 |
| FotoEmotions / pixabay |
Μας προκαλεί απέχθεια ακόμη και η ιδέα να υποστούμε μιαν εγκεφαλική άμβλωση. Με εγκεφαλική άμβλωση, ωστόσο, ισοδυναμούν όταν διαπράττουμε κατά σύστημα μωρίες και γινόμαστε υποχείρια των όποιων επικοινωνιακών τεχνασμάτων της εκάστοτε εξουσίας, όταν γινόμαστε υποχείρια εκείνων τους οποίους η αποδεδειγμένη πολιτική της καιροσκοπίας οπλίζει. Και υποχείρια δίχως ελπίδα γλυτωμού, δεν είναι παίξε-γέλασε.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Τι μας μένει για να αντιμετωπίσουμε τη σχετική με την παθογενή συμπεριφορά μας να ανεχόμαστε και να αποδεχόμαστε ό,τι πολιτικά σκουπίδια μας προσφέρουν; Ο ορθός λόγος. Αλλά η Ιστορία ολόκληρη, τα όσα βιώσαμε τα τελευταία χρόνια, κάνει φανερό πως ο ορθός λόγος είναι μια πλάνη. Τελικά κατά τον Καίσλερ επικρατεί η "φυσιολογική σχιζοφρένεια", που προσδιορίζει το νευρικό μας σύστημα.
Ολόκληρο το οικοδόμημα της εμπιστοσύνης μας σε μια βελτιωτική πολιτική πρόβαση, που θα συνδύαζε την πολιτική και κοινωνική με την ηθική πρόοδο, κλονίζεται. Κι ενώ είναι περιττό να τρεφόμαστε με μύθους, εμείς συνεχίζουμε να ζούμε με την πολιτική μυθοπλασία, συχνά με την αταραξία των στωικών ή την έκσταση των περιστρεφόμενων δερβίσηδων.
Δεν θα έπρεπε να αντιδράσουμε στα συμπτώματα των έξαλλων αφομοιώσεων και του στρατευμένου ενθουσιασμού και των έωλων προσδοκιών, με τα αποτελέσματά τους τα θάνασιμα, που καθημερινώς βιώνουμε;
Θα ισχυριστούν κάποιοι πως δεν έχουμε την ευχέρεια της εκλογής. Και τι σημαίνει αυτό τελικά; Ότι πρέπει να παραχωρούμε απεριόριστες πιστώσεις στο μέλλον, όταν σωθήκανε τα ψέματα; Μια τέτοια στάση δεν εξυπηρετεί τίποτα. Τον εαυτό μας κοροιδεύουμε, επιτείνουμε την ουτοπία. Απλώς συντηρούμε το σύστημα της μακάριας εμπιστοσύνης, σε καιρούς που δεν είναι πια "μενετοί", που θα έλεγε και ο Θουκυδίδης.
Το πρόβλημα είμαστε εμείς. Όχι οι εκάστοτε εκφραστές του πολιτικού καιροσκοπισμού. Το επιχείρημα του Καίσλερ: "να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας, για να διορθώσουμε τα ελαττώματα του μυαλού μας", αν και είναι περισσότερο ρητορικά εύγλωττο, φαίνεται χρήσιμο εγχείρημα.