Είναι απίστευτο. Έχουμε ξεφύγει πλέον. Είναι άλλο η αδυναμία να γίνει κάτι καλύτερο κι άλλο η προλείανση του κατήφορου, ώστε να κατρακυλάμε σαν μια άμορφη ανθρώπινη μάζα και να μη σταματάμε πουθενά.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Ο τόπος τούτος απέκτησε το θλιβερό προνόμιο να έχει χάσει την εθνική του αξιοπρέπεια και τα ιδανικά να έχουν ευτελιστεί. Κι όταν όλα περάσουν στη μεθοδευμένη "δημοκρατικά" εξουθένωση, στην "υποδειγματική" υποκρισία και αυθαιρεσία με πολλά στοιχεία γκροτέσκο, αλλά και στην ανυπαρξία στοιχειώδους αισθητικής και σεβασμού στα όσια και στα ιερά του τόπου, τότε η επίρριψη ευθυνών καταντάει. παρανοική πολυτέλεια.
Πολλά ειπώθηκαν για το σήμα του εορτασμού 200 χρόνων από την Επανάσταση του '21, αλλά και για την εμφάνιση σε βίντεο της Γιάννας Αγγελοπούλου με εκείνο το αυτάρεσκο υπομειδίαμα του επαίοντα, με τις ίδιες κενές περιεχομένου φράσεις, από χείλη επίσημα που ασφυκτιούν από το μπότοξ...
Καλώς ειπώθηκαν όλα για το συγκεκριμένο "σήμα", αν και από τα μακρόσυρτα δελτία της φθηνής τηλεοπτικής δημοσιογραφίας, το θέμα αντιμετωπίστηκε με "λεπτότητα" και προσοχή, για να αποφευχθούν "παρεξηγήσεις" και να μην δοθεί έμφαση στην πρωθυπουργική πρωτοβουλία για την ανάθεση της επετειακής εορτής στην προαναφερόμενη κυρία, η οποία ακούει στο όνομα Γιάννα Αγγελοπούλου και εκπροσωπεί την καχεκτική αυτοπραξία της μεγαλοαστικής τάξης να υπερβεί τις αδυναμίες της αυτοσυνειδησίας της.
Κανονικά ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να είναι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης αντικρύζοντας αυτό το εκτρωματικό σήμα, αλλά όπως όλοι οι προκάτοχοί του δεν άρθρωσε λέξη, αποδεικνύοντας ότι η αντιαισθητική στην πολιτική μπορεί να γίνει "οδοστρωτήρας" ακόμη και της ίδιας της ιστορίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει αντιληφθεί εγκλωβισμένος στην αυτάρεσκη λογική του πως η εξουσία μπορεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να κάνει ό,τι θέλει ένα λαό, μπορεί να αλαζονεύεται και να προσπερνά τις ανάγκες ενός λαού, μπορεί να σωρεύει λάθη συχνά οδυνηρά για το λαό, δεν μπορεί όμως να κάνει ό,τι θέλει ένα έθνος. Διότι δεν εξουσιάζει ούτε τους νεκρούς του έθνους, ούτε τους αγέννητους!
Ό,τι "εμπνεύστηκαν" οι επικοινωνιολόγοι και οι διαφημιστές σχετικά με το ακαλαίσθητο και εθνικά επιζήμιο "σήμα", έχει να κάνει με την έλλειψη της αναγκαιότητας για αντίδραση στη δράση των επιτηδείων και των ανικάνων της πολιτικής. Η σύλληψη του ηρωισμού και της αισθητικής αρμονίας ήταν πάντα ελληνικότατη, γιατί ήγγιζε την πεμπτουσία του έθνους, μακριά από οποιαδήποτε πατριδοπληξία και υστερισμούς.
Με τα σημεία της παρακμής σήμερα τόσο έντονα, μέσα στον Ελληνα δεν αναθάλλει η ακριβή υπόσχεση του αγώνα με την πίστη ότι το έθνος έχει ακόμη ζωτικότητα. Τι είδους ζωτικότητα; Τη ζωή που προβάλλει από την ιερότητα της ιστορίας του, από τις μεγάλες αξίες που συνδυάστηκαν με τη διιστορική παρουσία του Ελληνισμού.
Η ιστορικότητα είναι κεντρισμένη με την αιωνιότητα σ' όλες τις μεγάλες εκφράσεις του ελληνικού πνεύματος. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο λαμπρό από το φως του Ελληνισμού, έτσι όπως επισκοπείται από τους μεγάλους μύστες του.
Αν δεν τολμήσουμε να αντιδράσουμε σε ό,τι βιώνουμε θα μας καταδιώκει η ίδια η ιστορία, η οποία είναι αμείλικτη!