 |
| Free-Photos / pixabay |
Έχοντας ζήσει λόγω μεταπτυχιακού στη Μ. Βρετανία και έχοντας επί σειρά ετών επαφή με την συγκεκριμένη χώρα πιστεύω ότι στη Μ. Βρετανία συνέβη το εξής και θα μιλήσω ως συριζαία κάπως, αλλά δυστυχώς η χώρα τους έτσι λειτουργεί. Έβαλε τους αριθμούς πάνω από τους ανθρώπους.
Ελένη Παπαδοπούλου
Δηλαδή υπολόγισε την οικονομική ζημιά από το καθολικό κλείσιμο, υπολόγισε τί θα στοιχίσει στο σύστημα υγείας η καραντίνα στα νοσοκομεία και η νοσηλεία χιλιάδων, είδε ότι ναι μεν ο ιός έχει διασπορά, αλλά έχει σχετικά χαμηλό επίπεδο θνησιμότητας...και τους άφησε στο έλεος του Θεού, μέχρι να δει το μακελειό στην Ιταλία, να πιεστεί από την διεθνή κατακραυγή και την κοινή γνώμη και να αλλάξει κάπως την πολιτική της.
Η Μ. Βρετανία είναι μία χώρα που λειτουργεί με τον ιδιωτικό τομέα κυρίως, είναι τρομερά τσίπιδες και παραδόπιστοι, είναι η χώρα όπου τίποτα δεν είνα δωρεάν, θα πληρώσεις το ποτήρι το νερό που θα πάρεις με τον καφέ, θα πληρώσεις την ζυγαριά όπου θα ζυγιστείς στο φαρμακείο, όπως έλεγε ένας φίλος "από την ώρα που βγαίνεις από το σπίτι λειτουργεί το ταξίμετρο". Κάθε σου βήμα είναι λεφτά που ξοδεύεις. Φίλος γιατρός σε αγγλικό νοσοκομείο έλεγε πόσο σπάγγοι ήταν στα υλικά και στις εξετάσεις, σε σημείο να μην μπορείς να κάνεις καλά την δουλειά σου.
Λειτούργησαν και εκ τους ασφαλούς βλέποντας ότι γύρω γύρω έχουν πάρει μέτρα, σου λέει εδώ μας παίρνει να είμαστε πιο χαλαροί, αφού από τις άλλες χώρες δεν κυκλοφορεί τίποτα.
Κοινώς κατά την γνώμη μου δεν υπήρξε καμία στρατηγική της αγέλης. Υπήρξε μία άθλια πολιτική για να μην ξοδευτεί το κράτος υπολογίζοντας ότι νεκροί στα σπίτια θα του στοίχιζαν λιγότερο από άρρωστους με περίθαλψη στα νοσοκομεία και για να μην πληγούν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις τους. Τα λεφτά σκέφτηκαν και τίποτα άλλο και πιστεύω ότι όποιος έχει ζήσει Αγγλία το καταλαβαίνει.
Συμπαθώ τον Τζόνσον, αλλά εδώ δεν λειτούργησε ως συντηρητικός, αλλά ως ακραίος φιλελεύθερος. Φάουλ κι ελπίζω να μην στοιχίσει το λάθος του πολλές ζωές, όπως στην Ιταλία.