Ένας ίλιγγος σπάνια αποτελεί σοβαρό πρόβλημα υγείας, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις είναι παροδικός και υποχωρεί χωρίς θεραπεία.
Σύμφωνα με την Εθνική Βιβλιοθήκη Ιατρικής (ΝLΜ) των ΗΠΑ, οι πιο πιθανές αιτίες ιλίγγου είναι οι εξής:
-Το να σηκωθεί κάποιος απότομα από την καθιστή θέση.
-Η γρίπη, το κοινό κρυολόγημα και διάφορες αλλεργικές καταστάσεις.
-Τα χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
-Τα προβλήματα στο εσωτερικό του αυτιού (όπως η νόσος Μενιέρ ή η φλεγμονή στο έσω ους- λαβυρινθίτιδα).
-Η υπόταση και η ναυτία.
Πολύ σπανιότερες, αλλά πιο σοβαρές αιτίες επίμονου ιλίγγου είναι η καρδιακή αρρυθμία, το εγκεφαλικό επεισόδιο, ο όγκος στον εγκέφαλο και η σκλήρυνση κατά πλάκας.
Τι μπορείτε να κάνετε
-Μείνετε στο κρεβάτι όσο χρειαστεί προκειμένου να περιορίσετε την πιθανότητα οξέος ιλίγγου. Στο χρόνιο ή τον υποτροπιάζοντα ίλιγγο μία από τις καλύτερες θεραπείες είναι η φυσική άσκηση. Η μυϊκή δραστηριότητα ενισχύει σε σημαντικό βαθμό την ικανότητα του κεντρικού νευρικού συστήματος για αντιστάθμιση της λειτουργίας του λαβύρινθου και πρέπει να ενθαρρύνεται μόλις η ναυτία και ο έμετος υποχωρήσουν.
-Τα συνηθέστερα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι τα αντισταμινικά, τα αντιχολινεργικά και τα καταπραϋντικά - υπνωτικά. Πρέπει να χορηγούνται όμως μόνο για σύντομη χρονική περίοδο.
Σε οξύ βαρύ ίλιγγο χορηγείται διαζεπάμη. Για την ανακούφιση από τη ναυτία και τον έμετο συνήθως απαιτείται αντιεμετικό.
-Η χειρουργική αντιμετώπιση αφορά ασθενείς που παραμένουν σε σημαντική αναπηρία παρά την εφαρμογή μακροχρόνιας φαρμακευτικής θεραπείας και σωματικής άσκησης.
Από: onmed.gr