 |
| maxos_dim / pixabay |
Το 2011 πήγα στην Μυτιλήνη τρεις φορές. Ανά 4 μήνες περίπου βρισκόμουν εκεί. Στο νησί δεν είδα ούτε έναν λαθρομετανάστη, παρά το γεγονός ότι από εκεί έμπαιναν πάρα πολλοί. Το κέντρο της ήταν ήσυχο, όλα ήταν πολύ όμορφα. Την ίδια εποχή το κέντρο της Αθήνας ασφυκτιούσε από την παρουσία τους.
Ελένη Παπαδοπούλου
Έβλεπα στη Μυτιλήνη τα κλειδιά πάνω στις εξώπορτες, τις αυλές γεμάτες πράγματα και σκεφτόμουν πόσο ξένοιαστα και ήρεμα ήταν η ζωή εκεί. Ρώτησα τους ντόπιους πού είναι όλοι αυτοί που μπαίνουν από το νησί τους και μου απάντησαν ότι γενικά δεν τους βλέπουν, τους πηγαίνουν κάπου μακρυά, στο βουνό και μετά τους δίνουν χαρτιά και τους διώχνουν σχετικά γρήγορα.
Όσο η Αθήνα βαριανάσαινε από τις ορδές που την κατέκλυζαν, τα νησιά ζούσαν honeymoon και κανένα δεν είδα να κόπτεται για το θέμα της παράνομης μετανάστευσης. Αντιθέτως πολλοί νησιώτες, αλλά και επαρχιώτες, φυσικά και Αθηναίοι, είχαν νοικιάσει τα χρέπια τους σε αυτούς τους ανθρώπους πανάκριβα και ενώ εκείνοι είχαν την ηρεμία τους, εμείς είχαμε χάσει τη δική μας.
Όλα αυτά μέχρι το 2015, που ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να τους εγκαταστήσει ΚΑΙ στα νησιά. Τότε κάποιοι λίγοι, και επιμένω στο κάποιοι λίγοι, άρχισαν να διαμαρτύρονται. Κατά τα άλλα η Λέσβος ζούσε τα 15 λεπτά δημοσιότητάς της, τα οποία φαίνεται να απολάμβαναν ιδιαιτέρως αρκετοί.
Τί στάση κράτησε η Λέσβος κυρίως στο λαθρομετανστευτικό; "Αποσυμφόρηση". Δηλαδή "εμείς δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τους παράνομους μετανάστες, αρκεί να μην είναι στο νησί μας. Ας τους πάρουν οι άλλοι. Γεμίστε την χώρα, εδώ να μην είναι". Αποκορύφωμα η χτεσινή γελοιότητα της συζύγου του περιφερειάρχη να ζητάει πενταπλάσιο επίδομα για τις μάννες (ορθογραφία δική της) της Λέσβου. Πώς δηλαδή θα βγάλουμε και κανένα φράγκο από την ιστορία.
Όταν λοιπόν χτες σχολιάστηκε αυτό το θέμα, οι διάφοροι Μυτιλινιοί θίχτηκαν, όχι με την κυρία που τους έκανε ρεζίλι, αλλά με όσα έγραψα κι εγώ και άλλοι.
Θα μπορούσα να το αφήσω να πέσει ως μία ακόμη μικρότητα. Αλλά πρόκειται περί ενδεικτικής ελληνικής νοοτροπίας "τί είπες ρε για μένα, ξέρεις ποιός είμαι εγώ, θα σε σκίσω". Όταν καίγεται το σπίτι σου, δεν ασχολείσαι με αυτόν που σου λέει ότι δεν θα σβήσει η φωτιά φτύνοντας την, αλλά κοιτάς να φωνάξεις καμία Πυροσβεστική.
Οι Μυτιληνιοί δυστυχώς δεν μπορούν να δουν πέρα από την μύτη τους. Και, δυστυχώς πάλι, αυτό πληρώνουν.