Για μια ακόμη φορά η Γερμανία αντιμετωπίζει την κρίση ως ευκαιρία για να ωφεληθεί η ίδια και να κερδίσει σε επιρροή εις βάρος των υπολοίπων Ευρωπαίων. Το βασικό επιχείρημα των Γερμανών είναι ότι αυτοί είχαν την αυτοπειθαρχία και έχουν φροντίσει να είναι "μαζεμένοι". Έτσι δεν έχουν λόγους να πληρώσουν την χαλαρότητα των υπόλοιπων.
Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια. Δεν μας λένε πώς μέσω του ηθελημένα ατελούς ευρώ πέτυχαν αυτά τα πλεονάσματα. Πώς αξιοποιώντας την κρίση χρέους πέτυχαν να έχουν αρνητικά επιτόκια στο ομόλογά τους. Αυτή τη στιγμή για παράδειγμα η Γερμανία είναι η μοναδική μεγάλη οικονομία στην οποία οι επενδυτές επιδοτούν μέσω των αρνητικών επιτοκίων τον δημοσιονονικό της προϋπολογισμό. Για να μην μιλήσουμε για το πως αυτό το πλεονέκτημα μετακυλίθηκε στον φθηνό δανεισμό των γερμανικών εταιρειών.
Αν λοιπόν η Γερμανία θέλει να μην χαλάσει το "νοικοκύρεμα" που έχει πετύχει στο εσωτερικό της είναι δικαίωμά της. Δεν μπορεί όμως να καρπούται και δωρεάν τα οφέλη συμμετοχής στην Ευρωζώνη. Ούτε μπορεί να χρησιμοποιεί την ΕΕ ως εργαλείο επίτευξης των εθνικών της πολιτικών. Με πιο απλά λόγια δεν μπορούν όλοι οι άλλοι να πληρώνουν κυρίως το κόστος διατήρησης του ευρώ από το οποίο κερδίζει κυρίως η ίδια.
Μετά από χρόνια, ίσως να έχει γίνει προφανές ότι αυτός που κατέστρεψε το ευρωπαϊκό όραμα ήταν περισσότερο από όλους η Γερμανία. Όχι γιατί δεν έφταιγαν οι υπόλοιποι για την ανεύθυνότητά τους, αλλά γιατί η Γερμανία λειτούργησε τόσο κοντόφθαλμα, ώστε δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στον ηγετικό ρόλο που της έθεσε η Ιστορία.