Ό,τι ζούμε τις τελευταίες ημέρες δεν αποτελεί μια καινούρια κατάσταση. Δεν είναι πως μέχρι χθες δεν περνούσε κανείς τα σύνορα της χώρας παράνομα. Όποιος φρόντιζε να ενημερώνεται για τις αφίξεις στα ελληνικά νησιά κάθε εβδομάδα παραλληλίζοντας τους αριθμούς με αντίστοιχα στρατιωτικά μεγέθη [πχ ενός λόχου, τάγματος κτλ], σίγουρα ανησυχεί εδώ και πολύ καιρό.
Του Στρατή Μαζίδη
Αυτό που άλλαξε είναι η ένταση. Ο Ερντογάν γύρισε τέρμα το διακόπτη και αυτό είχε ως συνέπεια να ανοίξουν πολλά μάτια, δίχως βέβαια να μπορεί να προδιαγράψει κανείς αν θα παραμείνουν ανοικτά σε περίπτωση που ο πρόεδρος της Τουρκίας αποφασίσει να επανέλθει στην πρότερη τακτική του που είχε ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα. Όταν εργαλειοποιείς ανθρώπους, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο αν θα περάσεις πχ 20.000 σε δύο ή σε τριάντα ημέρες.
Ωστόσο αυτό που αναδεικνύεται και πρώτος το υπογράμμισε ο Κυριάκος Κυριακόπουλος στο ιστολόγιό του "Ελληνικό Φόρουμ" είναι πως ο Ερντογάν σε αυτόν τον ιδιόμορφο πόλεμο που διεξάγει, δεν υφίσταται απώλειες. Οι άνθρωποι που καταφθάνουν από όλο τον κόσμο στην Τουρκία για να περάσουν στη χώρα μας, για τον Ερντογάν δεν είναι τίποτε άλλο από χρήσιμοι αναλώσιμοι. Αυτοί μπαίνουν στις λέμβους μιας χρήσης ή εστάλησαν, με τη βία όπως έχει αρχίσει να αποκαλύπτεται, στην οριογραμμή του Εβρου.
Οι άνθρωποι που ίσως πνιγούν ή καταλήξουν σε Χ δομές, ή ενδεχομένως πέσουν νεκροί σε ένα επεισόδιο στον Εβρο, δεν αποτελούν απώλειες για τον Ερντογάν. Απεναντίας μάλιστα το εύχεται κιόλας, κι όσο δεν του κάθεται, το επινοεί ψευδώς, για να βγει στη διεθνή γνώμη ως ανθρωπιστής.
Η τουρκική τακτική του πολέμου δια αντιπροσώπων [πχ Συρία, Λιβύη] μόνο κέρδη μπορεί να αποφέρει. Πρόκειται για επένδυση μηδενικού ρίσκου. Οι εξαθλιωμένοι της γης αποτελούν εν αγνοία τους γρανάζια της μηχανής του Ερντογάν. Βέβαια όταν τόλμησε να εμπλέξει και δικούς του, έλαβε πολύ σκληρό μάθημα [Ιντλίμπ - Τρίπολη] κι αυτό ίσως τον καταστήσει ναι μεν πιο προσεκτικό αλλά ενδεχομένως περισσότερο επικίνδυνο αναλαμβάνοντας μεγαλύτερα ρίσκα με ανθρώπους που δεν του κοστίζουν.