 |
| φωτο: Ιωάννης Νέγρης |
Η ελληνική κυβέρνηση που δε βρήκε λόγο να κηρύξει συγκεκριμένα νησιά σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης με όλα όσα γίνονται αλλά και τις πληθυσμιακές ισορροπίες που έχουν αλλάξει δραματικά σε βάρος του γηγενούς στοιχείου, αποφάσισε να επιτάξει εκτάσεις και κτίρια για τρία χρόνια.
Του Στρατή Μαζίδη
Για ποιο λόγο άραγε για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα; Δε μας λένε ότι φυλάσσονται [σχήμα λόγου] τα σύνορα; Δεν ισχυρίζονται πως τα αιτήματα ασύλου θα εξετάζονται τάχιστα και καθώς έχουμε να κάνουμε ως επί το πλείστον με παρανόμως εισερχομένους μετανάστες, αυτοί θα επιστρέφονται άμεσα;
Τώρα λοιπόν μας λένε για τις νέες δομές. Το να διεθνοποιηθεί το θέμα με σωστό τρόπο, όπως πχ να εξετάζονται τα αιτήματα με τον κόσμο στην Τουρκία και όχι στην Ελλάδα, ή την αποστολή διεθνούς δύναμης στα παράλια της Ιωνίας, η ελληνική κυβέρνηση δεν τα σκέπτεται κάν. Επίσης ο Γεράσιμος Γερολυμάτος έριξε την πρόταση της ναύλωσης κρουαζιερόπλοιων από την ΕΕ [ή μπορούν ακόμη και να διαμορφωθούν παροπλισμένα επιβατηγά πλοία με σημαντική ξενοδοχειακή υποδομή] που θα επιβιβάζουν όσους επιχειρούν να περάσουν παράνομα στην Ελλάδα, κι εκεί εν πλω και με όλες τις ανέσεις, εντός λίγων ημερών θα κρίνονται οι αιτήσεις από διεθνείς επιτροπές.
Επίσης οι ορθολογιστές παρατηρητές το θέτουν εξαρχής: Αν για αρχή δεν κοπεί ο ομφάλιος λώρος του χρήματος και δεν πάψει η χώρα να αποτελεί ιδανικό προορισμό, πολύ δύσκολα θα αλλάξει κάτι, αλλά απεναντίας η κατάσταση θα επιβαρύνεται.
Και τι επινόησε τελικά η κυβέρνηση; Τα νέα κέντρα. Θα είναι, λένε, κλειστού τύπου. Σε όσους εξανίστανται παραβλέποντας την παράνομη παρουσία αυτών των ανθρώπων στη χώρα, απαντά πως θα είναι ανοικτά και θα κλείνουν το βράδυ. Κλειστά κέντρου ανοικτού τύπου ή ανοικτά κέντρα κλειστού τύπου ή φύκια για μεταξωτές κορδέλες για να απαντάμε σε όλους ό,τι επιθυμούν;
Και ποιος θα ελέγχει όλες αυτές τις χιλιάδες ανθρώπων; Πόσοι μπαίνουν, πόσοι βγαίνουν; Κι αν πχ 150-200 δεν επιστρέψουν το βράδυ;
Είναι προφανές ότι η πολιτική της κυβέρνησης αποσκοπεί στη διαχείριση - συντήρηση του θέματος, όχι στην επίλυσή του προς την Α ή τη Β κατεύθυνση. Θα έρθει όμως νομοτελειακά η στιγμή όπου θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στις προεκλογικές εξαγγελίες της και τη σημερινή πολιτική της. Με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Ενδιάμεσος δρόμος δεν υπάρχει. Η επιβίωση της κυβέρνησης και η συρρίκνωση ή όχι του κυβερνώντος κόμματος θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό από αυτό. Μέχρι τότε το πρόβλημα θα λαμβάνει ακόμη πιο εκρηκτικές διάστασεις με την πιθανότητα η έκρηξη να προλάβει αποφάσεις και χειρισμούς οδηγώντας σε απρόβλεπτες εξελίξεις.