Αν έχω καταλάβει σωστά τους Τούρκους τόσα χρόνια που παρακολουθώ τις ενέργειες τους, αλλά και έχοντας τους μελετήσει στα βιβλία της ιστορίας, οι επιδιώξεις τους είναι άκρως απειλητικές για την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Οι περισσότεροι έχουν αντιληφθεί πλέον, έστω και αργά, ότι τις τελευταίες δεκαετίες η Τουρκία επιχειρεί να αναθεωρήσει μονομερώς, τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923.
Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Είναι ακόμα χειρότερα. Η Τουρκία προσπαθεί να αναβιώσει στο χώρο της ανατολικής Μεσογείου την ισχύ της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, υπό νέο σχήμα και δομή. Αυτός είναι ο λόγος που δρα στρατιωτικά εκτός της Συρίας και στη Λιβύη, αλλά και ο λόγος που οι Αιγύπτιοι ανησυχούν από την εξέλιξη αυτή.
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα είμαι 100% σίγουρος, ότι καμία συνεκμετάλλευση, καμία παραχώρηση και κανένας συμβιβασμός εκ μέρους μας δεν είναι ικανός, να ικανοποιήσει την επεκτατική βουλιμία της Τουρκίας και να τη σταματήσει, παρά μόνο για λίγο, πριν επιστρέψει για να ζητήσει ακόμα περισσότερα.
Η αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, θα είναι μόνο το πρώτο βήμα στη σταδιακή δορυφοροποίηση της Ελλάδας. Ο ύψιστος και τελικός σκοπός της Τουρκίας δεν είναι κάποια νησιά, ή μερικά κοιτάσματα, αλλά η επιβεβαίωση της ηγεμονίας τους στην περιοχή. Για αυτό και ο πραγματικός τους στόχος δεν είναι η Λωζάνη, αλλά η συνολική ακύρωση του απελευθερωτικού αποτελέσματος της Επανάστασης του 1821. Αυτό θέλουν και αυτό θα επιδιώξουν πάση θυσία, αν όχι σε στρατιωτικό, πάντως σε συμβολικό και ψυχολογικό επίπεδο.
Οι Τούρκοι δεν πρόκειται να μας αφήσουν να γιορτάσουμε το 1821. Τα 200 χρόνια είναι για αυτούς πλέον πολλά, προκειμένου να ξαναπάρουν πίσω αυτά που θεωρούν πως έχασαν. Για αυτό χρειάζεται προσοχή μεγάλη αυτά τα δύο χρόνια 2020-2021. Ίσως χρειαστεί να δώσουμε "εξετάσεις" για το κατά πόσο αξίζουμε να γιορτάζουμε ή όχι...