 |
| φωτο ΕΡΤ |
Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) γράφει τα ακόλουθα για το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα στο Άρθρο 78, παράγραφος 2γ: «… το Συμβούλιο αποφασίζει… κοινό σύστημα για την προσωρινή προστασία των εκτοπισμένων προσώπων σε περιπτώσεις μαζικής εκροής».
Δημήτρης Μάρδας
Καθηγητής Τμήματος Οικονομικών Επιστημών ΑΠΘ
Π. Αν. Υπουργός Οικονομικών, και Υφ/γός Εξωτερικών,
π. βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης
Επίσης, στο εν λόγω άρθρο (Βλ. παράγραφο 3) τονίζεται ότι: «Εφόσον ένα η περισσότερα κράτη-μέλη αντιμετωπίζουν επείγουσα κατάσταση, λόγω αιφνίδιας εισροής υπηκόων τρίτων χωρών, το Συμβούλιο μπορεί να εκδίδει, μετά από πρόταση της Επιτροπής, προσωρινά μέτρα υπέρ του εν λόγω κράτους ή των εν λόγω κρατών».
Τι εφαρμόζεται από όλα αυτά στην ΕΕ; ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. Τέλος, σημειώνεται στο Άρθρο 80 ότι: «Οι πολιτικές της Ένωσης…. διέπονται από την αρχή της αλληλεγγύης και της δίκαιης κατανομής ευθυνών μεταξύ των κρατών-μελών, μεταξύ άλλων και στο οικονομικό επίπεδο….»
Η οικονομική συνδρομή των κρατών-μελών είναι λοιπόν υποσύνολο ενός πλέγματος δράσεων και όχι ο κύριος στόχος. Απομένουν πολλά άλλα, όπως η από κοινού δράση για τη φύλαξη των συνόρων από μαζικές εισροές, η ισοκατανομή των προσφύγων-μεταναστών στα κράτη-μέλη κ.λπ. ΠΟΥ βλέπουμε στην ΕΕ τη δίκαιη κατανομή των ευθυνών; ΠΟΥΘΕΝΑ παρά μόνο επιλεκτικά στην οικονομική συνδρομή.
Όταν λοιπόν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που θεωρείται ο θεματοφύλακας των Συνθηκών, δεν κάνει καλά τη δουλειά της στο προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα ή ακόμη, το Συμβούλιο των Υπουργών αρνείται να πάρει αποφάσεις συμβατές με τις προβλέψεις των Συνθηκών, τότε σειρά έχει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Αυτό με τις αποφάσεις του, συμβατές με τα προαναφερθέντα, εύλογα θα υποκαταστήσει το Συμβούλιο.
Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ υπάρχουν για να τα χρησιμοποιούμε όλα. Από την άλλη, οι Συνθήκες που κυρώθηκαν από όλα τα εθνικά κοινοβούλια των κρατών-μελών της ΕΕ, πρέπει να εφαρμόζονται και όχι να αποτελούν απλά κείμενα «εκθέσεων ιδεών» στα γραφεία μας.
Αν και θεωρείται προσωρινή η εδώ διαμονή των προσφύγων-μεταναστών κατά τα λεγόμενα και γραφόμενα, δε γνωρίζουμε ποιο θα είναι το μέλλον για κάποιο κόσμο από τους μετακινούμενους πληθυσμούς. Επειδή όμως πρέπει να βλέπουμε αρκετά μακριά, σημειώνεται το εξής.
Ο Νόμος μας για την απόδοση ιθαγένειας, μοναδικός στο είδος του, επιτρέπει κάτω από ορισμένες συνθήκες την απόδοση ιθαγένειας σε μετανάστες που διαμένουν για χρόνια στη χώρα ακόμη και αν εισήλθαν παράνομα.
Η απόδοση της ιθαγένειας δεν έχει την παραμικρή σχέση με την αυτονόητη υποχρέωση κάθε κυβέρνησης για την προστασία και το σεβασμό της ζωής των προσφύγων-μεταναστών. Είναι αρμοδιότητα κάθε κυρίαρχου κράτους και δεν πηγάζει από οποιουσδήποτε κανόνες του διεθνούς δικαίου.
Για να μην αντιμετωπιστούν μελλοντικά προβλήματα από τη μαζική εισδοχή προσφύγων-μεταναστών, ας γίνει ο σχετικός νόμος λιγότερο ελκυστικός, με την περαιτέρω αυστηροποίηση της διαδικασίας απόδοσης ιθαγένειας, η οποία εύλογα θα έχει γενική ισχύ για κάθε μετανάστη.
Διαφορετικά ο κίνδυνος του επηρεασμού της πολιτικής ζωής της χώρας από ξένες δυνάμεις (Βλ. Γερμανία και Τούρκους μετανάστες με γερμανική ιθαγένεια) είναι ορατός. Δεν είναι τυχαία ίσως η σιωπή της Γερμανικής κυβέρνησης στα όσα διαδραματίζονται στον Έβρο στο πλαίσιο των γεωπολιτικών επιλογών της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας με όχημα τους πρόσφυγες-μετανάστες.
Τα τρία εκατομμύρια Γερμανοί τουρκικής καταγωγής με τη δύναμη της ψήφου τους αποτελούν αιτία για το πολιτικό τους φλερτάρισμα από κάθε κόμμα της χώρας αυτής. Επηρεάζουν λοιπόν την πολιτική της ζωή σύμφωνα με τις στρατηγικές βλέψεις της Άγκυρας.
Τέλος, χάθηκε η χρυσή ευκαιρία να αξιοποιήσουμε προς αμοιβαίο όφελος, εκείνους τους πρόσφυγες με γνώσεις και δεξιότητες, όπως και με χρήματα που φυγάδεψαν από τη Συρία στο εξωτερικό έγκαιρα. Αυτήν τη δουλειά στην Ελλάδα, και όχι μόνο, την έκαναν όμως υπηρεσίες άλλων κρατών, επιλέγοντας και μεταφέροντας στο εξωτερικό τα άτομα εκείνα με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, προς όφελος φυσικά της δικής τους χώρας.
Δισεκατομμύρια επένδυσαν Σύροι πρόσφυγες στις όμορες της Συρίας χώρες και σε πιο απόμακρες (Βλ. Αίγυπτο), μεταφέροντας επίσης τα χρήματα τους στις Γερμανικές τράπεζες, (80 δις ευρώ οι καταθέσεις των Σύρων) όπως και σε άλλες της Ευρώπης.