Τα κυβερνητικά στελέχη συνεχίζουν και σήμερα να χαρακτηρίζουν την Τουρκία και τον Ερντογάν απομονωμένο διπλωματικά. Χθες έγραψα αναλυτικά ότι, αυτό δεν είναι αληθές.
Εμείς στην καλύτερη περίπτωση ακούμε λόγια συμπάθειας και αόριστης υποστήριξης και ο Ερντογάν, είναι στον πυρήνα των ανθρώπων που καθορίζουν τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, και τώρα στην Λιβύη.
Μαζί με τον Πούτιν προχθές πρότειναν κατάπαυση του πυρός και πολιτική διαβούλευση για εξεύρεση λύσης και χθες και οι δύο πλευρές στην Λιβύη την αποδέχτηκαν.
Η Μέρκελ που ετοιμάζει την διάσκεψη στο Βερολίνο για την Λιβύη επένεσαι την πρωτοβουλία τους και σήμερα πηγαίνουν στην Κωνσταντινούπολη για να συναντήσει τον Ερντογάν ο Σαράτς, της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Λιβύης, και ακολουθεί ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας Κόντε.
Σήμερα στεναχωρήθηκα περισσότερο, γιατί μετά την διάψευση από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, χθες, ότι ποτέ δεν είπαν ότι θα αναλάβουν πρωτοβουλία συνενόησης Ελλάδας-Τουρκίας, άκουσα τον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών να λέει, ότι: Ποτέ δεν είπαμε ότι η Ουάσιγκτον θα πάρει πρωτοβουλία για διαβούλευση μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας. Και όταν ρωτήθηκε: Γιατί εμάς δεν μας καλούν στο Βερολίνο, απάντησε: Επειδή μετά την υπογραφή του μνημονίου μεταξύ Τουρκίας-Λιβύης, η Ελλάδα θεωρείται ότι έχει ανταγωνιστικά συμφέροντα με την Λιβύη.
Καταλαβαίνεται ότι η τακτική της κυβέρνησης έχει επικίνδυνα κενά, γιαυτό πρέπει να υπάρξει τώρα αλλαγή στρατηγικής.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει οι άλλοι να κάνουν αυτό που πρέπει να κάνει η ίδια, να ανακηρύξει την δική της ΑΟΖ, τουλάχιστον εκεί που το έκανε η Τουρκία, για να ακυρώσει τα τετελεσμένα που δημιούργησε η Τουρκία και μέρα με την ημέρα τα κατοχυρώνει.