. Η Γαλλία – η οποία φορολογεί σχεδόν τα πάντα- επιζητεί να φορολογήσει τις αμερικανικές εταιρείες-μεγαθήρια πληροφορικής τεχνολογίας, όπως την Google και την Amazon. Ο Τραμπ το θεωρεί προσωπική προσβολή. Εξ άλλου απεχθάνεται το κρασί και τρέφεται με κατεψυγμένα χάμπουργκερ με πετροχημικό τυρί, συνοδευόμενα από υπόξινη κόκα-κόλα διαίτης.
Επί πλέον αυτής της γαλλικής θρασύτητας έρχεται και ο καυγάς με το ΝΑΤΟ. Ο Τραμπ συνήθιζε να χλευάζει την Συμμαχία, λέγοντας ότι είναι «απαρχαιωμένη», με ανεπαρκή οπλισμό και αδέκαρη. Ο πρόεδρος και οι οπαδοί του αντιπαθούν πραγματικά την Γαλλία και ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει, συμπεριλαμβανομένων των κρασιών και των τυριών.
Αλλά, ακόμη σημαντικότερο, ο Τραμπ και οι θρησκόληπτοι οπαδοί του θέλουν να διατηρήσουν την «άθεη» Ευρώπη στο χαλινάρι της Ουάσιγκτον. Το ΝΑΤΟ είναι το εργαλείο της αμερικανικής κυριαρχίας επί της Ευρώπης. Ο πρόεδρος Τραμπ, σε κατάσταση σύγχυσης, δεν καταλαβαίνει ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν υποτίθεται την υποχρέωση να αφιερώνουν έως το 2% του προϋπολογισμού τους για τις δικές τους ένοπλες δυνάμεις και όχι για να πληρώνουν την Ουάσιγκτον για προστασία.
Τα περισσότερα ευρωπαϊκά έθνη έχουν μειώσει τις στρατιωτικές τους δαπάνες μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Σε πείσμα της πολεμικής ρητορικής από ορισμένους ηγέτες του ΝΑΤΟ, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι, εκτός από τους Πολωνούς και των Βαλτικών Χωρών, δεν βλέπουν να απειλούνται από τον παλαιό εχθρό, την Ρωσία. Οι στρατιωτικές δυνάμεις της σύγχρονης Ρωσίας έχουν περιοριστεί σοβαρά. Μολονότι εντυπωσιακές στο χαρτί, έχουν να υπερασπιστούν μιαν αχανή έκταση, από την Πολωνία ως τον Ισθμό Μπέριγκ. Και το χειρότερο, η πτώση των τιμών του πετρελαίου διεθνώς μείωσε τις ρωσικές στρατιωτικές δαπάνες.
Αντίθετα με την δεκαετία του 1980, οι Ευρωπαίοι δεν φοβούνται ότι 40.000 σοβιετικά άρματα μάχης είναι έτοιμα να τους συνθλίψουν όλους και να φτάσουν στα λιμάνια της Μάγχης. Η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης, η Γερμανία, εξελίχθηκε σε στρατιωτικά ανίσχυρη. Οι Γερμανοί φορολογούμενοι, όπως όλοι οι Ευρωπαίοι, δεν βλέπουν γιατί πρέπει να πληρώνουν δισεκατομμύρια ευρώ, σκληρά κερδισμένα, εναντίον μιας ανύπαρκτης απειλής από τα ανατολικά. Οι Πολωνοί εξοπλίζονται κατά της Ρωσίας και οι ΄Ελληνες εναντίον της Τουρκίας. Αλλά αυτοί οι τοπικοί καυγάδες δεν μπορεί να είναι η πρωτεύουσα φροντίδα του ΝΑΤΟ.
Ο Πρόεδρος Μακρόν της Γαλλίας αποκάλεσε το σημερινό ΝΑΤΟ εγκεφαλικά νεκρό, επισύροντας την οργή του Τραμπ. Αυτό που εννοούσε ο Μακρόν είναι ότι η Συμμαχία δεν έχει μια συνεπή και λογική στρατηγική και παγκόσμια θεώρηση. Οι ΗΠΑ θέλουν να χρησιμοποιούν το ΝΑΤΟ σαν μιαν αστυνομική δύναμη, με την βάση της στην Ευρώπη, για την υποστήριξη των αυτοκρατορικών επιχειρήσεών τους στην Μέση Ανατολή, στην Αφρική και -πολύ πρόσφατα- στην Κίνα.
Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι λένε ότι αυτές οι απόμακρες περιοχές δεν έχουν καμιά σχέση με την ευρωπαϊκή ασφάλεια και δεν θέλουν να έχουν καμιάν ανάμειξη στην επεκτεινόμενη διαμάχη με την Κίνα. Αρκετό κακό προκάλεσε ο εξαναγκασμός του ΝΑΤΟ, από τις ΗΠΑ, να αναμειχθεί στρατιωτικά στο Αφγανιστάν, στην Συρία, στην Λιβύη και στο Ιράκ. Ο Τραμπ θέλει μια δική του Λεγεώνα των Ξένων. Οι Ευρωπαίοι λένε Όχι.
Εκτός της Γαλλίας, που είναι μπλεγμένη σε μιαν άθλια νέο-αποικιακή περιπέτεια στην Δυτική Αφρική, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι δεν δίνουν δεκάρα για τέτοιους «μκροπολέμους». Τα στρατό-βιομηχανικά συγκροτήματα τους δεν καθορίζουν την κυβερνητική πολιτική, όπως στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο μια ενδιαφέρουσα εξαίρεση είναι η Βρετανία. Πρόσφατα αποκαλύφτηκε ότι Βρετανοί ειδικοί πλωτοί κομάντο βρίσκονται σε ένοπλη δράση στον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο της Υεμένης, σε ενίσχυση των δυνάμεων που υποστηρίζει η Σαουδική Αραβία.
΄Όπως σωστά δηλώνει ο Πρόεδρος Μακρόν, η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, μια οικονομική δύναμη ισχυρότερη από τις ΗΠΑ, θα όφειλε να έχει τις δικές της ενοποιημένες ένοπλες δυνάμεις. Είναι άτοπο ότι η χαρακτηριζόμενη ως Ενωμένη Ευρώπη δεν έχει ούτε ένοπλες δυνάμεις, ούτε κεντρική στρατιωτική διοίκηση. Οι ΗΠΑ είναι ευτυχείς να παίζουν αυτόν τον ρόλο επειδή διατηρεί την αμερικανική κυριαρχία πάνω στην Ευρώπη από την δεκαετία του 1940 και εξασφαλίζει μια μεγάλη αγορά στις αμερικανικές βιομηχανίες όπλων.
Και πράγματι, πολλοί Ευρωπαίοι δεν έχουν την διάθεση να πληρώνουν το κόστος μιας πραγματικής στρατιωτικής δύναμης. Ποιος νοιάζεται για μικρούς βρώμικους πολέμους στην Μέση Ανατολή, στην Αφρική και στην Δυτική Ασία; Σε καμιά περίπτωση δεν θα εμπλακεί η Ευρώπη σε μια στρατιωτική αντιπαράθεση με την Κίνα για δυο ασήμαντες νησίδες, που ποτέ κανείς δεν έχει ακούσει.
Μετάφραση/εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού
Πολίτες της Γαλλίας, Στα όπλα! Οπλίτες στα οχυρά. ΄Ερχονται οι βάρβαροι Αμερικάνοι. Αλλά δεν θα περάσουν!
Η απειλή του Τραμπ εναντίον των θεσπέσιων κρασιών της Γαλλίας και του τυριού Ροκφόρ αποτελεί τον βαρύτερο κίνδυνο που αντιμετώπισε η Γαλλία από τότε που οι Γερμανοί εισέβαλαν σε αυτήν την όμορφη χώρα το 1914. Τα κρασιά της Βουργουνδίας και τα 300 γαλλικά κρασιά συναποτελούν την ίδια την ψυχή της Ωραίας Γαλλίας.
Ο Τραμπ ούτε ξέρει ούτε νοιάζεται για το ότι η Γαλλία έσωσε την Αμερική από την βρετανική κακοδιοίκηση. Η Γαλλία – η οποία φορολογεί σχεδόν τα πάντα- επιζητεί να φορολογήσει τις αμερικανικές εταιρείες-μεγαθήρια πληροφορικής τεχνολογίας, όπως την Google και την Amazon. Ο Τραμπ το θεωρεί προσωπική προσβολή. Εξ άλλου απεχθάνεται το κρασί και τρέφεται με κατεψυγμένα χάμπουργκερ με πετροχημικό τυρί, συνοδευόμενα από υπόξινη κόκα-κόλα διαίτης.
Επί πλέον αυτής της γαλλικής θρασύτητας έρχεται και ο καυγάς με το ΝΑΤΟ. Ο Τραμπ συνήθιζε να χλευάζει την Συμμαχία, λέγοντας ότι είναι «απαρχαιωμένη», με ανεπαρκή οπλισμό και αδέκαρη. Ο πρόεδρος και οι οπαδοί του αντιπαθούν πραγματικά την Γαλλία και ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει, συμπεριλαμβανομένων των κρασιών και των τυριών.
Αλλά, ακόμη σημαντικότερο, ο Τραμπ και οι θρησκόληπτοι οπαδοί του θέλουν να διατηρήσουν την «άθεη» Ευρώπη στο χαλινάρι της Ουάσιγκτον. Το ΝΑΤΟ είναι το εργαλείο της αμερικανικής κυριαρχίας επί της Ευρώπης. Ο πρόεδρος Τραμπ, σε κατάσταση σύγχυσης, δεν καταλαβαίνει ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν υποτίθεται την υποχρέωση να αφιερώνουν έως το 2% του προϋπολογισμού τους για τις δικές τους ένοπλες δυνάμεις και όχι για να πληρώνουν την Ουάσιγκτον για προστασία.
Τα περισσότερα ευρωπαϊκά έθνη έχουν μειώσει τις στρατιωτικές τους δαπάνες μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Σε πείσμα της πολεμικής ρητορικής από ορισμένους ηγέτες του ΝΑΤΟ, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι, εκτός από τους Πολωνούς και των Βαλτικών Χωρών, δεν βλέπουν να απειλούνται από τον παλαιό εχθρό, την Ρωσία. Οι στρατιωτικές δυνάμεις της σύγχρονης Ρωσίας έχουν περιοριστεί σοβαρά. Μολονότι εντυπωσιακές στο χαρτί, έχουν να υπερασπιστούν μιαν αχανή έκταση, από την Πολωνία ως τον Ισθμό Μπέριγκ. Και το χειρότερο, η πτώση των τιμών του πετρελαίου διεθνώς μείωσε τις ρωσικές στρατιωτικές δαπάνες.
Αντίθετα με την δεκαετία του 1980, οι Ευρωπαίοι δεν φοβούνται ότι 40.000 σοβιετικά άρματα μάχης είναι έτοιμα να τους συνθλίψουν όλους και να φτάσουν στα λιμάνια της Μάγχης. Η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης, η Γερμανία, εξελίχθηκε σε στρατιωτικά ανίσχυρη. Οι Γερμανοί φορολογούμενοι, όπως όλοι οι Ευρωπαίοι, δεν βλέπουν γιατί πρέπει να πληρώνουν δισεκατομμύρια ευρώ, σκληρά κερδισμένα, εναντίον μιας ανύπαρκτης απειλής από τα ανατολικά. Οι Πολωνοί εξοπλίζονται κατά της Ρωσίας και οι ΄Ελληνες εναντίον της Τουρκίας. Αλλά αυτοί οι τοπικοί καυγάδες δεν μπορεί να είναι η πρωτεύουσα φροντίδα του ΝΑΤΟ.
Ο Πρόεδρος Μακρόν της Γαλλίας αποκάλεσε το σημερινό ΝΑΤΟ εγκεφαλικά νεκρό, επισύροντας την οργή του Τραμπ. Αυτό που εννοούσε ο Μακρόν είναι ότι η Συμμαχία δεν έχει μια συνεπή και λογική στρατηγική και παγκόσμια θεώρηση. Οι ΗΠΑ θέλουν να χρησιμοποιούν το ΝΑΤΟ σαν μιαν αστυνομική δύναμη, με την βάση της στην Ευρώπη, για την υποστήριξη των αυτοκρατορικών επιχειρήσεών τους στην Μέση Ανατολή, στην Αφρική και -πολύ πρόσφατα- στην Κίνα.
Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι λένε ότι αυτές οι απόμακρες περιοχές δεν έχουν καμιά σχέση με την ευρωπαϊκή ασφάλεια και δεν θέλουν να έχουν καμιάν ανάμειξη στην επεκτεινόμενη διαμάχη με την Κίνα. Αρκετό κακό προκάλεσε ο εξαναγκασμός του ΝΑΤΟ, από τις ΗΠΑ, να αναμειχθεί στρατιωτικά στο Αφγανιστάν, στην Συρία, στην Λιβύη και στο Ιράκ. Ο Τραμπ θέλει μια δική του Λεγεώνα των Ξένων. Οι Ευρωπαίοι λένε Όχι.
Εκτός της Γαλλίας, που είναι μπλεγμένη σε μιαν άθλια νέο-αποικιακή περιπέτεια στην Δυτική Αφρική, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι δεν δίνουν δεκάρα για τέτοιους «μκροπολέμους». Τα στρατό-βιομηχανικά συγκροτήματα τους δεν καθορίζουν την κυβερνητική πολιτική, όπως στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο μια ενδιαφέρουσα εξαίρεση είναι η Βρετανία. Πρόσφατα αποκαλύφτηκε ότι Βρετανοί ειδικοί πλωτοί κομάντο βρίσκονται σε ένοπλη δράση στον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο της Υεμένης, σε ενίσχυση των δυνάμεων που υποστηρίζει η Σαουδική Αραβία.
΄Όπως σωστά δηλώνει ο Πρόεδρος Μακρόν, η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, μια οικονομική δύναμη ισχυρότερη από τις ΗΠΑ, θα όφειλε να έχει τις δικές της ενοποιημένες ένοπλες δυνάμεις. Είναι άτοπο ότι η χαρακτηριζόμενη ως Ενωμένη Ευρώπη δεν έχει ούτε ένοπλες δυνάμεις, ούτε κεντρική στρατιωτική διοίκηση. Οι ΗΠΑ είναι ευτυχείς να παίζουν αυτόν τον ρόλο επειδή διατηρεί την αμερικανική κυριαρχία πάνω στην Ευρώπη από την δεκαετία του 1940 και εξασφαλίζει μια μεγάλη αγορά στις αμερικανικές βιομηχανίες όπλων.
Και πράγματι, πολλοί Ευρωπαίοι δεν έχουν την διάθεση να πληρώνουν το κόστος μιας πραγματικής στρατιωτικής δύναμης. Ποιος νοιάζεται για μικρούς βρώμικους πολέμους στην Μέση Ανατολή, στην Αφρική και στην Δυτική Ασία; Σε καμιά περίπτωση δεν θα εμπλακεί η Ευρώπη σε μια στρατιωτική αντιπαράθεση με την Κίνα για δυο ασήμαντες νησίδες, που ποτέ κανείς δεν έχει ακούσει.