Ι. Όπως υποστηρίζει σε άρθρο του ο πρώην ΥΠΕΞ κ. Κοτζιάς (ΤΑ ΝΕΑ, 4-1-2019), ο δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα είναι «αποξενωμένος από τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας», με τις «απαίδευτες» και «φοβικές» ελίτ και τις κυρίαρχες ομάδες της να «υπολείπονται των απαιτήσεων της εποχής»! Όντως, έτσι είναι! Παράδειγμα, που ο ίδιος όμως δεν αναφέρει, είναι η συντελούμενη «σιωπηλή» αλλαγή της κοινωνικής σύνθεσης στην Ελλάδα λόγω του μεταναστευτικού.
Βασίλης Στοϊλόπουλος
Μια δυναμική εξέλιξη που οι ελίτ, στις οποίες ανήκει και ο ίδιος ο κ Κοτζιάς, τη θεωρεί «αναπότρεπτη», αλλά ακόμη και «δύναμη» και «πλούτο»(*). Γεγονός που η πολιτική τάξη της χώρας το διακηρύττει ευθαρσώς και πράττει αναλόγως, περιφρονώντας μάλιστα ανοιχτά την πλειοψηφία των Ελλήνων που διαφωνεί με τη μεταναστευτική πολιτική της των ντε φάκτο ανοιχτών συνόρων και της «ες αεί» ομηρίας από την Τουρκία. Πολύ περισσότερο που τα κέντρα αποφάσεων για την «ευρωπαϊκή» διαχείριση του μεταναστευτικού είναι σαφέστατα εκτός Ελλάδας (Βερολίνο, Βρυξέλλες), με την ελληνική πολιτική τάξη σε ρόλο υποτελή και άβουλο διεκπεραιωτή και την Ευρώπη να «ποιεί την νήσσαν».
Γι αυτό άλλωστε και η αναμενόμενη μετεκλογική μεγαλοπρεπή «κολωτούμπα» στο μεταναστευτικό του κ. Μητσοτάκη που δεν υπολείπεται καθόλου εκείνης του κ. Τσίπρα για το δημοψήφισμα του 2015.
ΙΙ. Μπορεί, εσκεμμένα ή όχι, να μην υπάρχει ακόμα κάποια επιστημονική και σε βάθος κοινωνιολογική έρευνα στα ελληνικά πανεπιστήμια για το τι ακριβώς συντελείται τα τελευταία χρόνια λόγω του μεταναστευτικού σε αρκετές γειτονιές της Αθήνας - από τις δημογραφικές αλλαγές μέχρι τα απαξιωμένα μέσα μαζικής μεταφοράς (τρόλεϋ & λεωφορεία) και την «ελεύθερη μεταφορά» όλων (φ. 1), τα κόστη των νοσοκομείων, τα σχολεία, τα ενοίκια κλπ.
Όμως, εν τω μεταξύ, κάθε μέρα που περνά είναι οφθαλμοφανές ότι η Αθήνα «χάνει έδαφος» σιωπηλά, αδιάφορα και ειρηνικά. Ένας εποικισμός συντελείται μακριά από την «έγκυρη» δημοσιότητα των ΜΜΕ, με την ευμενή ανοχή αν όχι με τις ευλογίες των ηθικολογούντων ελίτ (κα Μπακογιάννη κ.α.). Όποιος μάλιστα τολμήσει να ασκήσει αντικρατική κριτική για το μεταναστευτικό, τότε για τις ανέξοδα «φιλάνθρωπες» ελίτ της χώρας και για την κρατική προπαγάνδα είναι, ως γνωστόν, a priori, απάνθρωπος, ακροδεξιός, ρατσιστής κ.ο.κ.
Απώτερος στόχος είναι η κατατρομοκράτηση όσων αντιδρούν κι επισημαίνουν την καταστροφική δυναμική του μεταναστευτικού και την χαοτική «πολυπολιτισμική» κατάσταση (φ. 2, 3) που έχει ήδη διαμορφωθεί στις αθηναϊκές γειτονιές με τη διαρραγή του κοινωνικού ιστού.
Έχει ενδιαφέρον πάντως ότι όποιους αναξιοπαθούντες (άστεγους, πάμφτωχους, ναρκομανείς) (φ. 4, 5, 6) συναντά κανείς σε αρκετές υποβαθμισμένες γειτονιές και στα γκέτο της Αθήνας – και είναι πάρα πολλοί – σίγουρα δεν κρατά στο χέρι το πανάκριβο «σήμα κατατεθέν» του κάθε έποικου που τυγχάνει κρατικής και διεθνούς μέριμνας. Αυτοί, το πολύ – πολύ, να κρατούν μαζί με τη σακούλα των υπαρχόντων τους κάποιο εικόνισμα της Παναγιάς (φ. 7).
