 |
| contemporaryart / pixabay |
Η Γερμανία μαζί με τους δορυφόρους της υποστηρίζουν ότι ούτε λίγο ούτε πολύ, η λύση για όσους πλήττονται από την πανδημία του κορωνοϊού είναι η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης έναντι μέτρων, δηλαδή μνημονίων. Τώρα τι είδους μέτρα μπορεί να λάβει μια κυβέρνηση στους ζωντανούς - οικονομικά νεκρούς της επόμενης ημέρας, ίσως μόνο η Γερμανία να μπορεί να απαντήσει.
Του Στρατή Μαζίδη
Η Γερμανία όμως από την πλευρά της καλά λέει ό,τι λέει. Το συμφέρον της κοιτά όπως αυτή το αντιλαμβάνεται. Διότι μπορεί να είναι και εντελώς διαφορετικό στην πραγματικότητα. Όσον αφορά την ανθρωπιστική πλευρά του θέματος, ήτοι τον κόσμο που χάνεται, χάθηκε και θα χαθεί αυτά ελάχιστη σημασία έχουν για τους Γερμανούς. Δεν το λέει ο γράφων. Το διαλαλεί η ιστορία. Γερμανικής έμπνευσης ήταν η εξόντωση των λαών της Μικράς Ασίας.
Γερμανικής επινόησης ήταν οι φούρνοι του Αουσβιτς ή το κόψιμο της Πολωνίας στα δύο. Γερμανοί εκτελούσαν αιχμαλώτους και κρατούμενους μέσα στα στρατόπεδα. Γερμανοί σκορπούσαν τη φτώχεια στις κατεχόμενες πατρίδες των λαών. Συνεπώς είναι ένας σκληρός πειθαρχημένος λαός που κοιτά το συμφέρον του.
Το πρόβλημα όμως από ένα σημείο και μετά δεν είναι το τι είναι ή ποιοι είναι οι Γερμανοί. Αλλά εμείς. Οι Ελληνες, οι Γάλλοι, οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί κι όλοι οι υπόλοιποι. Εμείς τι κάνουμε; Τι θέλουμε; Πώς θα κινηθούμε την επαύριον της καραντίνας και των περιορισμών; Τι είδους κοινωνία φανταζόμαστε; Γκρίζα έως μαύρη όπως αυτή της τελευταίας δεκαετίας ή κάποια άλλη όπου εκτός των αριθμών, θα μπορούν να χαμογελούν και να κοιμούνται ήρεμοι τις νύχτες οι άνθρωποι;
Το κατακεραύνωμα της Γερμανίας, δεν αφαιρεί τις υπόλοιπες χώρες από την επίλυση της εξίσωσης.