Η Κυβέρνηση προχωράει σε μια προωθητική εξισορρόπηση, και εκτιμάται ως μια ρεαλιστική εναλλακτική στρατηγική.
υποναυάρχου ε.α.
Αντί να προσπαθούμε να ξεφύγουμε από την επιτακτική ανάγκη εξισορρόπησης της ισχύος, όπως κάναμε για μια τουλάχιστον γενιά , η πατρίδα μας θα έπρεπε να την αγκαλιάσει. Η ελληνική πολιτική ασφαλείας και αμυντική στρατηγική πρέπει να επιδιώξει την ασφάλεια όχι μέσω της υπέρμετρης ή παθολογικής πίστης στο Διεθνές Δίκαιο, αλλά μάλλον με τη διατήρηση των περιφερειακών ισορροπιών ισχύος και την αντιμετώπιση των βασικών αιτιών ανασφάλειας.
Η στρατηγική εξισορρόπησης ισχύος στο μέλλον απαιτείται να επιδιώκει να εμποδίσει τους εχθρούς μας να ασκήσουν κυριαρχία στις βασικές περιφέρειες, ενσωματώνοντας και εμπλέκοντας τις στρατιωτικές δυνάμεις τους σε περιοχές που μας προκαλούν ανησυχία με τρόπους που θα αναγκάζουν τον Ελληνισμό να αναλάβει μεγαλύτερους κινδύνους σε αντάλλαγμα μεγαλύτερης αλληλεγγύης με συμμάχους και εταίρους.
Βέβαια είναι απαραίτητο εκτός των πολιτικών και διπλωματικών κινήσεων να εφαρμόσουμε μια μορφή προληπτικής άμυνας, με ενίσχυση της στρατιωτικής διπλωματίας, τις ανταλλαγές αποστολών, την πολυεθνική κατάρτιση και κυρίως την ανάπτυξη των αμυντικών μας ικανοτήτων. Αντί να βλέπουμε την προληπτική άμυνα ως δραστηριότητα που εκτελούν οι ένοπλες δυνάμεις μόνο όταν εμπλεκόμαστε σε πολέμους, θα πρέπει να είναι μια κεντρική αποστολή του Υπουργείου Άμυνας από την περίοδο της ειρήνης. Όπως γνωρίζουμε ο κύριος σκοπός των ενόπλων δυνάμεων είναι να αποτρέψουν τους πολέμους, καθώς και με στρατιωτικές επιχειρήσεις να διαμορφώνουν το περιβάλλον ασφάλειας.