Τις προηγούμενες μέρες, σε μια συγκέντρωση, μου είπε ένας παλαιότερος συνάδελφος, ότι τον προβληματίζει, η (πριν τις εορτές) εκτίμηση μου, ότι: «εδώ που φτάσαμε, η ένταση με την Τουρκία, δεν μπορεί να εκτονωθεί με διπλωματικά μέσα».
Του Κώστα Βουλγαράκη
υποναυάρχου ε.α.
Και επιμένω! Και επιμένω, καθώς τα εν συνεχεία γεγονότα, εξελίσσονται by the book και ήδη φτάνουν στην «κορύφωση» του σεναρίου του γνωστού, του δοκιμασμένου και πολυ-παιγμένου σεναρίου «κρίσης».
Η Τουρκία, για 1η φορά (για πρώτη φορά), ανακοίνωσε επισήμως (επισήμως λέω) το ΣΥΝΟΛΟ των επιδιώξεων της, στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις της όλες πακέτο. Φοβάμαι λοιπόν, ότι ΚΑΝΑΜΕ ΛΑΘΟΣ εκτιμήσεις και σχεδιασμούς τόσα χρόνια, θεωρώντας ότι η Τουρκία έχει απλά κάποιες / αρκετές διεκδικήσεις επί κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και αναθεώρησης κάποιων Συνθηκών (Λοζάνης, Σεβρών, κλπ). Μάλιστα, επ’ αυτού, ο Τούρκος Πρόεδρος προχθές από την Τυνησία, είπε χαρακτηριστικά: «Η Ελλάδα στο παρελθόν πέτυχε Συνθήκες, αλλά τώρα οι εποχές άλλαξαν και η Τουρκία είναι πια πολύ δυνατή».
Δηλαδή;
Θέλει σαφώς να πει στους πάντες, ότι «τώρα που είμαστε δυνατοί, θα τις αλλάξουμε (τις συνθήκες) και θα επανακτήσουμε όλα όσα μας ανήκαν στο παρελθόν».Και μάλιστα, έτσι χωρίς τουφεκιά.
Τελικά ο πραγματικός ΣΤΟΧΟΣ της Τουρκίας, είναι γενικότερος και αφορά, στο να καταστήσει την Ελλάδα, άλλον έναν αδύναμο, ελεγχόμενο και υπάκουο υποτελή, της περιφερικής Ηγεμονίας της, την οποία επιδιώκει να εγκαταστήσει στον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, στα Βαλκάνια, στην Μέση Ανατολή και στην ΝΑ Ευρασία (γεωπολιτική σφαίρα επιρροής).
Γνωρίζει ότι, το Ισραήλ, είναι μια μεμονωμένη ειδική περίπτωση, μια απομονωμένη «αποικία» αντίστασης κάτι σαν το «Γαλατικό Χωριό», στην απανασυντασσόμενη Οθωμανική Αυτοκρατορία και στον Αραβικό κόσμο, στον οποίο προσβλέπει να ηγηθεί.
Άρα ξέρει καλά, ότι το μόνο ουσιαστικό αγκάθι στο χώρο των βλέψεων της, είναι η Ελλάδα και γι’ αυτό την στοχοποιεί, συγκεκριμένα και μεμονωμένα και στο θέμα του αγωγού EastMed και σε όλα της τα προβλήματα, ακόμα και στο Μεταναστευτικό. Ξέρει επίσης ότι, η Ελλάδα έχει παραδοσιακά καλές σχέσεις και επιρροή στους Αραβικούς / Μουσουλμανικούς πληθυσμούς, στους οποίους θέλει να ηγηθεί. Άρα, αυτή είναι ο ζωτικός αντίπαλος της, πέραν των διμερών διαφορών τους.
Δηλαδή, φαίνεται καθαρά πια, ότι ο ΣΤΟΧΟΣ της, είναι ευρύτερος των γκρίζων ζωνών, των ΑΟΖ και των ενεργειακών πόρων καθώς αυτός είναι σίγουρα η Γεωπολιτική Ηγεμονία στην περιοχή, που βέβαια αυτή από μόνη της, υπερκαλύπτει / επικαλύπτει και τα πάντα άλλα.
Η δήλωση ότι: «Δεν μπορεί να γίνει τίποτα στην περιοχή, αν δεν είμαστε κι εμείς εκεί (να το εγκρίνουμε)», τα λέει όλα.
Και όλα αυτά, γιατί αντιλαμβάνεται ότι το μέγεθος μιας Χώρας, μπορεί να είναι σημαντικό και να την κάνει υπολογίσιμη (ελκυστική) στο διεθνές περιβάλλον (πχ Ινδία, Ιαπωνία, Βραζιλία, Μεξικό, Καναδάς, Αυστραλία) αλλά χωρίς την παρακαταθήκη της ανάλογης «διεθνούς επιρροής» δεν την καθιστά διεθνή παίκτη, όπως πχ τις ΗΠΑ, Ρωσία, Ε.Ε. και Κίνα.
Η «επιρροή» (με κάθε τρόπο), είναι το σκήπτρο της κάθε Ηγεμονίας.
Έτσι λοιπόν, η πραγματική στάση των «ΣΥΜΜΑΧΩΝ» (εισαγωγικά), φάνηκε ωμά, απ’ τον μόνο ξένο, που μιλά τη γλώσσα της απόλυτης, της ξεκάθαρης και της ωμής πραγματικότητας:
«Καταδικάζουμε τις ενέργειες της Τουρκία, αλλά δεν θα στείλουμε και πολεμικά στην περιοχή», είπε ο ΥΠΕΞ του Ισραήλ.
ΠΟΙΟΙ είναι οι σύμμαχοι μας λοιπόν;
Σύμμαχοι μας είναι μόνον αυτοί που, είτε τα συμφέροντα τους επηρεάζονται απ’ τα σχέδια της Τουρκίας (Ισραήλ – Αίγυπτος), είτε οι Γεωπολιτικοί τους Στόχοι, συγκρούονται στην ίδια περιοχή (Γαλλία-Ιταλία).
Κανένας τους όμως, δε θα βάλει το κεφάλι του στη φωτιά για την Ηθική και το δίκιο της Ελλάδας.
Και κανέναν τους δεν τον απασχολεί, αν τελικά θα επικρατήσει η Τουρκία ή η Ελλάδα, αρκεί αυτός που θα επικρατήσει, να έρθει σ’ έναν επωφελή για τα συμφέροντα τους συμβιβασμό (βλ. Τουρκο-Λιβυκή Συνθήκη).
Δηλαδή απλά.
Αν επικρατήσει η Τουρκία, θα μοιράσει απλόχερα τα «ιμάτια» της Ελλάδας στους περιφερειακούς συν-ενδιαφερόμενους της, θα δώσει τις κατάλληλες «εγγυήσεις» συνεργασίας στους «Μεγάλους Παίκτες» και ΟΛΟΙ ευχαριστημένοι θάναικαι απλά θα συνεχίσουν να καταδικάζουν, για τα μάτια του κόσμου (βλ. Κύπρος).
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία έπεσε, διότι ήρθε σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων.
Σήμερα συγκρούεται ή τα εξυπηρετεί;
Κομβική ημερομηνία η συνάντηση αρχές του έτους, του Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη με τον Πρόεδρο Τράμπ, όπου εκεί ο Τράμπ (ο Τράμπ δυστυχώς), θεωρώ ότι θα παραδώσει στον Μητσοτάκη, το Φάκελο με την «Τελική Λύση»..
Και τότε, τι κάνουμε;
Αυτά που έχουμε σήμερα, είναι αδύνατον (αδύνατον λέμε) να τα διατηρήσουμε, σε όποιας μορφής «διαιτησία» κι αν προσφύγουμε.
Σημασία λοιπόν, δεν έχει τι διεκδικούμε, αλλά τι θυσίες είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε, για να το προασπίσουμε;
Εσύ λοιπόν τι θυσίες είσαι διατεθειμένος να κάνεις;