 |
| kremlin.ru |
Gatestoneinstitute.org - Stephen Blank
Παρουσίαση Freepen.gr
Για τον σκοπό αυτό, ο Ερντογάν έχει κατασκευάσει σταθερά ένα καταπιεστικό αυταρχικό καθεστώς που μοιάζει με αυτό του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Ωστόσο, όπως έδειξαν οι δημοτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου 2019 στην Κωνσταντινούπολη, η εγχώρια βάση του Ερντογάν, συμπεριλαμβανομένου του δικού του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, περιορίστηκε υπέρ της τουρκικού εθνικιστικής δεξιάς.
Για να αντιμετωπίσει την εξασθενημένη θέση του στο εσωτερικό, ο Ερντογάν πιστεύει προφανώς ότι χρειάζεται να δαιμονοποιήσει την Αμερική και να αντισταθεί στις πολιτικές των ΗΠΑ στη Συρία και την ανατολική Μεσόγειο.
Επιπλέον, στο οικονομικό της μέτωπο, τον Μάιο του 2019, τα τουρκικά πλοία εισέβαλαν στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου και άρχισαν τις έρευνες αερίου. Η Τουρκία ανέπτυξε το ναυτικό της εκεί, για να αποτρέψει οποιαδήποτε αντίσταση και τώρα όχι μόνο αυξάνει τη δύναμη διάτρησης, αλλά μιλάει ακόμη και για γεώτρηση "στη Μαύρη Θάλασσα και ακόμη και στα διεθνή ύδατα".
Ως απάντηση στο γεγονός ότι αφέθηκε έξω από το Φόρουμ φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου (EMGF) - που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2019 από την Αίγυπτο, την Κύπρο, την Ελλάδα, το Ισραήλ, την Ιταλία, την Παλαιστινιακή Αρχή και την Ιορδανία - και την επακόλουθη θέσπιση από την ΕΕ πλαισίου κυρώσεων για τις γεωτρήσεις της Τουρκίας στα ανοικτά των ακτών της Κύπρου, ο Τούρκος Αντιπρόεδρος Fuat Oktay ανακοίνωσε: «Δεν θα κάνουμε την παραμικρή παραχώρηση όσον αφορά τα έγκυρα συμφέροντά μας σχετικά με το θέμα των πόρων υδρογονανθράκων».
Η προσφορά της Τουρκίας να στείλει στρατεύματα στη Λιβύη φαίνεται επίσης να σχετίζεται με αυτό το ενεργειακό ζήτημα.
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση στο Foreign Policy:
"Η στρατιωτική συμφωνία ήρθε μόλις λίγες εβδομάδες μετά την Τουρκία και η ίδια Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας έφτασαν σε μια ασυνήθιστη συμφωνία για το ουσιαστικό τεμάχισμα μεταξύ της πλούσιας σε ενέργεια ανατολικής Μεσογείου μεταξύ τους - απειλώντας να αποκόψει την Ελλάδα και την Κύπρο από την επόμενη bonanza".
Από την πλευρά της Τουρκίας, μια νίκη του στρατηγού της Λιβύης Χαλίφα Χαφτάρ πάνω στη κυβέρνηση της Λιβύης θα οδηγήσει τη Λιβύη να ανακαλέσει τη ναυτιλιακή συμφωνία: το νέο καθεστώς θα συμπεριληφθεί στα αντιτουρκικά κράτη όπως η Αίγυπτος, η οποία αγωνίζεται έντονα κατά την επιθετικότητα της Άγκυρας ενάντια στις κυπριακές και την αιγυπτιακές ενεργειακές προσπάθειες.
Κατά ειρωνικό τρόπο, παρόλο που μια τέτοια συμφωνία και άλλες που αντιβαίνουν στα αμερικανικά συμφέροντα - όπως η μονομερής παρέμβαση της Τουρκίας στη βόρεια Συρία κατά των Κούρδων, που υποχρέωσαν τον Ερντογάν να δεχθεί τη συμμετοχή της Ρωσίας - ωφέλησαν τη Μόσχα, ενώ μείωσαν την ελευθερία της Τουρκίας στη δυνατότητα κινήσεων .
Η συχνή ανάγκη της Τουρκίας να στηριχθεί στη Ρωσία δεν είναι νέα. Για τις δύο τελευταίες δεκαετίες, ο Πούτιν έχει βελτιώσει τις σχέσεις με την Τουρκία ως ακρογωνιαίο λίθο της εξωτερικής πολιτικής του. Το ισχυρότερο σημείο αυτών των σχέσεων είναι η οικονομία (δηλαδή οι διμερείς συμφωνίες για το εμπόριο και την ενέργεια). Η Τουρκία εξαρτάται από τη Ρωσία για το 60% -70% των ετήσιων εισαγωγών φυσικού αερίου και με το επικείμενο άνοιγμα του αγωγού TurkStream το 2020, το ποσοστό αυτό μπορεί να αυξηθεί.
Εν τω μεταξύ, ο Ερντογάν προκάλεσε μεγάλη κρίση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αγοράζοντας το ρωσικό σύστημα αεράμυνας S-400. Στη συνέχεια, η Ουάσινγκτον απομάκρυνε την Τουρκία από το πρόγραμμα μαχητικών F-35 και ο Ερντογάν φέρεται να είναι κοντά στην ολοκλήρωση μιας άλλης συμφωνίας με τη Ρωσία για επιπλέον S-400.
Απαντώντας σε κριτική από την Ουάσινγκτον σχετικά με τις αγορές αυτές, ο Ερντογάν απείλησε να κλείσει τις βάσεις του İncirlik και του Kürecik στην Τουρκία, οι οποίες χρησιμοποιούνται από τον αμερικανικό στρατό και λέγεται ότι έχουν ζωτική στρατηγική σημασία για την άμυνα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Οι αντιπαραθέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, της οποίας είναι μέλος, έχουν εξυπηρετήσει καλά τη Ρωσία, δίνοντας στον Πούτιν τεράστια απόδοση σε σχετικά μικρή επένδυση - επιστροφές που πιθανόν να αυξηθούν το 2020.