 |
| WikiImages / pixabay |
Δεν είναι λίγοι αυτοί που θα προτιμούσαν μια γεωπολιτική στροφή της χώρας μας προς τη Ρωσία. Η κοινή ορθόδοξη χριστιανική πίστη των δύο λαών και η κυνική εγκατάλειψή μας από τους δυτικούς συμμάχους, σε συνδυασμό με την καταστροφική επέλαση της δυτικής προελεύσεως Νέας Παγκόσμιας Τάξης, ευνοεί ιδιαίτερα την δόμηση αυτής της ροπής προς Ανατολάς, ακόμη και για την οικοδόμηση του λεγόμενου ορθόδοξου τόξου.
Νίκος Ταμουρίδης
Αντγος (ε.α) - Επίτιμος Α' Υπαρχηγός ΓΕΣ
Αντιπρόεδρος ΔΕ Ελεύθερης Πατρίδας
Τα τελευταία χρόνια οι Δυτικοί μας σύμμαχοι μόνον ως σύμμαχοι δεν μπορεί να εκτιμηθούν. Με την ένοχη δουλοπρέπεια των πολιτικών μας, οι μεν εταίροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας έχουν υποδουλώσει με το δυσβάσταχτο χρέος και τα κατοχικά μνημόνια, ο δε Αμερικανικός παράγοντας ρυθμίζει απλά τα συμφέροντά του στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, ρίχνοντας κυριολεκτικά σφαλιάρες στην Ελλάδα, την οποία βλέπει ως ένα αδύναμο προτεκτοράτο, παρότι ακολουθεί κατά γράμμα τις εντολές του.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα προσβλέπει προς Ανατολάς. Με ένα ποίημά του ο εθνικός μας ποιητής Κ. Παλαμάς στη κυριολεξία ζωγραφίζει την αγωνία των υπόδουλων Ελλήνων, και την προσμονή του ομόδοξου Ρώσου, νάρθει να βοηθήσει, νάρθει να κτυπήσει τον Τούρκο, να μπορέσουμε να ελευθερωθούμε ... Αλλά πάντα φρούδες ελπίδες, ελπίδες μάταιες...
Ακόμα τούτ' η άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες. Τούτο το καλοκαίρι Μοριά και Ρούμελη, ώσπου ναρθεί ο Μόσκοβος...
Στο ίδιο ποίημα όμως, παρακάτω, ο ποιητής δείχνει την ωμή ιστορική πραγματικότητα και το σύνηθες αποτέλεσμα αυτής της προσμονής:
Χίλιες φορές ο Μόσκοβος τα σουβλερά του νύχια, στον Τούρκο τάμπηξε. Χίλιες φορές τη νύχτα μας, μια χαραυγή πλανεύτρα, ραγιάδες, ραγιάδες, πιο μαύρη έκαμε.
Ο Ρωσικός παράγοντας. Πάντα καλοδεχούμενος, ο ορθόδοξος ξανθός λαός, αλλά και πάντα με υποσχέσεις που δυστυχώς δεν τήρησε. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τα γνωστά Ορλωφικά με τις τραγικές εξελίξεις για τους Έλληνες ή τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου με τη δημιουργία της Μεγάλης Βουλγαρίας εις βάρος κυρίως της Ελλάδος; Τις αλλεπάλληλες απελευθερώσεις του Ανατολικού Πόντου, όπου μετά τις συμφωνίες με την Τουρκία και την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων οι Τούρκοι εκτελούσαν σκληρά αντίποινα κατά των Ελλήνων; Tη βοήθεια προς τον Κεμάλ Ατατούρκ το 1919 και τη Ρωσοτουρκική συμφωνία το 1921 κατά των Ελλήνων ή την παρέμβασή της με αποτέλεσμα τον αδελφοκτόνο πόλεμο του 1946-49; Ή ακόμα και το γεγονός ότι «έτρεξε» νωρίς-νωρίς (6/8/92) να αναγνωρίσει τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία;
Ούτε και στις ημέρες μας δεν κατορθώνει δυστυχώς η Ρωσία να φανεί πειστική ότι, εκτός από το καθαρό συμφέρον της, ενδιαφέρεται, έστω και λίγο ανιδιοτελώς, για την ομόδοξη Ελλάδα.
Η πρόσφατη συμμαχία της με την Τουρκία και η πώληση ενός τέτοιου στρατηγικού όπλου, όπως το αντιαεροπορικό σύστημα S-400, που στρέφεται απευθείας εναντίον της Πατρίδας μας, καθώς και οι λοιπές κατά των Ελληνικών συμφερόντων κινήσεις της στην ανατολική Μεσόγειο, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια προσμονής αδελφικής συμπαράστασης.
Όλα στο βωμό του συμφέροντος! Έτσι είναι τα συμφέροντα των ισχυρών! Πάνω από όλα, πάνω από την ειρήνη, πάνω από την φιλία, από την πίστη, από την ευημερία των λαών!
Σήμερα, που τα σύννεφα του πολέμου όλο και πυκνώνουν στην ευρύτερη περιοχή μας, απομένει να δούμε την τελική στάση της Ρωσίας. Σήμερα που η ανατολική Μεσόγειος δονείται από μία πολεμική βουή εξαιτίας κυρίως των νέο-οθωμανικών ονείρων της Τουρκίας του Ερντογάν, απομένει να δούμε τις συμμαχίες που θα συγκροτηθούν για την μοιρασιά τόσο του διαφαινόμενου υπάρχοντος πλούτου όσο και τις πιθανές αλλαγές συνόρων!
Όπως και να έχουν όμως τα πράγματα, σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης, τα σύνορά μας δεν πρόκειται να τα φυλάξει κανείς Αμερικάνος ή Ρώσος ή Γερμανός ή Γάλλος ή Άγγλος. Θα τα φυλάξει ο Ελληνικός Στρατός, στην ξηρά, στον αέρα και στη θάλασσα!
«Η σύγκρουση των πολιτισμών» του κυνικού Αμερικανού πολιτικού επιστήμονα Σαμ. Χάντιγκτον είναι καθ’ οδόν. Ήδη ζούμε την δόμηση των αιτίων της σύγκρουσης, δηλ. την αθρόα εισβολή του Ισλάμ στην Ευρώπη και την αποχριστιανοποίησή της. Ο θρησκευτικός πόλεμος που αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει, θα δομήσει συμμαχίες θρησκευτικού χαρακτήρα. Τότε, ίσως συγκροτηθεί και το λεγόμενο Ορθόδοξο Μέτωπο. Οψόμεθα…
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα προσβλέπει προς Ανατολάς. Με ένα ποίημά του ο εθνικός μας ποιητής Κ. Παλαμάς στη κυριολεξία ζωγραφίζει την αγωνία των υπόδουλων Ελλήνων, και την προσμονή του ομόδοξου Ρώσου, νάρθει να βοηθήσει, νάρθει να κτυπήσει τον Τούρκο, να μπορέσουμε να ελευθερωθούμε ... Αλλά πάντα φρούδες ελπίδες, ελπίδες μάταιες...
Ακόμα τούτ' η άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες. Τούτο το καλοκαίρι Μοριά και Ρούμελη, ώσπου ναρθεί ο Μόσκοβος...
Στο ίδιο ποίημα όμως, παρακάτω, ο ποιητής δείχνει την ωμή ιστορική πραγματικότητα και το σύνηθες αποτέλεσμα αυτής της προσμονής:
Χίλιες φορές ο Μόσκοβος τα σουβλερά του νύχια, στον Τούρκο τάμπηξε. Χίλιες φορές τη νύχτα μας, μια χαραυγή πλανεύτρα, ραγιάδες, ραγιάδες, πιο μαύρη έκαμε.
Ο Ρωσικός παράγοντας. Πάντα καλοδεχούμενος, ο ορθόδοξος ξανθός λαός, αλλά και πάντα με υποσχέσεις που δυστυχώς δεν τήρησε. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τα γνωστά Ορλωφικά με τις τραγικές εξελίξεις για τους Έλληνες ή τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου με τη δημιουργία της Μεγάλης Βουλγαρίας εις βάρος κυρίως της Ελλάδος; Τις αλλεπάλληλες απελευθερώσεις του Ανατολικού Πόντου, όπου μετά τις συμφωνίες με την Τουρκία και την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων οι Τούρκοι εκτελούσαν σκληρά αντίποινα κατά των Ελλήνων; Tη βοήθεια προς τον Κεμάλ Ατατούρκ το 1919 και τη Ρωσοτουρκική συμφωνία το 1921 κατά των Ελλήνων ή την παρέμβασή της με αποτέλεσμα τον αδελφοκτόνο πόλεμο του 1946-49; Ή ακόμα και το γεγονός ότι «έτρεξε» νωρίς-νωρίς (6/8/92) να αναγνωρίσει τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία;
Ούτε και στις ημέρες μας δεν κατορθώνει δυστυχώς η Ρωσία να φανεί πειστική ότι, εκτός από το καθαρό συμφέρον της, ενδιαφέρεται, έστω και λίγο ανιδιοτελώς, για την ομόδοξη Ελλάδα.
Η πρόσφατη συμμαχία της με την Τουρκία και η πώληση ενός τέτοιου στρατηγικού όπλου, όπως το αντιαεροπορικό σύστημα S-400, που στρέφεται απευθείας εναντίον της Πατρίδας μας, καθώς και οι λοιπές κατά των Ελληνικών συμφερόντων κινήσεις της στην ανατολική Μεσόγειο, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια προσμονής αδελφικής συμπαράστασης.
Όλα στο βωμό του συμφέροντος! Έτσι είναι τα συμφέροντα των ισχυρών! Πάνω από όλα, πάνω από την ειρήνη, πάνω από την φιλία, από την πίστη, από την ευημερία των λαών!
Σήμερα, που τα σύννεφα του πολέμου όλο και πυκνώνουν στην ευρύτερη περιοχή μας, απομένει να δούμε την τελική στάση της Ρωσίας. Σήμερα που η ανατολική Μεσόγειος δονείται από μία πολεμική βουή εξαιτίας κυρίως των νέο-οθωμανικών ονείρων της Τουρκίας του Ερντογάν, απομένει να δούμε τις συμμαχίες που θα συγκροτηθούν για την μοιρασιά τόσο του διαφαινόμενου υπάρχοντος πλούτου όσο και τις πιθανές αλλαγές συνόρων!
Όπως και να έχουν όμως τα πράγματα, σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης, τα σύνορά μας δεν πρόκειται να τα φυλάξει κανείς Αμερικάνος ή Ρώσος ή Γερμανός ή Γάλλος ή Άγγλος. Θα τα φυλάξει ο Ελληνικός Στρατός, στην ξηρά, στον αέρα και στη θάλασσα!
«Η σύγκρουση των πολιτισμών» του κυνικού Αμερικανού πολιτικού επιστήμονα Σαμ. Χάντιγκτον είναι καθ’ οδόν. Ήδη ζούμε την δόμηση των αιτίων της σύγκρουσης, δηλ. την αθρόα εισβολή του Ισλάμ στην Ευρώπη και την αποχριστιανοποίησή της. Ο θρησκευτικός πόλεμος που αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει, θα δομήσει συμμαχίες θρησκευτικού χαρακτήρα. Τότε, ίσως συγκροτηθεί και το λεγόμενο Ορθόδοξο Μέτωπο. Οψόμεθα…