(Πιστή, Διδακτική Απεικόνιση του Μετά-νεωτερικού Δυτικού Πολιτισμού, των Διεθνών Σχέσεων και της Προστασίας του Διεθνούς Δικαίου)
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Στην διάσκεψη του Βερολίνου, ο υπουργός των Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο ζήτησε « το τέλος της ξένης ανάμειξης στην Λιβύη, την απαγόρευση εισαγωγής όπλων και μια ασφαλή κατάπαυση του πυρός». Το ίδιο έκαναν και η Γαλλία, η Βρετανία και η Ιταλία, οι ίδιες χώρες που πριν εννέα χρόνια είχαν αποτελέσει μαζί με τις ΗΠΑ την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ εναντίον της Λιβύης.
Στην αρχή είχαν εξοπλίσει, εναντίον της κυβέρνησης της χώρας, φυλετικά στοιχεία και ομάδες Μουσουλμάνων Τζιχαντιστών και είχαν εισαγάγει λαθραία ειδικές δυνάμεις, μεταξύ των οποίων χιλιάδες κομάντο από το Κατάρ. ΄Επειτα, δηλώνοντας πως θέλουν να συλλάβουν τον Καντάφι, «τον σφαγέα του λαού του», εξαπέλυσαν την πολεμική επιχείρηση, με αμερικανική διοίκηση. Σε εφτά μήνες η αεροπορία του ΝΑΤΟ πραγματοποίησε 30.000 αποστολές, από τις οποίες οι 10.000 ήταν βομβαρδισμοί, με περισσότερες από 40.000 βόμβες και πυραύλους.
Η Ιταλία έθεσε στην διάθεση του ΝΑΤΟ επτά αεροπορικές βάσεις και πραγματοποίησε με τα δικά της βομβαρδιστικά περισσότερους από 1.000 βομβαρδισμούς στην Λιβύη. Έτσι κατεδαφίστηκε ένα κράτος, το οποίο, στην νότια ακτή της Μεσογείου, κατέγραφε «υψηλά επίπεδα οικονομικής ανόδου και υψηλούς δείκτες ανθρώπινης ανάπτυξης», (όπως τεκμηρίωνε το 2010 η ίδια η Παγκόσμια Τράπεζα), και στο οποίο εύρισκαν δουλειά περί τα δύο εκατομμύρια μετανάστες, κατά το πλείστον Αφρικανοί.
Έτσι θάφτηκε το σχέδιο της Λιβύης να φέρει την γέννηση, με υγιή κεφάλαια, ανεξάρτητων οικονομικών οργανισμών για ην Αφρικανική Ένωση. ΗΠΑ και Γαλλία συμφώνησαν να εμποδίσουν με πόλεμο το λιβυκό σχέδιο για την δημιουργία ενός αφρικανικού νομίσματος, μιας άλλης επιλογής από το δολάριο και το γαλλικό Αφρικανικό Φράγκο, που είχε επιβληθεί στις 14 τέως αποικίες στην Αφρική: γεγονός που αποδεικνύουν τα ηλεκτρονικά μηνύματα της Χίλαρυ Κλίντον, τα οποία αποκάλυψε η Γουίκι Ληκς, («αδίκημα» για το οποίο ο Τζούλιαν ΄Ασανζ κρατείται σε μια βρετανική φυλακή και κινδυνεύει –εάν απελαθεί στις ΗΠΑ- με ισόβια δεσμά ή καταδίκη σε θάνατο»).
Τα περίπου 150 δισεκατομμύρια δολάρια που είχε επενδύσει στο εξωτερικό το κράτος της Λιβύης και που «δεσμεύθηκαν» την παραμονή του πολέμου, έχουν εξαφανιστεί κατά το μεγαλύτερο μέρος τους. Τα 16 δισεκατομμύρια Ευρώ της Λιβύης, που δεσμεύθηκαν στην Euroclear Bank, τα 10 εξαφανίστηκαν και το ίδιο έγινε και σε άλλες τράπεζες της Ε.Ε. Τώρα, η ΕΕ, όπως διακηρύχθηκε στην διάσκεψη του Βερολίνου, καταπιάνεται να δώσει στην Λιβύη «την ικανότητα να οικοδομήσει εθνικούς θεσμούς, όπως η Πετρελαϊκή Εταιρεία, η Κεντρική Τράπεζα και η Υπηρεσία των Επενδύσεων». Όλα αυτά μέσα στο πλαίσιο των «δομικών οικονομικών μεταρρυθμίσεων», δηλαδή της ιδιωτικοποίησης των Επιχειρήσεων του Δημοσίου.
Επιδιώκουν έτσι να νομιμοποιήσουν κατ’ ουσία το σημερινό σύστημα, βάσει του οποίου οι εισπράξεις από τις εξαγωγές ενέργειας, που υπολογίζονται σε περισσότερα των 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2019, να μοιραστούν μεταξύ των παρεών στην εξουσία και των πολυεθνικών εταιρειών.
Επιπλέον των πετρελαϊκών αποθεμάτων, (των πιο μεγάλων της Αφρικής), και του φυσικού αερίου, υπάρχει ένα τεράστιο υδάτινο στρώμα, μελλοντικά πολύ πιο πολύτιμο από το πετρέλαιο, που το λιβυκό κράτος είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί, μεταφέροντας το νερό μέσω αγωγών, από 1300 φρέατα στην έρημο μέχρι τις παράκτιες πόλεις.
Αυτό που διακυβεύεται είναι ή ίδια η επικράτεια της Λιβύης, που είναι δεσπόζουσας γεωστρατηγικής σημασίας. Να υπενθυμίσουμε ότι το 1954 οι ΗΠΑ είχαν εγκαταστήσει στις πύλες της Τρίπολης την Wheelus Field, κύρια αεροπορική βάση τους στην Μεσόγειο, με μαχητικά-βομβαρδιστικά, εξοπλισμένα και με πυρηνικές βόμβες.
΄Ενας από τους κυριότερους στόχους της Ρωσίας στην Λιβύη είναι να παρεμποδίσει την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ. Σε κάθε περίπτωση, αναπόφευκτος προσκεκλημένος στην διάσκεψη του Βερολίνου, το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατάσταση της Λιβύης, κυρίως μέσω της βάσης στην Σιγκονέλα.
Σε μια ενδεχόμενη αμερικανική «ειρηνευτική αποστολή» στην Λιβύη, θα βλέπαμε τις χώρες του ΝΑΤΟ να χρησιμοποιούν τις πληροφορίες, το επικοινωνιακό δίκτυο και την επιμελητειακή στήριξη της συμμαχίας, υπό αμερικανική διοίκηση.
΄Εχουμε, βέβαια, την πιο σοβαρή εγγύηση: Στο Βερολίνο, οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. δεσμεύθηκαν επίσημα «να συνεχίσουν να στηρίζουν σθεναρά την κυριαρχία της Λιβύης»…
Manlio Dinucci Édition de mardi 21 janvier 2020 de il manifesto