 |
| Reuters /Αly Song |
Το παγκόσμιο χωριό ζει μια πρωτόγνωρη δυσκολία. Μια κρίση όχι μόνο του συστήματος υγείας αλλά και βαθύτατα κοινωνική, αφού και ο κόσμος εφαρμόζει καραντίνα στις μετακινήσεις του, στις πιο πολλές δουλειές του, στις πάσης φύσεως ανθρώπινες δραστηριότητες. Μια καραντίνα,που κατά την προσωπική μου άποψη, δεν έχει ορατή διέξοδο όσο το εμβόλιο του ιού που μας ταλαιπωρεί, καθυστερεί.
Νικόλαος Ταμπουρέας
Παιδαγωγικός σύμβουλος, εκπαιδευτικός
Τι θα γίνει άραγε όσο έχουμε εξάπλωση του ιού και όχι υποχώρηση; Πώς τα μέτρα καραντίνας θα ανασχέσουν τη μετάδοση ενός ιού που μπορεί να εκδηλωθεί μετά από 14 μέρες; Τι θα συμβεί εάν συνεχιστεί ακάθεκτη η εκθετική εξέλιξη της πανδημίας; Εάν η πίεση στο σύστημα υγείας ξεπεράσει τα όριά του, η πλειοψηφία των επιπλέον θανάτων μπορεί να μην οφείλεται σε κοροναϊό, αλλά σε άλλες κοινές ασθένειες και καταστάσεις όπως καρδιακές προσβολές, εγκεφαλικά επεισόδια, τραύματα, αιμορραγία και άλλα παρόμοια που δεν θα αντιμετωπίζονται επαρκώς. Αλλά γιατί θέτουμε τέτοια ερωτήματα;
Προσωπικά ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διαβλέπω δεν είναι η εκθετική εξέλιξη του κορωνοϊού αλλά οι παράπλευρες επιπτώσεις. Το παρατεταμένο lock-down μπορεί να επιφέρει οικονομική κρίση στην νοσούσα οικονομία μας, σοβαρές αναταραχές, εμφύλιες συγκρούσες, έξαρση εγκληματικότητας, κατάρρευση του κοινωνικού ιστού ακόμα και πόλεμο με γειτονικά κράτη. Ποια κυβέρνηση μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις; Καμιά από τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις,φρονούμε.Και τι θα κάνουμε εμείς ως πολίτες;
Να ετοιμαζόμαστε τόσο ατομικά αλλά και συλλογικά για όλα τα σενάρια. Να διαπαιδαγωγήσουμε τα παιδιά ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στα δύσκολα και να μην αιφνιδιαστούν από τις εξελίξεις. Να κάνουμε εσωτερική πνευματική ανασκόπηση για τις ευθύνες όλων μας. (Ναι, όλοι έχουμε ευθύνες, όχι για τον ιό, αλλά για την κατάσταση της χώρας μας). Τέλος, να ανοίξουμε τα κοιμισμένα πνευματικά μας αισθητήρια που θόλωσαν από τα πάθη του εγωισμού, και να κοιτάξουμε ψηλά. Είναι σίγουρο πως γρήγορα θα μας χρειαστεί…