 |
| ErikaWittlieb / pixabay |
Ζούμε ανέστιοι στην ίδια μας την πατρίδα. Με πάμπολλες βεβαιότητες του παρελθόντος να έχουν στην άκρη τους αδυσώπητα ερωτηματικά. Με τον ιστορικό χρόνο να διαρρέει ερήμην ημών. Αδιάκοπα διέρχεται το ιστορικό Μέλλον από την αφαιρετικά σχηματισμένη γραμμή του Παρόντος και μετατρέπεται σε ιστορικό Παρελθόν.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Η επισώρευση αυτή και η προεξοφλούμενη εξακολούθησή της καταλήγει να κάνει καταθλιπτικό το βάρος της μακροιστορίας. Το άγχος του Ελληνα επιτείνεται ανάλογα. Εσχατολογικές κατασκευές και πολιτικές παραμυθίες μπορούν να προσφέρουν παρηγοριά μόσο σε κλειστά αιρετικά περιβάλλοντα ή σε εύπιστους διαδρομιστές του απροσδόκητου. Ο πραγματικός διανοητής θεωρεί την ιστορία και είναι μέσα σ' αυτή. Το ίδιο και ο πολίτης που έχει εθνική συνείδηση και ιστορική επίγνωση. Κατ' ακολουθίαν ο στοχασμός τους είνια γόνιμος, όταν συμμετέχουν οργανικά με το έργο ή τη δράση τους στο "πάθος της ιστορίας".
Παρακολουθώντας ωστόσο τις δηλώσεις της κενοδοξίας και της αυταρέσκειας των Σαρδανάπαλων της πολιτικής, όπως και τις ευκαιριακής λογικής ανακοινώσεις των κομμάτων, έχει κανείς το αίσθημα πως του σφίγγει την παλάμη το χέρι του Κινκ-Κονγκ με τα δάκτυλα φορτωμένα σιδερένια δακτυλίδια, που έχουν απεικονίσεις αγνώστων βαρβαρικών ειδώλων, με τη μορφή αρπακτικών όρνεων.
Και στο πολιτικό παρασκήνιο τα πάντα είναι πιο κοντά στην εξαθλίωση της αλήθειας, ενώ στο προσκήνιο κυριαρχεί η κυνική υποκρισία που απογυμνωμένη στήνει το χορό στης κοινωνίας τα αλώνια...