Έχουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας! Βαίνουμε προς την επίλυση όλων των προβλημάτων μας μας, αφού η εκλογή της νέας προέδρου σηματοδοτεί σύμφωνα με την πρωθυπουργική δήλωση "...μια νέα εποχή". Ο πρωθυπουργός διεπίστωσε πως "...στα μεγάλα μπορούμε να συμφωνήσουμε", αν και θα ήταν καλύτερα να παραδεχθεί πως στην μικροπολιτική και στην αναγκαιότητα "στήριξης" ενός φθαρμένου πολιτικού συστήματος, όλοι οι εμπλεκόμενοι επιβεβαιώνουν τη σύμπλευσή τους...
Του Στέλιου Συρμόγλου
Δε θα μείνω στην εκλογή της πρώτης γυναίκας προέδρου της Δημοκρατίας, γιατί αυτό ήταν ένα "υπνωτικό χαπάκι" για το πλήθος, ούτε θα μείνω στην προσωπικότητα της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, την οποία φρόντισε το πολιτικό σύστημα μ' όλους τους πρόθυμους προπαγανδιστές να την "αγιοποιήσει" και να την παρουσιάσει σαν την κορυφαία επιλογή.
Όλα έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν, έστω κι αν στο συλλογισμό αυτόν υπάρχει μια τολμηρή προεξόφληση και κάποια περιφρόνηση της εγχώριας πολιτικής λογικής που για μια ακόμη φορά δε λειτούργησε σύμφωνα με τις ανάγκες του έθνους και της κοινωνίας, αλλά υπήρξε καρπός του υλικού υποστρώματος του πολιτικού καιροσκοπισμού και αμοραλισμού.
Μια ακόμη πρόσκληση προς το πολιτικό σύστημα να πειθαρχήσει στην ιστορική αναγκαιότητα προσέκρουσε στην άρνηση εκ μέρους του πολιτικού χώρου, που μολονότι όζει πτωμαΐνης και στον οποίον ευδαίμονα αναπτύσσονται πολλά σκουλήκια, εγκλείει μεγάλη δόση αυθαιρεσίας.
Η ιστορική αναγκαιότητα σε τούτο τον τόπο δεν υφίσταται και ο ιστορικός νόμος δεν μπορεί να λειτουργήσει. Και δεν υπάρχει καμία αναγκαιότητα που να είναι προικισμένη με το δυναμικό στοιχείο του επείγοντος. Υπάρχει μόνο η ανάγκη της πολιτικής επιβίωσης, που γίνεται όλο και πιο πιεστική...