Ακόμα και σε μια δύσκολη περίοδο, όπως αυτή της πανδημίας του κορωνοϊού, οι Γερμανοί επιμένουν «ευλαβικά» στην αυστηρή δημοσιονομική πολιτική και θεωρούν την ιδέα του «Κορωνο-ευρωομολόγου» σαν «συζήτηση-φάντασμα», προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση ακόμα και του κου Μητσοτάκη. Είναι όμως μόνο ο περιβόητος γερμανικός «οικονομικός εθνικισμός» που σαρώνει τη «γερμανική» Ευρώπη ο μοναδικός λόγος που η προτεστάντισσα (στη νοοτροπία) και κόρη πάστορα κα Μέρκελ προκαλεί με τις εμμονές της το μένος Ιταλών, Ισπανών, Γάλλων, Ελλήνων και πολλών άλλων Ευρωπαίων;
Υπάρχει και μια ακόμη παράμετρος που ενδεχομένως να είναι εξίσου σημαντική με την οικονομία και τους - υπό κατάρρευση - μηχανισμούς της οικονομίας της αγοράς. Ο γερμανικός προτεσταντισμός και ο ιδρυτής του Μάρτιν Λούθηρος, «ο προφήτης των Γερμανών» όπως ο ίδιος αποκάλεσε τον εαυτό του. Για την πλειοψηφία του γερμανικού λαού ο Λούθηρος, ο «αρνητής της ελεύθερης βούλησης», είναι ότι η Ζαν Νταρκ για τους Γάλλους ή ο Φραγκίσκος της Ασίζης για τους Ιταλούς.
Γι αυτό ακόμα και σήμερα οι διδαχές, τα προτάγματα, οι δοξασίες, οι αξιώσεις και η «κληρονομιά» του Λουθηρανισμού/Προτεσταντισμού που, σύμφωνα με τον Μαξ Βέμπερ, «νομιμοποίησε απόλυτα το κράτος, σαν έναν θείο θεσμό και άρα τη βία σαν μέσο», είναι για τους περισσότερους Γερμανούς τρόπος ζωής. Ο Λούθηρος, συνεχίζει ο Βέμπερ, «απάλλαξε το άτομο από την ηθική ευθύνη για τον πόλεμο και την μεταβίβασε στην εξουσία. Η υπακουή του ατόμου στην εξουσία για ζητήματα άλλα, εκτός από εκείνα της πίστης, δεν μπορούσε ποτέ να συστήσει ευθύνη».
Επιπλέον, ο Προτεσταντισμός αναπτέρωσε την εργασιακή ηθική των Γερμανών φτάνοντας ακόμα και σε ακρότητες όπως «Η εργασία απελευθερώνει» που «κοσμούσε» την είσοδο σε ναζιστικά κρεματόρια.
Ο Νίτσε πάντως, ο διαφορετικός Γερμανός, ο φανατικά «αντιλουθηρικός», τον είδε σαν τον άνθρωπο που «εμπόδισε την Αναγέννηση να νικήσει». Πιο «ήπιος» ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, στο μνημειώδες έργο του «Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος» γράφει: «Η σκέψη του Λούθηρου ήταν αντίθετη με το πνεύμα που είχε ενσαρκωθεί στην Αναγέννηση και στον Ουμανισμό.» Ξεκάθαρη ήταν όμως η άποψη των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών: «Ο αγώνας του Χίτλερ και η διδασκαλία του Λούθηρου (είναι) η καλή άμυνα του γερμανικού λαού». (φωτό)