Συμφωνία των Πρεσπών, ένας χρόνος μετά την κύρωση

Η 25η Ιανουαρίου 2019 θα μείνει στην Ιστορία ως αποφράδα ημέρα. Η Ελλάδα ακρωτηριάστηκε. Όχι εδαφικά, αλλά ταυτοτικά. Η εθνική συνείδηση δεν λένε (και ορθά) ότι είναι υπόθεση πολιτισμού και όχι γενετική; Ε αυτό ακριβώς ακρωτηριάστηκε.

Ανδρέας Σταλίδης

Ο ελληνισμός συμπεριλαμβάνει εντός του πολλές ιδιαίτερες ταυτότητες, Κάθε ελληνικός τόπος έχει την ιστορία του, τις ελάσσονες διαφορές του με τους άλλους. Δεν τους απαριθμώ. Όλοι τους γνωρίζουμε. Όταν ένας κινδυνεύει, άνθρωποι από όλους τους άλλους τόπους προστρέχουν για την υπεράσπισή του.

Ο Παύλος Μελάς, συνώνυμο της λέξης Μακεδονομάχος, δεν είχε σχέση με τη Μακεδονία. Μαζί του και πολλοί άλλοι. Όπως πριν καιρό στην Ελλαδική επαρχία, προσέτρεχαν όλοι στο χωράφι του ενός να βοηθήσουν, και μετά πάλι όλοι μαζί στο χωράφι του άλλου και ούτω καθ’ εξής.

Όπως τους πρώτους αιώνες οι Χριστιανοί. «Αυτοί είναι τρελοί» έλεγαν όσοι τους παρατηρούσαν. Αρρωσταίνει ένας και τρέχουν όλοι οι άλλοι από πολύ μακρυνούς τόπους να τους βοηθήσουν, μέχρι να αναρρώσουν.

Γεννιέται ένας άνθρωπος. Βαφτίζεται. Από τότε φοράει συνεχώς, μέρα-νύχτα, τον Σταυρό του. Μετά από δεκαετίες, έρχεται κάποιος και του τον παίρνει. Τον φοράει εκείνος πια. Τέτοιου είδους απώλεια ταυτότητας νιώθουμε.

Μία παροδική και επίπλαστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία αναγνώρισε σε τρίτους το δικαίωμα να ονομάζονται «Μακεδόνες»! Ω τι ύβρις! Δέχθηκε ότι μιλούν «μακεδονική».

Μας κόψανε το πόδι, σφαδάζουμε από τον πόνο και έρχονται να μας πουν: «μην φωνάζεις, μην πονάς. Είσαι εθνικιστής αν πονάς»!

Τα 140 Συλλαλητήρια δεν τους πτόησαν.












Συνθέτω δύο παλαιότερα κείμενα, και παραθέτω εμβόλιμα ένα καινούργιο, ως αποτίμηση της Συμφωνίας ένα χρόνο μετά.

1. Η Συμφωνία αυτή

(απόσπασμα από επιστολή στους βουλευτές):

Πρώτον, δεν λύνει το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Πόσο μάλλον, δεν το λύνει erga omnes.

Ενώ προβλέπει ότι το κράτος θα ονομάζεται «Βόρεια Μακεδονία», εν τούτοις:

1. Η ιθαγένεια θα είναι σκέτο «μακεδονική» (αφορά σε όλους τους πολίτες της χώρας). Η ιθαγένεια δημιουργεί ταυτότητα, άρα αναγνωρίζει εθνότητα. Θα μπορούσε κανείς να το αμφισβητήσει (έστω και χωρίς να πείθει εντελώς) μόνο εάν η ιθαγένεια ήταν απλώς «κάτοικος της Βορείου Μακεδονίας»
2. Η γλώσσα θα ονομάζεται σκέτο «μακεδονική»
3. Τα διεθνή σύμβολα θα είναι MK και MKD, δηλαδή σκέτο «Μακεδονία»
4. Τα εμπορεύματά τους θα είναι σκέτο «μακεδονικά». Όσα ελληνικά προϊόντα χρησιμοποιούν σήμερα την ίδια ονομασία προοέλευσης, θα πρέπει να κάνουν αίτηση για να το διατηρήσουν εάν εγκριθεί από κοινή εμπορική επιτροπή.
5. Το επίθετο «μακεδονικός/η/ο» όσον αφορά σε πρόσωπα, αντικείμενα, αφηρημένες έννοιες, θα μονοπωλείται από τα Σκόπια, δεδομένου ότι αυτοί θα το έχουν στο όνομα του κράτους.
6. Παραμένει στο άρθρο 36 του Συντάγματος των Σκοπίων μετά τις τροποποιήσεις που έκαναν ή προτίθενται να κάνουν η αναφορά σε «μακεδονικό κράτος» χωρίς τον προσδιορισμό «βόρειο».
7. Η ασυμμετρία ότι για εκείνους το «Μακεδονία» θα είναι μέρος ονόματος μίας πολιτικής οντότητας με διεθνή εκπροσώπηση, υποκείμενο στο διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς σχέσεις, ενώ για την Ελλάδα θα είναι –στην καλύτερη περίπτωση- όνομα μίας εσωτερικής περιφέρειας, άρα μόνο εσωτερικής χρήσης, παράγει όλες τις παραπάνω προβληματικές επιφυλάξεις, με αποτέλεσμα όχι απλώς να μην λύνει το Μακεδονικό ζήτημα, αλλά να το διαιωνίζει και να το δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο, εις βάρος μάλιστα των εθνικών μας συμφερόντων.

Δεύτερον, θέτει τις βάσεις για αναγνώριση «μακεδονικής μειονότητας» στην Μακεδονία

1. Η πρώτη «Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού» των υποτιθέμενων «εθνικά Μακεδόνων» ιδρύθηκε στην Φλώρινα τον Ιανουάριο του 1990, δηλαδή 21 ολόκληρους μήνες ΠΡΙΝ τον Σεπτέμβριο του 1991 όταν η πΓΔΜ αποσχίστηκε από την Γιουγκοσλαβία και αιτήθηκε διεθνούς αναγνώρισης. Δεν είναι καινούργιο, ούτε πρόκειται να σταματήσει.
2. Η υποτιθέμενη επιτυχία της Συμφωνίας ήταν το άρθρο 7 όπου διαχωρίζεται η έννοια της Μακεδονίας. Κανείς δεν διάβασε προσεκτικά την παράγραφο 5 που λέει τα εξής: «Τίποτα στην παρούσα Συμφωνία δεν αποσκοπεί στο να υποτιμήσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο, ή να αλλοιώσει ή να επηρεάσει τη χρήση από τους πολίτες εκάστου Μέρους.». Δηλαδή δεν μπορεί η Ελλάδα να επηρεάσει την χρήση του όρου «Μακεδονία» από τους Σκοπιανούς.
3. Μετά τις πρόσφατες Συνταγματικές τροποποιήσεις στα Σκόπια στο άρθρο 36 παραμένει η αναφορά σε «Μακεδόνες», που δεν είναι πολίτες της χώρας, αλλά «κατοικούν στο εξωτερικό». Η αναφορά σ’ αυτούς, ως σκέτο «Μακεδόνες» αφ’ ενός αναγνωρίζει «εθνότητα Μακεδόνων», η οποία χρήζει φροντίδας και προστασίας από το «μακεδονικό κράτος» (είναι το ίδιο άρθρο με αυτό που αυτή η έκφραση παραμένει αναλλοίωτη, αφ’ ετέρου εγγυάται τα δικαιώματα όσων «εκδιώχθηκαν ή κυνηγήθηκαν από μακεδονικούς εθνοαπελευθερωτικούς αγώνες». Ο μοναδικός τέτοιος αγώνας, σύμφωνα με το σκεπτικό τους, ήταν ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος. Θέτει λοιπόν η Συμφωνία τις βάσεις πίεσης προς την Ελλάδα να παύσει να «εκδιώκει» τους «εθνικά Μακεδόνες» στο έδαφός της, δηλαδή όσους σλαβόφωνους ζουν στην Ελλάδα.
4. Μετά τις πρόσφατες Συνταγματικές τροποποιήσεις στα Σκόπια, στο Προοίμιο παραμένει η αναφορά στην διακήρυξη της ΑΣΝΟΜ το 1944 (Αντιφασιστική Διάσκεψη για την Εθνική Απευθέρωση της Μακεδονίας). Στην διακήρυξη αυτή προβλέπεται ρητά ο στόχος «Ένωσης των Μακεδόνων της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και της «Μακεδονίας» σε ένα κράτος».
5. Η έμμεση, αλλά σαφής, αναγνώριση «μακεδονικής εθνικής συνείδησης» γίνεται από την Ελλάδα για πρώτη φορά στην Ιστορία:

• σε χάρτη κανενός περιηγητή του 19ου αιώνα δεν αναφέρονται «εθνικά Μακεδόνες»,
• σε καμία Οθωμανική απογραφή δεν αναφέρονται «εθνικά Μακεδόνες»,
• στην απογραφή του 1921 στην Γιουγκοσλαβία δεν αναφέρθηκε κανένας «Μακεδόνας» και καμία χρήση «μακεδονικής γλώσσας»,
• Έλληνας υπουργός εξωτερικών αναγνώρισε τους Σλαβόφωνους της Μακεδονίας ως «βουλγαρική μειονότητα» στο Πρωτόκολλο Πολίτη-Καλφώφ το 1924. Το Πρωτόκολλο δεν κυρώθηκε από το ελληνικό Κοινοβούλιο το 1925, άρα δεν εγκρίθηκε η αναγνώριση.
• Έλληνας υπουργός εξωτερικών αναγνώρισε τους Σλαβόφωνους της Μακεδονίας ως «σερβική μειονότητα» το 1926. Η συμφωνία της κυβέρνησης Θ. Παγκάλου δεν κυρώθηκε από το ελληνικό Κοινοβούλιο το 1927, άρα δεν εγκρίθηκε η αναγνώριση.
• Ερώτημα για αναγνώρισή τους ως «μακεδονική εθνότητα» δεν έθεσε ποτέ κανείς νωρίτερα, διότι δεν υφίσταται τέτοια εθνότητα.
• Με τη Συμφωνία των Πρεσπών γίνεται έμμεση αναγνώριση όσων απέμειναν στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο ως «εθνικά Μακεδόνες». Απομένει η απόρριψη κύρωσης της συμφωνίας αυτής από το ελληνικό Κοινοβούλιο για τρίτη φορά.

Τρίτον, δεν είναι απλώς μία «συμφωνία για το όνομα» (άρθρο 1), αλλά μία πολύ γενικότερη συμφωνία κατά την οποία η Ελλάδα παραχωρεί την εμπειρία και τεχνογνωσία της σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας. Δείτε τα άρθρα 9-18.

Πρόκειται για μία εθνικά απαράδεκτη Συμφωνία, η οποία υπονομεύει ευθέως τα συμφέροντα των Ελλήνων, η οποία επιβραβεύει και ενθαρρύνει έναν επιθετικό εθνικισμό εναντίον μας. Ο αλυτρωτισμός είναι δομικό στοιχείο του κράτους αυτού. Δεν νοείται χωρίς αλυτρωτισμό.

Αν αυτοί είναι Μακεδόνες, τότε εμείς τι είμαστε;

2. Τι έγινε τον χρόνο που μεσολάβησε

Δύο ώρες μετά την κύρωση στη Βουλή, το ίδιο βράδυ, 25 Ιανουαρίου 2019 υπεγράφη και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Στις 8 Φεβρουαρίου 2019, η Ελλάδα έγινε η πρώτη χώρα του ΝΑΤΟ που υπέγραψε το πρωτόκολλο ένταξης στο ΝΑΤΟ. Εσπεσυμένα ακολούθησαν η Αλβανία (14.2) και αμέσως η Βουλγαρία (20.2). Όλοι οι γείτονες δηλαδή, τα πιθανά εμπόδια. Μέχρι σήμερα, έχει εγκριθεί από 28 εκ των 29 χωρών. Απομένει μόνο η Ισπανία. Κάτι που δεν έχει επισημανθεί δεόντως είναι ότι η κυβέρνηση Ζάεφ έχει ήδη παραιτηθεί και έχουν προκυρηχθεί εκλογές για τις 12 Απριλίου, όπου είναι βέβαιο ότι θα κερδίσει το VMRO. Το στοίχημα για το ΝΑΤΟ είναι να ολοκληρωθεί η διαδικασία πριν τις εκλογές των Σκοπίων.

Στις 18 Οκτωβρίου, η Γαλλία έθεσε βέτο στην έναρξη της διαδικασίας για την ένταξη των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά την αντίθετη υπόσχεση του κ. Μητσοτάκη από τη Βουλή στις 24.1.2019. Έλεγε τότε

«Εφόσον οι Έλληνες πολίτες με εμπιστευθούν ως πρωθυπουργό, αρνούμαι κατηγορηματικά να ερμηνεύσω τη συμφωνία με αυτόν τον τρόπο. Η διαδικασία ένταξης των Σκοπίων στην ΕΕ δεν σχετίζεται με τη συμφωνία των Πρεσπών. Η Ελλάδα θα διατηρήσει στο ακέραιο όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από την ιδιότητα του κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δηλαδή, το δικαίωμα να διαπραγματεύεται και να ανοίγει ή να κλείνει κάθε επιμέρους κεφάλαιο της προενταξιακής διαδικασίας, ανάλογα με τα εθνικά και τα κοινοτικά συμφέροντα. Με απλά λόγια, η Ελλάδα μπορεί ανά πασά στιγμή να βάλει βέτο στη διαδικασία ένταξης των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή οικογένεια».

Στην ίδια ομιλία έλεγε ότι η Συμφωνία έχει ήδη παραβιαστεί, διότι δεν έχει σταλθεί το αναθεωρημένο Σύνταγμα των Σκοπίων στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Ιδού τι έλεγε

«Γιατί δεν έχει κατατεθεί στο ελληνικό κοινοβούλιο; Μα απλούστατα διότι δεν υφίσταται ακόμα γιατί δεν έχει τεθεί σε ισχύ. Οι Σκοπιανοί έχουν ήδη παραβιάσει ένα βασικό όρο της Συμφωνίας. Πρώτα να αλλάξουν το Σύνταγμα τους και μετά να έρθει η Συμφωνία προς κύρωση στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Εδώ αποκαλύπτεται ότι ακόμη και οι μετέωρες αλλαγές στο Σύνταγμα των Σκοπίων, που η Συμφωνία των Πρεσπών προβλέπει, δεν θα ισχύσουν τώρα. Αλλά μόνο -προσέξτε- αφού πρώτα η Ελλάδα κυρώσει εκτός από την Συνθήκη και το Πρωτόκολλο ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Με άλλα λόγια, οι ελληνικές δεσμεύσεις αναλαμβάνονται εδώ και τώρα, ενώ οι Σκοπιανές αναμένονται «αλλού και κάποτε».

Σημειώνω ότι μέχρι σήμερα, 24 Ιανουαρίου 2020, ακόμα δεν έχει έρθει το αναθεωρημένο Σύνταγμα. Επειδή, ακριβώς όπως το είπε ο κ. Μητοστάκης πέρυσι τέτοια μέρα, έχει παραβιαστεί ήδη η Συμφωνία των Πρεσπών, κατά την οποία πρώτα αλλάζει το Σύνταγμά τους και μετά έρχεται προς κύρωση.

Αυτό που συνέβη στα Σκόπια όμως ήταν το εξής παράλογο

Ψήφισαν ποια άρθρα θα αναθεωρηθούν, και ψήφισαν ότι η αναθεώρηση θα ισχύσει μετά την ένταξη στο ΝΑΤΟ (σε ευθεία παραβίαση της Συμφωνίας), χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένο κείμενο. Ιδού να τα λέει ο κ. Άγγελος Συρίγος στις 18 Ιουνίου 2019, τρεις εβδομάδες πριν τις εκλογές, σε ραδιοφωνική συνέντευξη

Ακόμη και σήμερα (18.6.2019) αγνοούμε αν οι Σκοπιανοί έχουν αλλάξει το Σύνταγμά τους και ιδίως το προοίμιο του Συντάγματος. Αν εμφανιστεί ένα Προοίμιο του Συντάγματος το οποίο μιλάει διαρκώς για τη Μακεδονία και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, αντιλαμβάνεστε ότι αποκτούμε έρεισμα διότι έχουμε να πούμε και διεθνώς ότι «ορίστε, τους πιάσαμε να κλέ... τους πιάσαμε με το κατσίκι στην πλάτη. Μπορούμε δηλαδή να ζητήσουμε πράγματα»

Το θέμα λοιπόν είναι ότι ακόμα δεν έχουμε μάθει το νέο Σύτναγμα, το VMRO έρχεται, η ένταξη στο ΝΑΤΟ προχωράει και, πιθανώς, θα ολοκληρωθεί πριν τις εκλογές, το βέτο στην ΕΕ απεμπολήθηκε πριν καν χρησιμοποιηθεί, και η Γαλλία που το έθεσε, το έθεσε για άλλους λόγους ζητώντας πράγματα για τον εαυτό της, τα οποία ενδεχομένως τα πάρει και προχωρήσει.

Στο μεταξύ, έχουν γίνει και τα εξής

• Εντός Ελλάδος, όλα τα ΜΜΕ και όλοι (σχεδόν) οι πολιτικοί χρησιμοποιούν τον όρο «Βόρεια Μακεδονία».
• Στα Σκόπια, ενώ αρχικά πράγματι χρησιμοποιούσαν τον όρο «Βόρεια Μακεδονία», σταδιακά τον ξέχασαν. Σήμερα πλέον, όλα τα ΜΜΕ χρησιμοποιούν τον όρο σκέτο Μακεδονία. Από την ίωση του «μακεδονισμού» δεν απαλλάχθηκαν. Με ρυθμό μίας αναφοράς ανά παράγραφο, συνεχίζουν το «Μακεδονία» και «Μακεδονία».
• Μέχρι και ο ίδιος ο Ζάεφ, έπαψε να χρησιμοποιεί τον όρο «Βόρεια Μακεδονία» και χρησιμοποιεί το σκέτο «Μακεδονία». (Πηγή). Ο Ζάεφ, αλλά και ο αρχηγός του VMRO μίλησαν τον Νοέμβριο του 2019 σε συνέδριο με τον τίτλο «Μακεδονία 2025». Σκέτο. (Φωτογραφίες). Ο λαός σε κάθε ευκαιρία φωνάζει «ποτέ Βόρεια, σκέτο Μακεδονία». (πρόσφατη πηγή από 19.1.2020)
• Ταυτόχρονα, η χρήση του απαγορευμένου, βάσει της Συμφωνίας, συμβόλου του Ήλιου της Βεργίας, δίνει και παίρνει. Εδώ τέσσερις φωτογραφίες μόνο από την περασμένη εβδομάδα μόνο.

https://denesen.mk/foto-makedonsko-ime-nema-da-zagine-pred-vodici-vo-belica-izgrea-sonceto-od-kutlesh








https://lider.com.mk/makedonija/foto-vladikata-pimen-se-pokloni-na-znameto-od-kutlesh/


Όπως λοιπόν καταλαβαίνουμε πολύ εύκολα, με την άνοδο του VMRO στην εξουσία, αφ’ ενός θα ξεσαλώσουν όπως και πριν και θα βλέπουμε και χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας» με ελληνικά εδάφη, χωρίς να (θέλουμε να) κάνουμε τίποτα ως κράτος, αφ’ ετέρου η Συνταγματική αναθεώρηση μπορεί να σταματήσει ή ακόμα και να αντιστραφεί.

3. Πώς αντιμετωπίζουμε τις αναφορές σε «Βόρεια Μακεδονία» και «βόρεια Ελλάδα»

Δεν χρησιμοποιούμε πότε τον όρο Βόρεια Μακεδονία, ούτε όταν μιλάμε με ξένους. Το πολύ να το πάμε σε χαλαρό ύφος “Βορείως της Μακεδονίας” (North of Macedonia). Με το χιούμορ περνάει η θέση πολύ ωραία. Ακόμη και γραπτώς. Πώς θα καταλάβει ο άλλος τη θέση μας αλλιώς; Εναλλακτικά: το κράτος των Σκοπίων. (Στη διπλωματική γλώσσα είθισται να αναφέρεται η πρωτεύουσα ως το κέντρο μιας χώρας).

Προσθέτουμε πάντα ότι για μας τους Έλληνες η Μακεδονία ήταν, είναι και θα είναι πάντα μέρος της ταυτότητας και της Ιστορίας μας και ποτέ δεν πρόκειται να αποδεχθούμε να τους ονομάσουμε “Μακεδόνες”, ακριβώς επειδή Μακεδόνες είμαστε εμείς. Όχι στην εθνικότητα (ethnicity), αλλά ως τμήμα της ελληνικής εθνικότητας. Τμήμα διαχρονικά. Ποτέ δεν έπαψε να είναι. Αν είναι αυτοί Μακεδόνες, εμείς τι είμαστε;

“Μακεδονική εθνότητα” δεν υπάρχει. Είναι εφεύρημα. Οι παππούδες τους πριν 100 χρόνια ήταν Βούλγαροι κατά κύριο λόγο. Εξ ου και παίρνουν σωρηδόν βουλγαρικό διαβατήριο ένας ένας τώρα.

Δεν χρησιμοποιούμε τον όρο “βόρεια Ελλάδα”. Δεν αποδεχόμαστε να γίνουμε “βόρεια περιοχή“, ούτε “πληθυσμός της βόρειας περιοχής“, όπως λέει το άρθρο 7(2) και 7(4). Ονομάζουμε τη Μακεδονία Μακεδονία, την Θράκη Θράκη και την Ήπειρο Ήπειρο. Οπως λέμε και την Κρήτη Κρήτη και όχι νότια Ελλάδα. Όπως λέμε τα νησιά νησιά και όχι Ανατολική Ελλάδα. Είναι ύπουλος ο όρος “βόρεια Ελλάδα” για να αποφεύγεται το Μακεδονία για τη Μακεδονία.

Αν το ζήτημα αφορά τους αρχαίους (όπως πχ η σελίδα με την διπλή υπηκοότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου) λέμε τα προφανή: το όνομα Μακεδόνας είναι ελληνικό, τα ονόματα Αλέξανδρος και Φίλιππος είναι ελληνικά, μιλούσαν ελληνικά, είχαν τα ελληνικά ήθη και έθιμα και τους Έλληνες Θεούς, ο Μ. Αλέξανδρος ονομάστηκε “στρατηγός των Ελλήνων” (πλην Λακεδαιμονίων) πριν την εκστρατεία του.

Αντίθετα, αυτοί είναι Σλάβοι, κατέβηκαν στα Βαλκάνια τον 7ο αιώνα μ.Χ. Δηλαδή 1000 χρόνια μετά την ακμή της Μακεδονίας, η οποία ήταν απλώς ένα μέρος του ελληνικού κόσμου όπως η Αθήνα, η Σπάρτη, η Κόρινθος, η Θήβα και τόσα άλλα.


Επίσης:

το 1910 σε απογραφή των Οθωμανών “Μακεδόνες” δεν βρέθηκαν.

Το 1913 στο Βουκουρέστι δεν βρέθηκαν. (Οι παππούδες τους πολεμούσαν με τους Βούλγαρους).

Το 1914 και το 1918 στο National Geographic και στις φυλές της Ευρώπης δεν βρέθηκαν.

Το 1918 φτιάχτηκε το Βασίλειο Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων. Χωρίς “Μακεδόνες”.

Το 1921 στην απογραφή της (μετέπειτα ονομαζομένης) Γιουγκοσλαβίας, ούτε ένας “Μακεδόνας” δεν βρέθηκε, ούτε μια αναφορά σε “μακεδονική”. [όλες οι αποδείξεις εδώ ]


Τα έθνη δεν φτιάχνονται στα εργαστήρια. Ούτε μέσα σε 70 χρόνια.

Υγ. Συμπληρώνω: το ελληνικό κράτος έχει υποχρέωση στα επίσημα έγγραφά του να αποκαλεί την χώρα “Βόρεια Μακεδονία”. Ως εκεί όμως. Κανένας άλλος. Ούτε ΜΜΕ, ούτε πολίτης, ούτε κανείς. Εκτός των άλλων, προβλέπεται και από το άρθρο 7 (5). Τους αποκαλούμε όπως γουστάρουμε. Τέλος. Όποιος τους αποκαλεί “Βόρεια Μακεδονία”, πχ τα ΜΜΕ, το κάνει επειδή θέλει, όχι επειδή υποχρεώνεται. Μπορεί να θέλουν από αδιαφορία ή από έλλειψη φρονήματος. Πάντως θέλουν. Τόσα χρόνια τους αποκαλούσαν Σκόπια ενώ στον ΟΗΕ ήταν ΠΓΔΜ. Σκόπια και πάλι Σκόπια για μας.


Όλες οι ιστορικές πηγές είναι μαζί μας.

Ο ελληνικός λαός δεν υπέγραψε.

Δεν παραχωρεί το όνομά του.

Περισσότερα για το θέμα στο ηλεκτρονικό μου βιβλίο: Μακεδονία. Αντίβαρο στην Ηττοπάθεια

ΥΓ. Η εικόνα του τίτλου απεικονίζει την τριήμερη μάχη του Κιλκίς - Λαχανά στις 19-21 Ιουνίου 1913, την μεγαλύτερη μάχη του ελληνικού στρατού με 8800 νεκρούς στρατιώτες, η οποία απετέλεσε κομβικό σημείο στην επικράτηση εναντίον των Βουλγάρων στη Μακεδονία. Προσέξτε ότι ο στρατιώτης που κρατάει την ελληνική σημαία έχει χτυπηθεί και ετοιμάζεται να πέσει. Οι γύρω του προστρέχουν δίπλα του, ώστε να μην την αφήσουν να πέσει στο έδαφος, αλλά να την κρατήσουν ψηλά για τους υπόλοιπους να την βλέπουν από μακρυά και να διατηρείται το ηθικό τους.

ΥΓ2. Σημειώνω ότι σήμερα, 24 Ιανουαρίου, γιορτάζει η Εκκλησία μας τον Όσιο Μακεδόνιο!