Οι ελληνικές κυβερνήσεις απέφευγαν να πάρουν θέση ανοικτά υπέρ ή κατά ενός υποψηφίου στις αμερικανικές εκλογές.
Οί λόγοι αυτονόητοι, αφού λίγο πολύ η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ δεν άλλαζε για τα θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος.
Ακόμη υπήρχαν Έλληνες υποψήφιοι και στα δυο κόμματα, οί όποίοι στα θέματα που αφορούσαν την Ελλάδα και την Κύπρο συντόνιζαν τις ενέργειές τους.
Φυσικά το ΠΑΣΟΚ και γενικότερα οι προοδευτικοί στην Ελλάδα και στην ομογένεια ήταν με το Δημοκρατικό κόμμα και η ΝΔ και οι συντηρητικοί ομογενείς με τους ρεμπουκλικάνους.
Τα τελευταία χρόνια όμως, με την παγκοσμιοποίηση και τις νέες τεχνολογίες πού επιτάχυναν τις εξελίξεις και την επικοινωνία, οι διαφοροποιήσεις είναι μεγαλύτερες.
Από την εποχή τού Κλίντον και τού υιού Μπους, οι διαφορές έγιναν πιό μεγάλες και πήραν μεγάλες διαστάσεις συγκρίνοντας την εποχή Ομπάμα και Τράμπ.
Είναι αλήθεια, πως ένα μεγάλο μέρος της ομογένειας ψήφισε Τράμπ στις τελευταίες εκλογές και άν σκεφτούμε ότι, ο Τράμπ πήρε 3.000.000 λιγότερους ψήφους από την Κλίντον. Εκλέχτηκε πρόεδρος λόγω του εκλογικού συστήματος των ΗΠΑ, επειδή κέρδισε περισσότερους αντιπροσώπους. Αυτό οφείλεται σε 70.000 περισσότερους ψήφους, πού πήρε, σε τρεις Μεσοδυτικές Πολιτείες, όπου λόγω της ανεργίας των τελευταίων χρόνων, από την μεταφορά των εργοστασίων στην Κίνα, ψήφισαν για πρώτη φορά τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων.
Οι Αμερικανοί Πρόεδροι, συνήθως συναντούσαν τους Έλληνες Πρωθυπουργούς στον εκλογικό χρόνο.
Εξαίρεση, ήταν η επίσκεψη Τσίπρα, πού έγινε στην πρώτη χρονιά της προεδρίας Τράμπ και μάλιστα ένας ακραίος Ρεμπουκλικάνος Πρόεδρος κάλεσε έναν αριστερό πρωθυπουργό.
Την εξήγηση θα την βρούμε, άν δούμε τους λόγους της συνάντησης, και τα αποτελέσματά της.
Όμως, αυτή η συνάντηση, ακολούθησε την ψήφιση του νόμου για την ψήφο των ομογενών στην Ελλάδα και έγινε λίγο πριν ψηφιστεί ο νέος εκλογικός νόμος.
Μπορεί μάλιστα, μερικοί ομογενείς να ψηφίσουν πρώτα στην Ελλάδα και μετά τον ερχόμενο Νοέμβριο στις ΗΠΑ, για Πρόεδρο.
Άν μάλιστα προσέξουμε το πρόγραμμα του Έλληνα Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ θα διαπιστώσουμε ότι είχε πολλές επαφές με ομογενείς.
Άν προσέξουμε περισσότερο τις παρεμβάσεις Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο, θα δούμε την επιμονή του να στηρίξει την πολιτική Τράμπ στην οικονομία, κάτι πού ενδιαφέρει περισσότερο τους ψηφοφόρους της ομογένειας.
Όμως, ακόμη περισσότερο, άν προσέξουμε την τελευταία δεξίωση με ακροατές ομογενείς, στην οποία χαιρέτισαν ο Έλληνας Πρωθυπουργός, ο Αμερικανός Αντιπρόεδρος Πένς και ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Πομπέο, τότε θα καταλάβουμε ότι ήταν κοινή προεκλογική συγκέντρωση.
Τους στενούς εκλογικούς και κομματικούς λόγους τους αντιλαμβάνομαι, την εθνική σκοπιμότητα, όχι.
Μπορώ να πω μάλιστα, ότι ήταν το μεγαλύτερο λάθος του Μητσοτάκη.