 |
| juliacasado1 / pixabay |
Πριν πανηγυρίσουμε ξέφρενα για το "βέτο" της Ιταλίας κύριοι, θα πρέπει να περιμένουμε έως ότου αυτός ο κύκλος να ολοκληρωθεί, αφού ακόμη βρισκόμαστε στον προθάλαμο της πρώτης πράξης, και ο διάδρομος για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν παραμένει σκοτεινός…
Η Γερμανία δεν παραιτήθηκε από τις διαχρονικές επιδιώξεις της, που είναι η διατήρηση μιας υποτελούς σχέσης έναντι και σε βάρος των "συμμάχων" της με την ίδια επικυρίαρχο σε αυτό το νοσηρό οικοδόμημα, και η λοιπή Ευρώπη δεν έχει αποδείξει διαχρονικά πως διαθέτει ηγέτες αποφασισμένους να διαχειριστούν την αξιοπρεπή εθνική τους χειραφέτηση, έναντι των Γερμανικών ηγεμονικών επιδιώξεων.
Προφανώς το αίτημα για την έκδοση του ομολόγου της «ΚΟΡΩΝΑΣ», δεν συνιστά επαναστατική ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης στο Ευρωενωσιακό γίγνεσθαι. Είναι απλώς μια ελαφρά διαφοροποιημένη προσέγγιση από την παραδοσιακή αναπαραγωγή της αδιέξοδης και νοσηρής σχέσης που ορίζεται με το γνωστό τρίγωνο: Δανεισμός – Υπερχρέωση – Δημοσιονομικός στραγγαλισμός. Παρ’ όλα αυτά η Γερμανία «κατ’ αρχήν» ΔΕΝ το επέτρεψε.
Αυτό βεβαίως δεν προδιαγράφει και την τελική της τοποθέτηση, και προφανώς ουδείς μπορεί να αποκλείσει την εκδήλωση κάποιας μεγαλόκαρδης «τρίπλας» που... θα εξασφαλίσει άλλοθι στους δουλοπρεπείς. Το πρόβλημα ωστόσο παραμένει…
Και είναι πρόβλημα κορεσμού του θνησιγενούς οικοδομήματος, με αδιέξοδα, ανισομέρειες και πολλές μικρές και μεγάλες πολιτικές και θεσμικές τερατογενέσεις. Και όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, σε ένα τέτοιο περιβάλλον μόνο οι νοσηρά αυτοκτονικοί μπορούν να συνεχίζουν να αποδέχονται την προοπτική της συμβίωσής τους.
Σε κάθε περίπτωση, όποια και αν θα είναι η λύση που θα δρομολογηθεί, το Βερολίνο φρόντισε να καταστήσει σαφές στους πάντες, πως η παντοκρατορία της ΕΚΤ δεν αμφισβητείται, και αυτό σημαίνει πως δεν θα επιτραπεί σε κανέναν από τους προθύμους να εγκαταλείψει το όχημα της αδιέξοδης και καταστροφικής κρατικής υπερχρέωσης με εργαλείο ισχύος την πολιτική των ομολόγων.
Επομένως, οι εθνικές κυβερνήσεις οφείλουν να πάρουν τις αποφάσεις τους. Και οι δρόμοι που έχουν μπροστά τους δεν είναι πολλοί.
- Όσοι επιλέξουν να παραμείνουν πιστοί στην λογική του Γερμανικού ρεφενέ, αυτό που υπάρχει μπροστά είναι μονάχα ο απόλυτος γεωπολιτικός και οικονομικός Καιάδας…
- Αυτοί που θα επιλέξουν να σηκώσουν το γάντι της στρατηγικής επιβίωσης των χωρών τους, θα πρέπει να ασχοληθούν σοβαρά με την διπλή πρόκληση που ενσαρκώνεται στην «μετά ιόν» εποχή…Είναι η πρόκληση που σχετίζεται με την ανάγκη του επιθετικού στρατηγικού ανασχεδιασμού των εθνικών οικονομιών, η οποία πηγαίνει αντάμα με την ανάγκη της πραγματικής εθνικής χειραφέτησης στη βάση της οποίας οφείλουν να διαχειριστούν τις κρίσιμες γεωπολιτικές προκλήσεις της επόμενης μέρας.
Είναι φανερό πως η χώρα μας, ακριβώς επειδή βρίσκεται στην διακεκαυμένη ζώνη μιας δυναμικής γεωστρατηγικής νεοπλασίας, έχει την ιστορική υποχρέωση να πρωταγωνιστήσει σε αυτήν την ανατροπή, σε διαφορετική περίπτωση θα ιφιγενοποιηθεί από τις ίδιες τις εξελίξεις.