Γιατί άραγε τόση έκπληξη για το λογότυπο της επιτροπής του δήθεν εορτασμού για τα 200 χρόνια δήθεν ελεύθερου ελληνικού βίου; Δεν ήταν δηλαδή απολύτως αντάξιο όσων την ίδρυσαν, όσων ήδη την αποτελούν και όσων ακόμη αναμένεται να την πλαισιώσουν; Και όλα όσα βλέπουμε να ετοιμάζονται, δεν είναι απολύτως αναμενόμενα και αντάξια όσων ζήσαμε στο πετσί μας ως λαός μετά από 200 χρόνια συστηματικού εκμαυλισμού, κοτζαμπάσικου παρασιτισμού, ξένης υποτέλειας, αφελληνισμένου και αντίχριστου εκφυλισμού, μεθοδικής αποδόμησης, οργανωμένης μαζικής εξηλιθίωσης, χυδαίας και συμπλεγματικής ευρωλαγνείας;
Δρ Βυζαντινής Ιστορίας του ΑΠΘ
Ποιος περίμενε έστω ψήγματα υγείας μέσα στο καρκίνωμα, αχτίδες φωτός μέσα στο πηχτό σκοτάδι της παρακμής, εθνική ανάταση μέσα στον δύσοσμο αντεθνικό βούρκο; Ποιος περίμενε πραγματικά σημεία ζωής από τα βαμπίρ, τα ζόμπι και τους ταριχευμένους που υποδύονται τους πολιτικούς κι εκκλησιαστικούς μας ταγούς, τις οικονομικές ελίτ, την ακαδημαϊκή κοινότητα, τη διανόηση και την πνευματική ηγεσία του τόπου;
Όχι, ούτε τα περιμέναμε, αλλά ούτε και τα θέλουμε από αυτούς. Γιατί είναι απολύτως ανίκανοι να παραγάγουν οτιδήποτε το γνήσιο κι αυθεντικό - και ακόμη κι αν στοιχειωδώς το επιχειρούσαν, δεν θα ήταν παρά τρισάθλιο ψέμα και ξεδιάντροπη υποκρισία. Ας αφήσουμε λοιπόν «τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς». Ας τους αφήσουμε να «εορτάσουν» τους δύο αιώνες του ξεπουλήματος και της ντροπής. Είναι οι αυθεντικοί και ιδανικοί επίγονοι του ελεεινού ψευτορωμέικου. Αυτού που πρόδωσε τη μεγάλη μας Επανάσταση και την άφησε κολοβωμένη και λειψή. Αυτού που δολοφόνησε τον μέγα Κυβερνήτη, που φυλάκισε τον Κολοκοτρώνη, που άφησε τον Νικηταρά να πεθάνει τυφλός ζητιάνος. Αυτού που πρόδωσε την πίστη των πατέρων μας και βρώμισε τα μυαλά και τις ψυχές ολόκληρων γενεών με τη δυσωδία της αθεΐας, τα λύματα της πλάνης, τη μπόχα των στοών. Αυτού που κερδοσκόπησε και πλούτισε πάνω στο αίμα της πατρίδας.
Αυτού που συνεργάστηκε δωσιλογικά με Μπαβαρέζους, Αγγλογάλλους, Αμερικανούς, Γερμανούς (του Γ΄ και Δ΄ Ράιχ) και κάθε λογής ακόμη ξένους κατακτητές και επιβήτορες. Αυτού που ο μέγας Μακρυγιάννης είχε αποκηρύξει, λέγοντας εκείνο το ανατριχιαστικό πως «καλύτερα να μας άφηνε άλλους τόσους χρόνους ο Θεός στους Τούρκους». Αυτού που πούλησε τη Μικρασία, τη Θράκη και τη Βόρεια Ήπειρο, που πρόδωσε την Κύπρο, που εκχωρεί και σήμερα προδοτικά τη Μακεδονία και το Αιγαίο, που ολοκληρώνει την προδοσία με την πλημμυρίδα του στημένου λαθροεποικισμού. Αυτού που μισεί κι αποστρέφεται με δαιμονική μανία οτιδήποτε αυθεντικά ορθόδοξο, οτιδήποτε γνήσια ελληνικό. Αυτού που έχει ορκισμένα ταχθεί εδώ και δύο αιώνες με όλες του τις δυνάμεις στην αποδόμηση, την αλλοίωση, την αποσάθρωση.
Αφήστε το λοιπόν το ψευτορωμέικο να εορτάσει την αθλιότητά του με σαμπάνιες, χαβιάρια και ακριβά πούρα, αφήστε το να τιμήσει τον ζόφο του, να πανηγυρίσει εν χορδαίς και οργάνοις την ίδια τη ντροπή του. Είναι ο επιθανάτιος ρόγχος του αυτός, το κακόηχο κύκνειο άσμα του. Εμείς προσδοκούμε ανάστασιν. Εμείς προσδοκούμε το αυθεντικό ρωμέικο που κάποια στιγμή θα γεννηθεί μέσα από τα αποκαΐδια. Θα είναι βέβαια δύσκολος και επώδυνος ο τοκετός, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά εκεί που φτάσαμε.
Εμείς τότε είναι που θα εορτάσουμε πραγματικά…