 |
| AP Photo / Mohammad Hannon |
Οι στιγμές πλέον είναι δραματικές για την Ελλάδα, άσχετα αν απασχολεί ελάχιστους καθώς προέχει η αύξηση των συντάξεων και η ονοματολογία για το προεδρικό μέγαρο. Η χώρα μας βρίσκεται στα πρόθυρα μιας ακόμη μεγάλης εθνικής ήττας, χωρίς αντίδραση ως είθισται από το 1922 μέχρι τις ημέρες μας, αλλά ακόμη δεσπόζουν στην καθημερινότητά μας τα τουρκικά σίριαλς.
Του Στρατή Μαζίδη
Ο διεθνώς "απομονωμένος" Ερντογάν και οι υπουργοί του βρίσκονται διαρκώς σε τραπέζια διαπραγματεύσεων και συνομιλιών. Η Τουρκία με μερικά drones και ένα σώμα μισθοφόρων ισλαμιστών καταφέρνει σημαντικά κέρδη στο θέατρο του εκάστοτε ενδιαφέροντός της.
Τα πρώτα καμπανάκια διαφάνηκαν με την περιβόητη διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, η οποία προετοιμάζεται αρκετές ημέρες δίχως την Ελλάδα αλλά με τον Ερντογάν. Για σκεφτείτε λίγο αιρετικά. Η Ε.Ε. δεν είναι που καταδικάζει γραπτώς τις συμφωνίες Λιβύης - Τουρκίας; Τότε πως η Μέρκελ φωνάζει τον Ερντογάν να παραστεί στη Διάσκεψη; Γιατί δεν του είπαν ότι εσύ ουδεμία σχέση και δουλειά έχεις με το θέμα; Μήπως τελικά de facto αποδέχονται τα αποτελέσματα των συμφωνιών Τρίπολης - Αγκυρας; Άλλωστε δεν είδαν και καμία αποφασιστική κίνηση από την Ελλάδα, όπως πχ η ανακήρυξη ΑΟΖ και οριοθέτηση έστω με την Κύπρο. Τα χαρτιά και τα δελτία τύπου είναι πως λαϊκή κατανάλωση, το βιώσαμε και στην περίπτωση της εισβολής στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το δεύτερο κουδούνι πριν αρχίσει η παράσταση ήχησε στο σαλονάκι του Λευκού Οίκου όταν ο Τραμπ είπε ότι θα μιλήσει με όλους για τη Λιβύη πλην της Ελλάδας με τον πρωθυπουργό μας δίπλα του.
Εμείς ελπίζαμε ότι ένας στρατάρχης θα μπει στην Τρίπολη, όμως φαίνεται ότι και για τον Χαφτάρ τα πράγματα δεν ήταν απλά όταν επί 8 μήνες δεν τα κατάφερε. Όταν αποφάσισε να πατήσει γκάζι, οι Τούρκοι έσωσαν τον Σάρατζ μέσω Μόσχας και πρότασης κατάπαυσης του πυρός.
Περιμέναμε η Ιταλία να βγάλει τις φρεγάτες της απέναντι στην Τουρκία, αλλά τελικά συνασκήθηκαν, ενώ η Πενταμερής του Καΐρου ήταν στην ουσία τετραμερής με τη Ρώμη απλά να παρίσταται. Η Ιταλία εξυπηρέτησε ίσως πιο αθόρυβα από τον καθένα το δικό της παιχνίδι στην περιοχή.
Το τρίτο κουδούνι ήρθε με την εκεχειρία όταν φάνηκε ότι η Τρίπολη κινδυνεύει με κατάρρευση όπου τα όνειρά μας τα πήρε κυριολεκτικά ο βοριάς.
Από την στιγμή κατά την οποία η επόμενη ημέρα βρει τον Σάρατζ ζωντανό πολιτικά, με ενεργό ρόλο στο αύριο της Λιβύης [και φοβάμαι πως αυτό θα συμβεί] τότε μάλλον και οι συμφωνίες του με την Τουρκία θα νομιμοποιηθούν. Οι δηλώσεις κι ανακοινώσεις της Λιβυκής Βουλής απλά θα ξεχαστούν. Η Ελλάδα [μαζί με την Αίγυπτο] δεν έπραξε το παραμικρό για να εμποδίσει όλους αυτούς τους μήνες με τις διάφορες αποστολές ενισχύσεων από την Τουρκία στην Τρίπολη ώστε να αντέξει ένα ολόκληρο 8μηνο, ούτε βρήκε τρόπο να ενισχύσει τον Χαφτάρ.
"Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!" όπως λέει ο ποιητής. Το θαύμα όμως δεν ήρθε. Την κρίσιμη στιγμή τους είπαν στοπ και σταμάτησαν στη Λιβύη.
Η Τουρκία είναι έτοιμη να κάνει ένα αποφασιστικό βήμα μπρός στην επίμαχη θαλάσσια περιοχή.
Η Ρωσία που δεν επιθυμεί να απωλέσει το ενεργειακό μονοπώλιο, συνδράμει δυναμικά στη διαφαινόμενη ανατροπή των δικών μας ενεργειακών σχεδιασμών βγάζοντας μπροστά την Αγκυρα.
Οι ΗΠΑ είναι στο δικό τους κόσμο. Κανείς δεν καταλαβαίνει τι θέλουν και που πατούν. Η πολιτική τους στερείται μιας καθαρής ταυτότητας.
Εν κατακλείδι όμως,
Ο Ερντογάν επέβαλε την παρουσία του κτίζοντας μέρα με τη μέρα μια ισχυρή Τουρκία με δυνατές ένοπλες δυνάμεις, ώστε να τον υπολογίζουν όλοι
Η Ελλάδα στράφηκε σε διορισμούς, συντάξεις κι επιδόματα, μη έχοντας σχέδιο για το αύριο της περιοχής κι απαξιώνοντας το οπλοστάσιό της αντί να το ενισχύσει. Ποια θα ήταν η κατάσταση αν υποβρύχια με στρατηγικά όπλα, σύγχρονες φρεγάτες καταδρομικά και μαχητικά αεροσκάφη δέσποζαν κάθε μέρα στην περιοχή; Αν ήμασταν δηλαδή μια ακόμη Αίγυπτος ή Ισραήλ;
Νομοτελειακά δε μας υπολογίζει και δε ζητά τη γνώμη μας κανείς. Ούτε κι εμείς θα μας υπολογίζαμε. Ακόμη και μετά τον αναμενόμενο αιφνιδιασμό της Συμφωνίας Τουρκίας - Λιβύης, πάλι δεν κάναμε τίποτε. Εκτός αν γίνουμε απρόβλεπτοι. Μπορούμε όμως; Και πώς; Βρισκόμαστε στην πιο σκοτεινή ώρα. Ο Τσώρτσιλ αναζητείται.