Ο Ερντογάν επιμένει ότι ο συριακός στρατός πρέπει να αποχωρήσει εκτός της συριακής περιοχής της Idlib και ανακοινώνει ότι θα τον απομακρύνει με βίαιο τρόπο εάν χρειαστεί. Μάλιστα έδωσε προθεσμία μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου. Αύριο, δηλαδή είναι η τελευταία μέρα. Θα προχωρήσει στην εκτέλεση της απειλής του; Εκτιμάται ότι δεν θα διατάξει μια επιχείρηση για την απομάκρυνση του συριακού στρατού από την Idlib.
Του Δημήτρη Τσαϊλά
υποναυάρχου ε.α.
Το πρόβλημα στην Idlib είναι ότι ο εναέριος χώρος δεν μπορεί να ελεγχθεί για να ξεκινήσει η επιχείρηση εναντίον του συριακού στρατού. Έτσι τα τουρκικά άρματα θα ισοπεδωθούν στο δρόμο. Δεν είναι δυνατή μια επιχείρηση μόνο με πεζικό, πυροβολικό και τεθωρακισμένα χωρίς τον έλεγχο του εναέριου χώρου. Σε αυτό ακριβώς το περιβάλλον, ο Ερντογάν δήλωσε ότι θα βρει μια λύση για τον έλεγχο στον εναέριο χώρο. Είναι σαφές ότι το πρόβλημα του εναέριου χώρου δεν μπορεί να επιλυθεί πλέον μέσω της Ρωσίας.
Τι υπολογίζει ο Ερντογάν; Πιθανώς τις ΗΠΑ. Επειδή ο Ερντογάν είχε υποσχεθεί την υποστήριξη του Trump. Αλλά αυτό δεν το έχουμε δει ακόμη και είπε ότι θα μιλήσουνε ξανά. Υπάρχει λοιπόν το ζητούμενο αν οι ΗΠΑ θα δώσουν αυτή την υποστήριξη. Βέβαια οι πιθανότητες στήριξης παραμένουν ελάχιστες καθώς σύμφωνα με δηλώσεις ΗΠΑ / ΝΑΤΟ φαίνεται πως δεν θα λάβουν μέρος στη θερμή σύγκρουση στη Συρία αφού, οι επιθέσεις κατά του τουρκικού στρατού δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των άρθρων 5 και 6 του ΝΑΤΟ.
Εάν αποσταλούν, συστήματα όπως τα Patriot αυτά θα χρησιμοποιούνται μόνο εναντίον επιθέσεων στο τουρκικό έδαφος (δηλαδή δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται για την πρόληψη επιθέσεων στο Idlib). Η προϋπόθεση της παράδοσης (πώλησης) των Patriot, είναι η εγκατάλειψη των S400. Και εδώ εκτιμάται ότι θα υπάρξουν και άλλες προϋποθέσεις που δε θα δημοσιοποιηθούν. Ως εκ τούτου, θα υπάρχει ένας κατάλογος θα λέγαμε όρων παράδοσης.
Η Ρωσία επίσης βλέπει ότι ο Ερντογάν προσεγγίζει τις ΗΠΑ, έτσι θα εκτεθεί και δεν έχει άλλη επιλογή από το να δεχτεί τον ρωσικό χάρτη στο Idlib. Οι όροι του Πούτιν δεν θα είναι ελαφρύτεροι από αυτούς των ΗΠΑ. Παρόμοια εικόνα υπάρχει και στη Λιβύη.
Τέλος εκτιμάται ότι αυτό είναι το τέλος του παιχνιδιού. Η Τουρκία βρέθηκε ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, τις δύο υπερδυνάμεις και φαίνεται ότι το μόνο που του έμεινε, είναι η διαπραγμάτευση για τους “όρους παράδοσης”.