 |
| Fotografikarabulut / pixabay |
Η παρακολούθηση ως ένα βαθμό του τουρκικού τύπου είναι ένα χρήσιμο εργαλείο. Ασχέτως του αν τα ΜΜΕ στη γειτονική χώρα αποτελούν πολλές φορές όργανο του κράτους στην άσκηση προπαγάνδας (πχ δημοσίευμα που οδήγησε στα Σεπτεμβριανά το 1995, Ιμια 1996) ή την παρουσίαση ενίοτε ψεύτικων ιστοριών, πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη το εξής: ότι απευθύνονται σε ένα μεγάλο ακροατήριο, σε μεγάλο βαθμό όχι ιδιαίτερου επιπέδου, και για αυτό, αληθές είναι και κατά μία περίεργη έννοια το δημοσιευθέν.
Του Στρατή Μαζίδη
Στις 25 Δεκεμβρίου παρουσιάστηκε μέσα από αυτή τη σελίδα μια ανάλυση που φιλοξενήθηκε στο πρακτορείο Ανατολή του Μεχμέτ Καντσί (εδώ) ο οποίος ανέλυε τη νέα γεωστρατηγική της Τουρκίας υπό το πρίσμα "της υπεράσπισης μιας περιοχής από την Ντόχα ως τη Λιβύη".
Πριν μερικές ημέρες ήταν η σειρά του γνωστού μας, ενίοτε χαριτωμένου, Ιμπραήμ Καραγκιούλ, αρχισυντάκτη της Γενί Σαφάκ. Ο Καραγκιούλ μπορεί να γράφει κείμενα τα οποία πολλές φορές θυμίζουν κατσαρόλα στην οποία ρίχνει ότι βρίσκει στα ράφια του, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα καθαρά φιλοκυβερνητικό έντυπο, ο Καραγκιούλ μπορεί να φαντάζει σε μας κάτι άλλο με τα πρώτα οκτώ γράμματα να είναι ίδια αλλά απηχεί τις απόψεις του Ερντογάν και τα κείμενά του δημοσιεύονται στην αγγλική έκδοση για να περνά το μήνυμα προς τα έξω.
The era of ‘defensive politics’ is over for Turkey! This is the rise of a superpower. They know it, so should you!, είναι το πρώτο μέρος του τίτλου πρόσφατου άρθρου του συμπληρώντας στον μακροσκελή του τίτλο ότι μια Τουρκία περιοριζόμενη στα σύνορά της δεν μπορεί να επιβιώσει.
«Η εποχή της "αμυντικής πολιτικής" έχει τελειώσει για την Τουρκία. Μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο και την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, η Τουρκία μεταφέρθηκε σε μια "νέα φάση" μέσα στην αιώνια συνέχεια της πολιτείας στην περιοχή αυτή. Από καιρό αναφερόμαστε σε αυτό ως τη "νέα περίοδο ανόδου"» γράφει ο Καραγκιούλ.
Ο Τούρκος συντάκτης κάνει λόγο για ένα νέο ταξίδι της Τουρκίας με οικοδόμηση ισχύος σε κάθε τομέα παρά το ότι «ορισμένοι έχουν απελπισμένα δημιουργήσει συνεργασίες "στο εξωτερικό" για να σταματήσουν τη διαδικασία» αλλά «η τροχιά της ιστορίας βρίσκεται τώρα προς αυτή την κατεύθυνση και καμιά δύναμη δεν μπορεί να την σταματήσει».
Η άμυνα δε συνιστά ασφάλεια αλλά η αύξηση της δύναμης σε κάθε τομέα, από την πολιτική στην οικονομία, την ασφάλεια στη διπλωματία, την τεχνολογία στην ανθρωπιστική βοήθεια, σε κάθε τομέα παγκόσμιων τάσεων στην κοινωνική αύξηση της ευημερίας. Και σε όλους αυτούς τους τομείς η Τουρκία αποκτά ισχύ, υπογραμμίζει ο Καραγκιύλ.
Επίσης σημειώνει ότι ενώ η Τουρκία αντιμετώπιζε την τρομοκρατία εσωτερικά και την πολυεθνική πολιορκία στο εξωτερικό, αντιμετώπισε μία από τις βαρύτερες οικονομικές επιθέσεις στην ιστορία.
«Πολύ λίγες χώρες αντιμετώπισαν τέτοιες πολυεθνικές οικονομικές επιθέσεις. Πολύ λίγες "ανεπτυγμένες χώρες" κατάφεραν να ξεπεράσουν τέτοιες σοβαρές επιθέσεις. Ενώ οι ισπανικές και ιταλικές οικονομίες κατέρρευσαν, παρόλο που δεν αντιμετώπισαν τέτοιες επιθέσεις, η Τουρκία αντιμετώπισε τις οικονομικές επιθέσεις, τις πολιορκίες που είναι ισοδύναμες με το πραξικόπημα και την εισβολή του Ιουλίου του 2016»
Κατά τον Καραγκιούλ "οι επιθέσεις αυτές ξεπεράστηκαν, αποφεύχθηκε μια οικονομική κατάρρευση και, στην πραγματικότητα, κάναμε ριζοσπαστικά βήματα με στόχο την ανάκαμψη".
"Λέγοντας ότι "η εποχή της αμυντικής πολιτικής έχει τελειώσει για την Τουρκία", μιλάμε για μια πολύπλοκη και περιεκτική νέα κατάσταση. Μιλάω για την πρώτη οικοδόμηση μιας τέτοιας εγχώριας νοοτροπίας, μιας πολιτικής / ιστορικής ταυτότητας που ξεπερνά τις πολιτικές του κόμματος, παίρνει αποφάσεις προς αυτήν την κατεύθυνση και σχεδιάζει μια ισχυρή πορεία αναλόγως, προσαρμόζοντας τις περιφερειακές θεωρίες στον κόσμο του 21ου αιώνα και εγκαθιστώντας ένα ισχυρό θεμέλιο και ένα πεδίο εξουσίας στο εξωτερικό" γράφει ο Καραγκιούλ.
Η γραμμή της αντίστασης κατά τον αρθρογράφο βγαίνει τώρα εκτός συνόρων μετά από δεκαετίες. Η Τουρκία, η οποία «υπερασπίζεται τον εαυτό της μέσα» εδώ και δεκαετίες, προστατεύοντας τα βουνά της νοτιοανατολικής Ευρώπης, στις τουριστικές πόλεις του Αιγαίου, στα σύνορα της χώρας, πρέπει να φέρει τις «γραμμές άμυνας / αντίστασης» «από το εσωτερικό στο εξωτερικό» από το μηδέν των συνόρων της έως όλες τις γωνιές της περιοχής.
Ο Καραγκιούλ αναφέρει ότι ο σχηματισμός ενός πεδίου πρωτοβουλίας από τη Λιβύη ως την Ερυθρά Θάλασσα και τον Περσικό Κόλπο, θα αποτελεί ένδειξη νοοτροπίας ισχυρού παίκτη με συντονιστικές δυνατότητες ως απάντηση στα σχέδια πολιορκίας της Τουρκίας.
Κατά τον Καραγκιούλ η αμυντική στάση συνεπάγεται συρρίκνωση της Τουρκίας. Η απουσία της Τουρκίας από τη Λιβύη, ο περιορισμός της στις ακτές του Αιγαίου και της Μεσογείου, η μη δραστηριοποίηση στη Συρία, θα οδηγήσει σε περιπέτεια την Τουρκία, θα την περιορίσει στα σύνορα της Ανατολίας και θα την καταστήσει ανυπεράσπιστη.
Ο Καραγκιούλ θα κάνει μια επισήμανση, που λογικά θα βρει κι εμάς σύμφωνους: Βρισκόμαστε σε μια εποχή κατά την οποία οι συμμαχίες και τα μπλοκ δεν παρέχουν καμία μελλοντική εγγύηση στις χώρες. Βλέπουμε άλλωστε ότι κάποιοι μπορούν να είναι σύμμαχοι στο Α σημείο και αντίπαλοι στο Β.
Το αντίδοτο είναι μονόδρομος: συγκέντρωση ισχύος με σκοπό να διαμορφώσει μια περιοχή επιρροής, να την ενσωματώσει στην περιοχή της και να έχει επιθετική στάση παρά αμυντική αψηφώντας τη διεθνή κατακραυγή.
«Κάθε χώρα και εξουσία, από τις Η.Π.Α. σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τη Ρωσία μέχρι χώρες της περιοχής, γνωρίζει ότι η Τουρκία οικοδομεί μια θεαματική δύναμη στην περιοχή της και σε παγκόσμια κλίμακα. Ορισμένοι επικροτούν αυτό ενώ άλλοι προσπαθούν να το σταματήσουν» αναφέρει ο Καραγκιούλ υποστηρίζοντας πως:
Εάν καταρρεύσει η Τουρκία, η περιοχή θα καταρρεύσει. Ισχυροί «άνεμοι της Τουρκίας» φυσούν, αναφέρει ο...μετεωρολόγος συντάκτης.
Ο Καραγκιούλ κάνει λόγο σήματα ανησυχίας της Ελλάδας, της Αιγύπτου, των χωρών της ΕΕ και των ΗΠΑ από την τουρκική πρωτοβουλία στη Μεσόγειο, από τους ενεργειακούς πόρους μέχρι το ναυτικό χάρτη και την αναδιάταξη της περιοχής.
Το άρθρο υποστηρίζει πως "το νέο κύμα εισβολής που στοχεύει ολόκληρη την περιοχή στοχεύει τις ακτές μας, κανείς δεν θα πρέπει να περιμένει από μας να δημιουργήσουμε την αμυντική μας γραμμή στο μηδέν των συνόρων μας, στο μηδέν των ακτών μας, στην Ανατολία. Εάν πέσει η Τουρκία, ολόκληρη η περιοχή θα πέσει και δεν θα μπορέσει να ανακάμψει για έναν αιώνα. Εάν η περιοχή καταρρεύσει εντελώς, η Τουρκία θα καταρρεύσει, οδηγώντας την να περιμένει δεκαετίες για να βρει την ευκαιρία που έχει σήμερα".
Κατά τον Καραγκιούλ η "γέννηση μιας υπερδύναμης" είναι αναγκαίος κανόνας, οι τουρκικές πολιτικές σε Λιβύη, Συρία και Μεσόγειο ολιστικές, εκτιμώντας ότι δίχως παρουσία στη Λιβύη, την Ερυθρά Θάλασσα, τον Περσικό Κόλπο, δεν μπορεί να συνεχίσει στην Ανατολία.
«Η Τουρκία δεν είναι πλέον εσωστρεφής αλλά εξωστρεφής. δεν επικεντρώνεται πλέον στην άμυνα αλλά στην επίθεση. Η οικοδόμηση της Τουρκίας είναι σωτηρία για όλη την περιοχή. Στην πραγματικότητα, ο κόσμος είναι μάρτυρας της γέννησης μιας νέας υπερδύναμης. Κοιτάξτε το από το εξωτερικό, θα καταλάβετε».
Αυτό όμως που ξεχνά ο Καραγκιούλ είναι ότι ακριβώς τα όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που σήμερα θεωρεί αναγκαία για την επιβίωση της Τουρκίας, ήταν που την κατέστησαν ως ένα περιζήτητο φιλέτο προς τεμαχισμό. Η Τουρκία θεωρείται απαραίτητη, ωστόσο ήδη αρκετοί αναλυτές στη Δύση έχουν υποστηρίξει πως έχει περάσει πλέον στην άλλη πλευρά του λόφου, ήτοι ότι το ισοζύγιο είναι πλέον αρνητικό.
Η Τουρκία κατά τα πρότυπα της ναζιστικής Γερμανίας αναζητά ζωτικό χώρο. Φοβούμενη ότι σε μια εποχή γενικότερων ανακατατάξεων, έρχεται η σειρά της, απλώνεται όσο μπορεί περισσότερο. Ανοίγει μέτωπα από το πουθενά, όπως στη Λιβύη υπερασπιζόμενη ουσιαστικά ένα...δήμαρχο, για να αντλήσει οφέλη από την επίλυση των προβλημάτων που η ίδια δημιουργεί. Το έκανε με τις ασφαλείς ζώνες στη Συρία, το ψάχνει χρόνια τώρα με τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, το έπραξε στην Κύπρο το 1974, βρήκε ανθρωπιστικά πατήματα στην Τρίπολη.
Η Τουρκία αναζητά τη δημιουργία μιας σφαίρας επιρροής όπως προαναφέρθηκε, η οποία θα ενσωματωθεί στην περιοχή της. Δημιουργεί μέτωπα, πριν ανοίξουν τα δικά της. Στήνει ένα μεγάλο παζάρι στην περιοχή ευελπιστώντας πως στο τέλος θα βγει όχι μόνο αλώβητη αλλά και κερδισμένη. Απλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις ώστε τουλάχιστον να διαφυλάξει ανέπαφο το κέντρο της και το πράττει σε μια στιγμή κατά την οποία είχε αρχίσει να διαφαίνεται η σειρά της προς αποσταθεροποίηση.
Στην Τουρκία άλλωστε γνωρίζουν καλά ακόμη μια φοβερή αλήθεια: Είναι ένα έθνος εν πολλοίς κατασκευασμένο. Οι γνήσιοι Τούρκοι είναι μια μικρή μειοψηφία. Οι περισσότεροι αποτελούν εξισλαμισμένους γηγενείς με καθαρά τοπικά εξωτερικά χαρακτηριστικά. Τι θα γίνει αν κάποια στιγμή αρχίζει να τους μιλά κανείς για την αληθινή τους ταυτότητα; Ήδη δειλά δειλά αρχίζουν να ακούγονται και να ομολογούνται αλήθειες. Κι εδώ η Ελλάδα θα όφειλε να αναλάβει δράση και πρωτοβουλίες. Δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων όπως η πρόσφατη σε μια γυναίκα στην Τραπεζούντα πρέπει να αρπάζονται από τα μαλλιά. Επίσης υπάρχει ακόμη ποντιακό ζήτημα. Στο διαδίκτυο βρίσκει κανείς πολλά βίντεο από ανθρώπους που μιλούν την ποντιακή διάλεκτο στην περιοχή, χορεύουν ποντιακά, τραγουδούν ποντιακά και μαγειρεύουν ποντιακά. Εμείς τι κάνουμε για αυτούς; Ας τα αξιολογήσουμε όλα αυτά.
Όσον αφορά τη δική μας περίπτωση, κανείς δεν μπορεί να προδικάσει αν η Τουρκία θα μας επιτεθεί στρατιωτικά κάποια στιγμή. Θα πρέπει να είναι απολύτως βέβαια και διασφαλισμένη για το 200% της επιτυχίας πριν αποτολμήσει οτιδήποτε. Ακόμη και στη Συρία για να μπει και τις τρεις φορές, ζήτησε τις χίλιες μύριες διαβεβαιώσεις. Στη Λιβύη που δεν τις είχε, έστειλε κάτι ελάχιστους κι αυτούς στα μετόπισθεν ως εκπαιδευτές! Δε φανταζόταν αυτήν ακριβώς την...στρατιωτική συνεργασία ο Σάρατζ όταν κατέβασε τα παντελόνια του. Για την ώρα ο πόλεμος διεξάγεται σε άλλα μέτωπα, τα οποία ζυμώνουν και επιχειρούν να εδραιώσουν την εικόνα του ισχυρού έναντι του ανίσχυρου:
- "επιτίθεται" με τουρκικά σίριαλς
- αποστέλει χιλιάδων ανθρώπων παρανόμως που όμως μοιράζεται μαζί τους ένα βασικό κοινό πολιτιστικό στοιχείο, τη θρησκεία, και οι οποίοι αύριο θα μπορούσαν με την κατάλληλη καθοδήγηση να αποδειχθούν χρήσιμοι την κατάλληλη στιγμή. Αν ο Ερντογάν μπορεί να αυξομειώνει τις ροές, τότε είναι αυτός ο αρχιδιακινητής που αναζητούμε και συνεπώς μπορεί ανάμεσα στις μάζες να φυτεύει δικούς του καθοδηγητές.
- συλλαμβάνει στρατιωτικούς στον Εβρο υπό περίεργες συνθήκες και τους διασύρει περιφέροντάς τους ως εγκληματίες
- αποπειράται να εμβολίσει ελληνικά σκάφη
- παρενοχλεί τους Ελληνες αλιείς
- προειδοποιεί κι απειλεί κάθε τρεις και λίγο
- ανατρέπει την στρατιωτική ισορροπία χάρη στην ελληνική απραξία
- ανατρέπει την στρατιωτική ισορροπία χάρη στην ελληνική απραξία
Δημιουργείται κλίμα και ατμόσφαιρα ηττοπάθειας. Η στρατιωτική κλιμάκωση από την πλευρά της Τουρκίας θα εξαρτηθεί, ίσως, από έναν ακόμη παράγοντα, το χώρο που της δίνουμε στο γήπεδο. Όταν μαζεύεσαι, ο αντίπαλος επιτίθεται, δημιουργεί ευκαιρίες και κάποια στιγμή θα κάνει το γκολ. Δεν μπορείς να δώσεις κενούς χώρους στην Τουρκία, εκτός αν πρόκειται για παγίδα που θα την εγκλωβίσει σε αδιέξοδο. Για την ώρα το πολιτικό προσωπικό και τα ΜΜΕ, μάλλον μαζεύονται όσο πιο πολύ μπορούν. Δείχνουν περισσότερο να αναζητούν το πως θα σερβίρουν το αύριο στην κοινή γνώμη παρά το πως θα διασφαλίσουν ένα ελεύθερο και αδιαπραγμάτευτο μέλλον.
Υπό ένα άλλο πρίσμα, η αμυντική τακτική της Τουρκίας δια της επίθεσης και διεκδίκησης σε όλα τα μέτωπα, ώστε να μη διαμελιστεί η ίδια, αποτελεί μια επιλογή που θα οφείλαμε κι εμείς να μελετήσουμε.
Ο κ. Δένδιας μπορεί να δηλώνει διαρκώς πως επιθυμεί "μια Τουρκία ευημερούσα" και ότι "η Ελλάδα δεν την αντιμάχεται" ωστόσο αυτό μας οδηγεί στην καταστροφή. Ήρθε η στιγμή η χώρα μας να θέσει διεκδικήσεις στο τραπέζι. Ας δούμε μερικές:
- Να ανοίξει το θέμα της Ιμβρου και της Τενέδου
- Να φέρει σε πρώτο πλάνο την κατοχή στην Κύπρο
- Να ανοίξει το ζήτημα των Ελλήνων της Πόλης και των περιουσιών τους
- Να αποσυνδεθεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης από την τουρκική υπηκοότητα
- Να θέσει θέμα ανατολικής Θράκης, η οποία άλλωστε δε χάθηκε στη μάχη
- Να ανοίξει ζήτημα Ποντιακής Μειονότητας
- Να θέσει το θέμα των κρυπτοχριστιανών στην Τουρκία και να προωθηθεί ως θεματοφύλακάς τους
- Να αξιώσει την επιστροφή της Αγίας Σοφίας
- Να γκριζάρει τις όποιες τουρκικές βραχονησίδες [σημείωση: όσοι θυμούνται μια συνέντευξη του π. ΥΠΕΞ, Κοτζιά, το είχε υπαινιχθεί στην ΕΡΤ].
Δεν είναι μόνο η επίθεση που εξασφαλίζει την καλύτερη άμυνα, είναι κι ένας άλλος κανόνας της ζωής που λέει πως ό,τι δεν αναπτύσσεται, απλά μαράζει και τελικά αποθνήσκει.
Η Τουρκία λοιπόν για να παραμείνει ζωντανή, θέτει ως στόχο να καταστήσει εαυτήν τοπική υπερδύναμη. Εμείς τι στόχους έχουμε θέσει; Ποιο είναι το σχέδιό μας; Αν μη τι άλλο, είμαστε και ιστορικοί κάτοικοι της περιοχής εδώ και χιλιετίες.