 |
| Ella_87 / pixabay |
Στα σχολεία υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν κάτι θρασύτατοι, καλομαθημένοι χαρακτήρες, που τους κάνουν όλα τα χατίρια και μεταφέρουν αυτό το κλίμα στην τάξη τους και όχι μόνο. Βρίσκουν ενίοτε πιο - κατά την αντίληψή τους - αδύναμους συμμαθητές τους και ξεκινούν να προκαλούν.
Του Στρατή Μαζίδη
Οι φιλήσυχοι χαρακτήρες προσπαθούν να αδιαφορήσουν απέναντι στις προκλήσεις. Ενίοτε αυτό πετυχαίνει. Κλείνουν τα αυτιά τους και η ζωή προχωρά. Άλλες όμως φορές αυτό εκλαμβάνεται ως σημείο αδυναμίας με αποτέλεσμα οι προκαλούντες να αποθρασύνονται πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα.
Οι προσβολές γίνονται χειρότερες. Οι πλάκες χοντραίνουν. Ενίοτε επέρχονται και περιστατικά βίας για την...πλάκα μας. Κάτι αντίστοιχο κάνει και η Τουρκία. Επιλέγει κατά αυτήν αδύναμους αντιπάλους και προχωρά αφού έχει διασφαλίσει ότι δε θα την πειράξει κανείς. Ο μπούλης δηλαδή της γεωπολιτικής μας γειτονιάς δεν τολμά από μόνος το παραμικρό.
Όσο μαζεύεσαι, τόσο απλώνεται. Και το τέλος είναι συνήθως δραματικό για τον υποχωρούντα που εισπράττει μονομιάς στο χειρότερο βαθμό όλα όσα προσπαθεί να αποφύγει. Υπάρχουν όμως και οι άλλες περιπτώσεις. Αυτών που ανέχονται μια, ανέχονται δύο αλλά την τρίτη στέλνουν το μήνυμά τους. Μπορεί να φάω, σου λέει, 2-3, μπορεί και όχι, αλλά αν ρίξω μία και καλή, θα το σκεφτεί να με ξαναπειράξει.
Θυμάμαι μάλιστα μια τέτοια περίπτωση στο σχολείο με ένα από τα ήσυχα παιδιά που έτυχε να έρθει σε κόντρα κάποτε με κάποιον πιο...μάγκα. Ο πρώτος απαντούσε ψύχραιμα, αλλά απαντούσε, ο δεύτερος προκαλούσε συνέχεια. Οι απειλές χόντρυναν, οι σπρωξιές από τον δεύτερο άρχισαν [κλιμάκωση της έντασης] μέχρι που ο πρώτος του αστράφτει ξαφνικά ένα ξεγυρισμένο χαστούκι που ακούστηκε σε όλη την τάξη. Πλήρης αιφνιδιασμός και "θα μου το πληρώσεις, θα μου κάνεις, θα μου ράνεις". Αποτέλεσμα; Ούτε πλήρωσε ποτέ τίποτε, ούτε διανοήθηκε ποτέ να τον πειράξει κανένας άλλος. Άλλη πάλι φορά ήταν αρκετό άλλος αμυνόμενος να τον τσακίσει μόνο με μια φράση που του είπε.
Εν κατακλείδι κανείς απλώνεται όσο του ανοίγεται χώρος [πχ Χάγη]. Βρυχάται, όσο δε βλέπει τα δόντια των άλλων. Μιλά συνέχεια, όσο δε ζητούν άλλοι το λόγο. Υπάρχουν λοιπόν χαστούκια που μπορεί να ρίξει η χώρα μας χωρίς να κάνει πίσω και εξαντλώντας τα όρια της αποτροπής ενός πολέμου. Πχ το Ισραήλ πριν μερικές ημέρες έριξε ένα τέτοιο πετώντας από το τουρκικό γεωτρύπανο μετά την εκδίωξη του ερευνητικού του σκάφους. Ξεκίνησε κανένας πόλεμος;