Τα γεγονότα της 31ης Ιανουαρίου 1996 στα Ίμια, είναι γνωστά και ως εκ τούτου κρίνω σκόπιμο να μην αναφερθώ σε αυτά, αλλά στην συνέχεια.
Υποστράτηγος ΕΑ
Ο μέχρι τότε βοσκός των Ιμίων Αντώνης Βεζυρόπουλος συνέχισε να πηγαίνει (ακόμη και μετά την κρίση) και να φροντίζει το κοπάδι του (40 αιγοπρόβατα) και ως εκ τούτου να υπάρχει ελληνική οικονομική ζωή στην βραχονησίδα επιβεβαιώνοντας έτσι την ελληνική κυριαρχία και με ότι συνεπάγεται για το Διεθνές Δίκαιο (ΑΟΖ κλπ).
Οι ενοχλήσεις και οι απειλές εκ μέρους του τουρκικού λιμενικού αφόρητες … αλλά όπως λέει ο ίδιος «σκέφθηκα ότι δεν θα τους κάνω την χάρη να σταματήσω. Αν μου έλεγαν να πάω ξανά θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη», είπε πριν από δύο χρόνια σε συνέντευξη του.
Και όμως αυτό που δεν κατόρθωσε το τουρκικό λιμενικό το κατόρθωσε το ελληνικό κράτος.
Μέχρι το 2002 ο δήμαρχος Καλύμνου Διακομηχάλης με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου χορηγούσε βοήθημα στον βοσκό των Ιμίων ύψους 2.οοο.οοο δραχμών δηλαδή 6000 ευρώ ετησίως έξοδα (βενζίνες, τροφή) κλπ.
Με την αλλαγή της δημοτικής αρχής και επειδή τόσο το υπουργείο Εξωτερικών αλλά και το υπουργείο Αιγαίο δεν «μπόρεσαν» να καλύψουν το παραπάνω ποσό, ο Αντώνης Βεζυρόπουλος μη δυνάμενος να ανταποκριθεί οικονομικά(πολύτεκνος και με σύνταξη 700 ευρώ) σταμάτησε να πηγαίνει στα Ίμια και απέσυρε και το κοπάδι του.
Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι το κράτος, καταλόγισε τις δαπάνες (50.000 ευρώ) ενίσχυσης, στον πρώην δήμαρχο Καλύμνου Διακομηχάλη με το σκεπτικό ότι δεν ήταν νόμιμα υλοποιημένες.
Ακόμη και έτσι να ήταν θα έπρεπε να είχε ψηφισθεί νόμος για να καλύπτει αυτές τις περιπτώσεις.
Τώρα θα ήμουν υπερβολικός αν έλεγα ότι η εθνική κυριαρχία στα ΄Ιμια χάθηκε για 500 ευρώ τον μήνα;