Ακούγοντας μια άποψη στην τηλεόραση από το Γιώργο Τράγκα, μπήκα σε σκέψεις ως προς την πιθανή διασύνδεση της τουρκικής εισβολής στη Συρία και των όσων βλέπουμε τώρα να διαδραματίζονται με επίδικο θαλάσσιες περιοχές ελληνικής δικαιοδοσίας. Ας πάμε όμως να αναλύσουμε περισσότερο αυτήν την διατυπωθείσα σκέψη για να καταλήξουμε σε συμπέρασμα. Ήταν καλοκαίρι του 2016 όταν οι SDF πέρασαν τον Ευφράτη κινούμενοι ανατολικά προς δυτικά και έπιασαν την Ιεράπολη. Στην Τουρκία σήμανε συναγερμός διότι οι Κούρδοι ήταν πλέον πολύ κοντά στο να ενωθούν με το καντόνι της Αφρίν και να σχηματοποιηθεί στην πράξη ο περιβόητος κουρδικός διάδρομος, ο οποίος θα έφτανε σε κοντινή απόσταση από τις ακτές της Μεσογείου.
Του Στρατή Μαζίδη
Τι συνέβη τότε; Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάιντεν μετέβη στα τέλη Αυγούστου στην Κωνσταντινούπολη. Η προέλαση των SDF πάγωσε και περίπου ένα μήνα αργότερα οι Τούρκοι δια των ισλαμιστών του FSA μπήκαν σφήνα καταλαμβάνοντας με την επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη τη ζώνη μέχρι το καντόνι της Αφρίν στο βόρειο Χαλέπι και τις πόλεις Τζαραμπλούς - Αλ Μπαμπ, όπου επί κάμποσες ημέρες δεν μπορούσαν να εκδιώξουν περίπου 300 τζιχαντιστές του ISIS.
Περίπου 17 μήνες αργότερα, ήτοι την άνοιξη του 2018 εκμεταλλευόμενοι την άρνηση της ρωσικής πρότασης στους Κούρδους της Αφρίν να επανέλθουν υπό την σκέπη της Δαμασκού, η Αγκυρα έλαβε για δεύτερη φορά το πράσινο φως των Ρώσων και προχώρησε στην επιχείρηση Κλάδος Ελαίας. Στην αρχή η κατάσταση ήταν βαλτωμένη, όταν όμως άρχισαν να πετούν τα τουρκικά μαχητικά, η Αφρίν έπεσε σαν χάρτινος πύργος. Έως σήμερα συνεχίζονται οι λεηλασίες, οι απαγωγές έναντι λύτρων, οι φόνοι και τα βασανιστήρια όσων παρέμειναν στα σπίτια τους.
Το φθινόπωρο του 2019 και περίσσιο τσαμπουκά πέτυχε να επιβάλλει την αποδοχή της τρίτης εισβολής της με την επιχείρηση Πηγή Ειρήνης. Έπιασε μια ακόμη ζώνη μεταξύ Ταλ Αμπιάντ και Σερεκανίγιε αλλά με τις δύο εκεχειρίες πέτυχε πολύ περισσότερα και όλο αυτό το κόλπο της εισβολής. Έφερε το συριακό στρατό και τη ρωσική στρατονομία στα σύνορα. Μετά από 7 χρόνια η Δαμασκός επανήλθε σε πόλεις που εγκατέλειψε το 2012 όταν η εμφύλια διαμάχη άρχισε να λαμβάνει άλλη μορφή.
Με τρεις κινήσεις λοιπόν πέτυχε και εκδίωξε τους καλά εξοπλισμένους Κούρδους από το μαλακό της υπογάστριο. Η τουρκοσυριακή μεθόριος ελέγχεται πλέον είτε από τους Σύριους (Λατάκια), είτε από Σύριους - Ρώσους (Κομπάνι-Καμισλί), είτε από Ρώσους-Τούρκους με τα κοινά περίπολα, είτε από τους Τούρκους και τους μισθοφόρους τους.
Επιπλέον η στρατιωτική παρουσία Ρωσίας - Συρίας έχει ενισχυθεί τόσο σε εξοπλισμό όσο και σε άνδρες. Ρώσοι, Σύριοι και κατσαπλιάδες παρουσία βέβαια και δικών του δυνάμεων εγγυώνται τα μετόπισθέν του. Με τους Σύριους ειδικά να πρέπει να αποδειχθούν οι καλύτεροι συνοριοφύλακες για να πείσουν πως ήρθαν για να μείνουν.
Στο εσωτερικό δικό της Κουρδιστάν ο ανταρτοπόλεμος μπορεί να συνεχίζεται αλλά από το καλοκαίρι του 2015 με τη λεγόμενη αντιτρομοκρατική επιχείρηση που "εξαφάνισε" ολόκληρες πόλεις όπως το Τσίζρε, η αιμορραγία είναι ελεγχόμενη.
Και πλέον αναρωτιέται κανείς εύλογα σε μια τόσο περίπλοκη και δυσνόητη κατάσταση που ζούμε, κατά την οποία ελάχιστες είναι οι σταθερές, μήπως ο Ερντογάν είχε ένα απλό σχέδιο με το οποίο μέσα σε τρία χρόνια διασφάλισε τα νότια σύνορά του ενόσω παράλληλα ενδυνάμωνε τη ναυτική του δύναμη και γενικώς την αμυντική του βιομηχανία ώστε να αρχίσει πλέον σιγά σιγά να ασχολείται περισσότερο με την ανατολική Μεσόγειο και το μεγάλο τμήμα της ελληνικής ΑΟΖ σε ένα σημείο όπου αρκετοί καθηγητές ισχυρίζονται ότι βρίσκονται τα μεγαλύτερα κοιτάσματα;
Στο ενδιάμεσο μας προετοίμασε με ψυχολογικές επιχειρήσεις όπως οι απόπειρες εμβολισμού σκαφών του λιμενικού, η σύλληψη των δύο στρατιωτικών στον Εβρο αλλά και συνέχισε να μας μαλάζει με την εξαγωγή τουρκικών σίριαλ και παιχνιδιών επιβίωσης.
Εκτιμώ ότι όταν έχουμε να κάνουμε με μια χώρα και πολιτική ηγεσία η οποία εκφράζει ένα γενικότερο αναθεωρητισμό ο οποίος ξεπερνά πλέον τα όρια του Ελληνισμού [τον οποίο θέλει να καταπιεί ολόκληρο, όπως λέει κι ο φίλος Γιώργος Αδαλής] φτάνοντας μέχρι τη Λιβύη, διατηρεί βάσεις αρκετά μακριά από τα σύνορά της και κτίζει στόλο ο οποίος προσβλέπει στην απόκτηση τριών ελαφρών αεροπλανοφόρων πέρα από όλα τα ΄λλα, τότε μάλλον πρέπει να έχουμε υπ'όψιν μας όλα τα ενδεχόμενα.
Συνεπώς η απάντηση στο ερώτημα αν η Κρήτη και η θαλάσσια περιοχή στα Ν-ΝΑ της μέχρι τη Ρόδο και το Καστελόριζο ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου αποτελούμενου από διάφορες κλίμακες όπου η μία αποτελεί προϋπόθεση της επόμενης, ήταν ένας από τους λόγους της τουρκικής εισβολής στη Συρία, είναι ναι.