Η κυβέρνηση μέχρι χθες μιλούσε για την απομονωμένη Τουρκία και αρκούνταν στις δηλώσεις συμπάθειας των τρίτων. Η Τουρκία βρίσκεται στο επίκεντρο όλων των διεργασιών για τις ρυθμίσεις στην Συρία και την Λιβύη και ο ρόλος της αναγνωρίζεται και υποστηρίζεται από όλους, ακόμη και από την ΕΕ, δηλαδή και από την χώρα μας.
Όλα δείχνουν ότι, τα τετελεσμένα πού δημιούργησε με την ανακήρυξη της ΑΟΖ Νοτιοανατολικά της Κρήτης και το μνημόνιο καθορισμού των θαλάσσιων συνόρων με την Λιβύη, γίνονται αποδεκτά, ακόμη και από τις ΗΠΑ.
Όσοι εθελοτυφλούν, η χθεσινή απάντηση του Αμερικανικού πρέσβη στην Αθήνα, σε ερώτηση δημοσιογράφου, διαλύει κάθε σύγχυση που ηθελημένα ή άθελα καλλιεργούν: "Οι ΗΠΑ δεν χαρακτηρίζουν παράνομη την συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης, είπαμε, ότι δημιουργεί ένταση στην περιοχή".
Η Ελληνική κυβέρνηση έχει μια και μοναδική επιλογή τώρα, να ανακηρύξει την δική της ΑΟΖ στην ίδια περιοχή και να υπογράψει με την Κύπρο την συμφωνία καθορισμού των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ τους.
Η Κύπρος το έχει ζητήσει, χωρίς να το δημοσιοποιεί, για να μην εκθέσει τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Όσοι στηρίζουν την επίλυση των προβλημάτων μας στον Χαφτάρ, εάν δεν είναι αφελείς, είναι επικίνδυνοι.
Ο Χαφτάρ ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα των φυλάρχων της Ανατολικής Λιβύης, αυτά διαπραγματεύεται με την Άγκυρα και την Μόσχα, μόλις τα διασφαλίσει επαρκώς θα τα υπογράψει όλα.
Δηλαδή, να κάνει νομίμως, αυτό πού έκανε παρανόμως η Τουρκία.
Διαφορετικά, πολύ γρήγορα θα παραδεχθεί στην πράξη την απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων, είτε πάει στην Χάγη, είτε συνεχίσει την συζήτηση με την Τουρκία, είτε μετά από ένα θερμό επεισόδιο για να έχει άλλοθι, η κυβέρνηση της χώρας.
Χρόνος δεν υπάρχει, λίγο αυτοπεποίθηση χρειάζεται και αλήθειες στον ελληνικό λαό.
Εάν δεν μπορεί να το κάνει η κυβέρνηση, τουλάχιστον τα κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να το απαιτήσουν.