 |
| PublicDomainPictures / pixabay |
Και δεν είναι αθύρματα της πολιτικής σκοπιμότητας ή δεν είναι εγκλωβισμένοι στο βολικό μικρόκοσμό τους, η Ελλάδα περιέπεσε στην ευτέλεια και στον εξευτελισμό της προσωπικότητας του Ελληνα. Με τους πολιτικούς να χρησιμοποιούν το όποιο μυαλό διαθέτουν, για να καλύπτουν ή και να μεθοδεύουν τα χείριστα.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Τα κράτη και οι λαοί καταρρέουν όταν περιέλθουν στο πλέγμα της αλαζονείας και του φόβου. Την αλαζονεία ενδύεται η εξουσία και το φόβο ο λαός. Αλαζονεύονται οι παρ' ελπίδα πλουτίσαντες. Το ένστικτο της παράταξης σμίγει με την καχυποψία της απώλειας, το φόβο. Αν οι κυβερνήσεις είναι άβουλες και ανίκανες, έχουν στον απόλυτο βαθμό και τα δύο. Και επειδή ο φόβος φυλαέι τα έρμα, εμβάλλουν στο λαό το φόβο που έχουν μέσα τους.
Στη δημοκραττία, επειδή οι πολιτικοί είναι υποχρεωμένοι να σταθούν σε κάποια έστω θεσμικά πλαίσια, νιώθουν πιο έντονα την πίεση της αλαζονείας τους και φυσικά και την ένταση του φόβου τους. Καταφεύγουν έτσι σε επικοινωνιακά επινοήματα και τεχνάσματα, όπως ο γάιδαρος του μύθου που φόρεσε το δέρμα λιονταριου, για να τρομάζει το χωριό. Και το τρόμαζε. Ο άνεμος όμως που φύσηξε πήρε τη λεοντή και αποκαλύφθηκε η γαιδουροσύνη.
Στον τόπο μας ευδοκιμούν αλαζονεία και φόβος. Και η πολιτική γαιδουροσύνη. Ετσι φτάσαμε στη λήθη των αξιών και στον εξοβελισμό των αξίων. Σε μονοδιάστες και μονοσήμαντες ερμηνείες των προβλημάτων, εσχάτως και των εθνικών θεμάτων. Και σε αδιέξοδα φυσικά. Με τον τόπο να κινδυνεύει να πετάξει το έρμα του και να μείνει έρμαιος των ανέμων της ιστορίας.