Είναι προφανές ότι η Τουρκία δυναμίτισε την συνδιάσκεψη στη Ρωσία και ανάγκασε τον Χαφτάρ να φύγει, όπως επίσης είναι προφανές ότι δεν ήθελε να μπουν στην αίθουσα στο Βερολίνο και οι δύο, ούτε ήθελε κάποια συμφωνία που θα αναγνώριζε την ισχύ και τον ρόλο του Χαφτάρ. Στην ουσία έστησε μία παγίδα (με τη συνδρομή - εκούσια ή ακούσια - και της Γερμανίας).
υποναυάρχου ε.α.
προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Και η συμφωνία του Βερολίνου της ήλθε κουτί!
Έφυγε μάλιστα ο Ερντογάν πριν από την ολοκλήρωση και την ανακοίνωσή της, ώστε να μπορεί να αποστασιοποιηθεί προσωπικά ο ίδιος για να ισχυρισθεί στη συνέχεια ότι είναι αδύναμη η συμφωνία.
Τώρα θα πατήσει πάνω στις αδυναμίες αυτές και θα προσπαθήσει να νομιμοποιήσει την στρατιωτική εμπλοκή της Τουρκίας και την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων, βασιζόμενος στην αδύναμη αυτή συμφωνία, η οποία δεν μπορεί ούτε καθορίζει τα μέσα για να επιβάλλει εκεχειρία.
Οπότε με τους πρώτους πυροβολισμούς που θα πέσουν (δε θα παραξενευτούμε και εάν τους προκαλέσει ο ίδιος με τους παραστρατιωτικούς που έχει), θα στηριχθεί σε ότι ακριβώς λέει η συμφωνία και όπως την ερμηνεύει ο ίδιος, ότι το εμπάργκο και η μη στρατιωτική εμπλοκή ξένων δυνάμεων θα ισχύσει εφόσον τηρηθεί η εκεχειρία.
Με την μεθόδευση αυτή στην ουσία ξεπερνάει και την αποφαση του ΣΑ/ΟΗΕ και μάλιστα θα λέει ότι νομιμοποιείται πλέον να στείλει δυνάμεις, αφού κατέβαλλε ο ίδιος τεράστιες προσπάθειες για εκεχειρία και αυτή παραβιάσθηκε.
Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να επιβιώσει ο Σαραζ και μαζί του και η συμφωνία τους για την υφαλοκρηπίδα.