 |
| Το πάλαι ποτέ Deep Sea Metro I και νυν Yavuz |
Η κ. Αγγελοπούλου λειαίνοντας εκτός των άλλων και τα βαθιά σημάδια της Ιστορίας επιθυμεί να μας εισάγει σε μια άλλη Ελλάδα αφήνοντας πίσω μας πχ την "ανθρωπιστική καταστροφή του 1922". Φορά τα ακριβά της ρούχα, γράφει μηνύματα και βάζει το χέρι στην καρδιά εμφανιζόμενη ως ηγέτιδα του Ελληνισμού.
Του Στρατή Μαζίδη
Για να γίνει όμως η κ. Αγγελοπούλου πχ Αγία Ελένη ή Ειρήνη Αθηναία, θέλει πολλά καρβέλια ψωμί. Ηγέτης με πούρα από τα μεγάλα σαλόνια δεν μπορείς να γίνεις. Όσο για το όραμά της για την Ελλάδα του 2021, απλά δε μας ενδιαφέρει. Φαντάζομαι ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες Ελληνίδες κι Ελληνες που θα είχαν να μας παρουσιάσουν κάτι καλύτερο το οποίο πραγματικά να μας ενώνει.
Ασχέτως όμως του τι μπορεί να εορτάζει η κ. Αγγελοπούλου και τα λοιπά διορισθέντα πρόσωπα, το 2021 συμπληρώνονται 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, η οποία δυστυχώς ουδέποτε πέτυχε τον αντικειμενικό της στόχο. Ούτε όλα τα εδάφη του Ελληνισμού απελευθερώθηκαν, ούτε η ιστορική πρωτεύουσα απελευθερώθηκε, ούτε γίναμε ποτέ ένα πραγματικά ανεξάρτητο κράτος. Χαρακτηριστικό παράδειγματα η δημιουργία των τριών ξενικών κομμάτων πριν καν αποκτήσουμε το όποιο κράτος.
Πάρα ταύτα ορισμένα ζητήματα δεν παύουν να φαντάζουν οξύμωρα. Πχ, προσωπικά, αν είχα ναυπηγήσει δύο πλωτά γεωτρύπανα τα οποία τελικά θα κατέληγαν από σκούρα μπλε να είναι κατακόκκινα τούρκικα τρυπώντας και εισβάλλοντας την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, απλά θα ντρεπόμουν. Θα κοκκίνιζα όπως τα μέχρι πρότινος βαπόρια μου και δε θα δεχόμουν να παίξω το ρόλο της Βασίλως στους ψεύτικους γάμους και τις δήθεν χαρές. Και τι θα έκανα; Θα προσπαθούσα να βοηθήσω ουσιαστικά την πατρίδα μου χωρίς απαραίτητα να φαίνομαι ή να διαβάζω το όνομά μου.