 |
| 12019 / pixabay |
Μπενιζέλος Ρούφος
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1795 και ήταν γιος του οπλαρχηγού και πολιτικού Αθανασίου Κανακάρη και της Μαρίας Κωστάκη.
Ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας στην οποία είχε προσφέρει σημαντικά χρηματικά ποσά για την προετοιμασία της επανάστασης του 1821. Συμμετείχε στην κήρυξη της επανάστασης στην Πάτρα την 23η Μαρτίου 1821 και πολέμησε σε διάφορες μάχες.
Το 1854 προσέφερε σεβαστό χρηματικό ποσό για την οργάνωση της επανάστασης της Ηπείρου. Το 1855 εκλέχτηκε δήμαρχος Πάτρας και δώρισε το μισθό του για την ίδρυση υδραγωγείου, έθεσε τα θεμέλια του Δημοτικού Νοσοκομείου Πατρών, και διαμόρφωσε την πλατεία Υψηλών Αλωνίων στην οποία και δόθηκε, για ένα χρονικό διάστημα, το όνομα του. Τελικά παραιτήθηκε το 1858 λόγω διαφωνίας του σχετικά με την μελέτη της πλατείας.
Το 1862 έλαβε μέρος στην κήρυξη της επανάστασης στην Πάτρα για την ανατροπή του Όθωνα. Μετά την έξωσή του Όθωνα συγκρότησε μαζί με τον Δημήτριο Βούλγαρη και τον Κωνσταντίνο Κανάρη την Προσωρινή Κυβέρνηση της Ελλάδας. Ανέλαβε πρωθυπουργός τον Απρίλιο του 1863, σε μία περίοδο έντονων πολιτικών παθών εξαιτίας της σύγκρουσης των πολιτικών παρατάξεων «πεδινών» και «ορεινών». Αν και ίδιος άνηκε στους «πεδινούς» προσπάθησε να συμβιβάσει την κατάσταση χωρίς όμως επιτυχία. Τον Ιούνιο του 1863 παραχώρησε την εξουσία για τρεις μέρες στον Πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης Διομήδη Κυριάκο. Κατόπιν της συνεδρίασης της Εθνοσυνέλευσης ανέλαβε και πάλι πρωθυπουργός στην λεγόμενη κυβέρνηση του Οροπεδίου, καθώς συμμετείχαν πρόσωπα και από τις δύο πολιτικές παρατάξεις. Παραιτήθηκε μετά την άφιξη του Γεωργίου Α’ τον Οκτώβριο του 1863.
Τον Νοέμβριο του 1865 ανέλαβε για δεύτερη φορά πρωθυπουργός, αποτελώντας τη συμβιβαστική λύση μεταξύ των αντιμαχόμενων πολιτικών προσώπων. Την Άνοιξη του 1866 διενήργησε δημοτικές εκλογές με άψογα τρόπο παραδεκτό από όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Η θητεία του ως πρωθυπουργός έληξε τον Ιούνιο του 1866.
Κατά την διάρκεια της ζωής του φορούσε πάντοτε φουστανέλα. Πέθανε στην Πάτρα τον Μάρτιο του 1868.
Ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας στην οποία είχε προσφέρει σημαντικά χρηματικά ποσά για την προετοιμασία της επανάστασης του 1821. Συμμετείχε στην κήρυξη της επανάστασης στην Πάτρα την 23η Μαρτίου 1821 και πολέμησε σε διάφορες μάχες.
Το 1854 προσέφερε σεβαστό χρηματικό ποσό για την οργάνωση της επανάστασης της Ηπείρου. Το 1855 εκλέχτηκε δήμαρχος Πάτρας και δώρισε το μισθό του για την ίδρυση υδραγωγείου, έθεσε τα θεμέλια του Δημοτικού Νοσοκομείου Πατρών, και διαμόρφωσε την πλατεία Υψηλών Αλωνίων στην οποία και δόθηκε, για ένα χρονικό διάστημα, το όνομα του. Τελικά παραιτήθηκε το 1858 λόγω διαφωνίας του σχετικά με την μελέτη της πλατείας.
Το 1862 έλαβε μέρος στην κήρυξη της επανάστασης στην Πάτρα για την ανατροπή του Όθωνα. Μετά την έξωσή του Όθωνα συγκρότησε μαζί με τον Δημήτριο Βούλγαρη και τον Κωνσταντίνο Κανάρη την Προσωρινή Κυβέρνηση της Ελλάδας. Ανέλαβε πρωθυπουργός τον Απρίλιο του 1863, σε μία περίοδο έντονων πολιτικών παθών εξαιτίας της σύγκρουσης των πολιτικών παρατάξεων «πεδινών» και «ορεινών». Αν και ίδιος άνηκε στους «πεδινούς» προσπάθησε να συμβιβάσει την κατάσταση χωρίς όμως επιτυχία. Τον Ιούνιο του 1863 παραχώρησε την εξουσία για τρεις μέρες στον Πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης Διομήδη Κυριάκο. Κατόπιν της συνεδρίασης της Εθνοσυνέλευσης ανέλαβε και πάλι πρωθυπουργός στην λεγόμενη κυβέρνηση του Οροπεδίου, καθώς συμμετείχαν πρόσωπα και από τις δύο πολιτικές παρατάξεις. Παραιτήθηκε μετά την άφιξη του Γεωργίου Α’ τον Οκτώβριο του 1863.
Τον Νοέμβριο του 1865 ανέλαβε για δεύτερη φορά πρωθυπουργός, αποτελώντας τη συμβιβαστική λύση μεταξύ των αντιμαχόμενων πολιτικών προσώπων. Την Άνοιξη του 1866 διενήργησε δημοτικές εκλογές με άψογα τρόπο παραδεκτό από όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Η θητεία του ως πρωθυπουργός έληξε τον Ιούνιο του 1866.
Κατά την διάρκεια της ζωής του φορούσε πάντοτε φουστανέλα. Πέθανε στην Πάτρα τον Μάρτιο του 1868.
Αλέξανδρος Κουμουνδούρος
Γεννήθηκε στης 4 Φεβρουαρίου 1815 στον κάμπο της Μεσσηνιακής Μάνης και ήταν γιός του αγωνιστή της επανάστασης Σπυρίδωνα Κουμουνδούρου. Η οικογένειά του ήταν εκ των επιφανών της Μεσσηνιακής Μάνης.
Το 1841, διέκοψε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου των Αθηνών για να λάβει μέρος ως εθελοντής στην Κρητική επανάσταση, παρά το γεγονός ότι πίστευε στο μάταιο της εξέγερσης.
Μετά την έξωση του Όθωνα ανέλαβε το Υπουργείο Δικαιοσύνης και συνέβαλε στην εμπέδωση της τάξης. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1864 έγινε απόπειρα δολοφονίας του στην είσοδο της βουλής. Στις 2 Μαρτίου 1865 ανέλαβε για πρώτη φορά την πρωθυπουργία. Διετέλεσε συνολικά δέκα φορές πρωθυπουργός, δύο φορές πρόεδρος της βουλής και δεκαοκτώ φορές υπουργός.
Ως υπουργός και πρωθυπουργός κατάφερε να εξασφαλίσει στο ακέραιο τα συμφέροντα της Ελλάδας, χάρη στη μετριοπάθειά του, την ευθύτητά του, την ψυχραιμία του και την εξαιρετική του τόλμη.
Το 1866 ξεπέρασε το Κρητικό ζήτημα με επιτυχία, αφού δεν υποτάχθηκε στις απαιτήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων που ήθελαν η Ελλάδα να παρασυρθεί σε πόλεμο με την Τουρκία, καθώς η Ελλάδα δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για πόλεμο. Το 1881 κατόρθωσε την ειρηνική προσάρτηση της Θεσσαλίας και της νοτίου Ηπείρου (Άρτας), αφού πρώτα απείλησε την Τουρκία με πόλεμο.
Ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος δεν ήταν ποτέ αρεστός στον θρόνο καθώς είχε το «μειονέκτημα» να μη δέχεται εντολές για τα εθνικά ζητήματα και ζητούσε πολιτική ίσης φιλίας προς όλες τις ξένες δυνάμεις και όχι την πρόσδεση στο αγγλικό άρμα.
Φρόντισε με νόμους για τη ρύθμιση της φορολογίας και για τον αναδασμό της γης προς όφελος των ακτημόνων αγροτών. Επίσης, κατάφερε με νόμο και έξυπνες ενέργειες να περιορίσει την έξαρση της ληστείας. Για παράδειγμα, παραχώρησε αμνηστία σε 100 λήσταρχους με αντάλλαγμα να πολεμήσουν στην Κρήτη. Σημαντικό νομοθέτημα αποτέλεσε ο νόμος «περί ευθύνης υπουργών» το 1877, με τον οποίο αμέσως παραπέμφθηκαν σε ειδικό δικαστήριο υπουργοί της κυβέρνησης Δημητρίου Βούλγαρη.
Πέθανε στην Αθήνα στις 26 Φεβρουαρίου 1883, πικραμένος από το γεγονός ότι στις εκλογές που ακολούθησαν την απελευθέρωση της Θεσσαλίας και της Άρτας το 1881, οι κάτοικοι των περιοχών καταψήφισαν τον απελευθερωτή τους, με πρόσχημα ότι δεν πέτυχε την απελευθέρωση της Πρέβεζας και των Ιωαννίνων, στην ουσία όμως έπειτα από περίτεχνη καθοδήγηση των ανακτόρων με σύνθημα «μαύρο στον Κουμουνδούρο».
Το 1841, διέκοψε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου των Αθηνών για να λάβει μέρος ως εθελοντής στην Κρητική επανάσταση, παρά το γεγονός ότι πίστευε στο μάταιο της εξέγερσης.
Μετά την έξωση του Όθωνα ανέλαβε το Υπουργείο Δικαιοσύνης και συνέβαλε στην εμπέδωση της τάξης. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1864 έγινε απόπειρα δολοφονίας του στην είσοδο της βουλής. Στις 2 Μαρτίου 1865 ανέλαβε για πρώτη φορά την πρωθυπουργία. Διετέλεσε συνολικά δέκα φορές πρωθυπουργός, δύο φορές πρόεδρος της βουλής και δεκαοκτώ φορές υπουργός.
Ως υπουργός και πρωθυπουργός κατάφερε να εξασφαλίσει στο ακέραιο τα συμφέροντα της Ελλάδας, χάρη στη μετριοπάθειά του, την ευθύτητά του, την ψυχραιμία του και την εξαιρετική του τόλμη.
Το 1866 ξεπέρασε το Κρητικό ζήτημα με επιτυχία, αφού δεν υποτάχθηκε στις απαιτήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων που ήθελαν η Ελλάδα να παρασυρθεί σε πόλεμο με την Τουρκία, καθώς η Ελλάδα δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για πόλεμο. Το 1881 κατόρθωσε την ειρηνική προσάρτηση της Θεσσαλίας και της νοτίου Ηπείρου (Άρτας), αφού πρώτα απείλησε την Τουρκία με πόλεμο.
Ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος δεν ήταν ποτέ αρεστός στον θρόνο καθώς είχε το «μειονέκτημα» να μη δέχεται εντολές για τα εθνικά ζητήματα και ζητούσε πολιτική ίσης φιλίας προς όλες τις ξένες δυνάμεις και όχι την πρόσδεση στο αγγλικό άρμα.
Φρόντισε με νόμους για τη ρύθμιση της φορολογίας και για τον αναδασμό της γης προς όφελος των ακτημόνων αγροτών. Επίσης, κατάφερε με νόμο και έξυπνες ενέργειες να περιορίσει την έξαρση της ληστείας. Για παράδειγμα, παραχώρησε αμνηστία σε 100 λήσταρχους με αντάλλαγμα να πολεμήσουν στην Κρήτη. Σημαντικό νομοθέτημα αποτέλεσε ο νόμος «περί ευθύνης υπουργών» το 1877, με τον οποίο αμέσως παραπέμφθηκαν σε ειδικό δικαστήριο υπουργοί της κυβέρνησης Δημητρίου Βούλγαρη.
Πέθανε στην Αθήνα στις 26 Φεβρουαρίου 1883, πικραμένος από το γεγονός ότι στις εκλογές που ακολούθησαν την απελευθέρωση της Θεσσαλίας και της Άρτας το 1881, οι κάτοικοι των περιοχών καταψήφισαν τον απελευθερωτή τους, με πρόσχημα ότι δεν πέτυχε την απελευθέρωση της Πρέβεζας και των Ιωαννίνων, στην ουσία όμως έπειτα από περίτεχνη καθοδήγηση των ανακτόρων με σύνθημα «μαύρο στον Κουμουνδούρο».
Μαργέλης Κωνσταντίνος
Λευκάδα, 10 Ιανουαρίου 2020