Η πίεση στον Εβρο με τη συγκέντρωση χιλιάδων μεταναστών που επιθυμούν [ή αναγκάζονται] να περάσουν παράνομα στην Ελλάδα έδωσε μια ανέλπιστη ανάσα στην κυβέρνηση. Τα πράγματα είχαν αρχίσει να μην πηγαίνουν καλά. Οι προσδοκίες είχαν ξεκινήσει να διαψεύδονται σε σειρά θεμάτων σε σύγκριση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις.
Του Στρατή Μαζίδη
Σκοπιανό, ελληνοτουρκικά, μεταναστευτικό, εγκληματικότητα και εσχάτως εκστρατεία των ΜΑΤ στα ακριτικά νησιά με τα γνωστά αποτελέσμα. Ωστόσο οι σφαλιάρες που άρπαξε ο Ερντογάν στη Συρία, λειτούργησαν υπέρ της κυβέρνησης.
Τα σύνορα έκλεισαν. Στον Εβρο φυλάσσονται σε πολύ καλό επίπεδο ενώ στα νησιά υπάρχουν αφίξεις αλλά φαίνεται να παρεμποδίζονται πολύ περισσότερες. Επίσης ενεργοποιήθηκε η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού ο οποίος επιθυμεί η χώρα του να παραμείνει όπως τη γνώρισε.
Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα;
Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα;
Ήταν 4 Οκτωβρίου του 2019 όταν κατά τη δευτερολογία του σε επίκαιρη ερώτηση για το μεταναστευτικό στην «Ώρα του Πρωθυπουργού», ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε από του βήματος της Βουλής:
Με ρωτήσατε εάν φοβόμαστε τους πρόσφυγες ως μια δύναμη που θα μπολιάσει την ελληνική κοινωνία. Σας λέω όχι, δεν τους φοβάμαι. [...] Είμαι υπερήφανος όταν πηγαίνω σε παρελάσεις και βλέπω μια κοινωνία η οποία μετατρέπεται σε πολυπολιτισμική σιγά – σιγά (https://primeminister.gr/2019/10/04/22300)
Στις 3 Μαρτίου του 2020 δήλωνε μεταξύ άλλων ο πρωθυπουργός από τις Καστανιές:
το πρόβλημα αυτό δεν είναι πια προσφυγικό και μεταναστευτικό. Συνιστά μία ασύμμετρη απειλή στα ανατολικά σύνορα της Ελλάδας, που είναι και σύνορα της Ευρώπης. Και η παράνομη εισβολή χιλιάδων ανθρώπων παίρνει τη μορφή της επιβουλής του εθνικού μας εδάφους, με εμπροσθοφυλακή συχνά ανθρώπους άγνωστης προέλευσης αλλά και άγνωστων σκοπών. Που δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν απροκάλυπτα βία για να εισέλθουν στην ελληνική επικράτεια και εκτοξεύουν δακρυγόνα που χρησιμοποιεί ο τουρκικός στρατός. Είναι υποχρέωσή μου να περιφρουρήσω την ακεραιότητα και την κυριαρχία της χώρας μου και αυτό θα κάνω (https://primeminister.gr/2020/03/03/23447)
Τι άλλαξε μέσα σε πέντε μήνες τόσο δραματικά;
Επί της ουσίας τίποτε. Μόνο η δύναμη της εικόνας. Μπορείς να στείλεις κάπου 10.000 μέσα σε μια ημέρα, μπορείς να τους στείλεις επίσης σε 20 ημέρες ανά 500. Ποιος άλλωστε ελέγχει τον Ερντογάν που έχει εργαλειοποιήσει από χρόνια αμέτρητους ανθρώπους; Στην πρώτη περίπτωση έχουμε...ασύμμετρη απειλή, στη δεύτερη απλά ροές. Το αποτέλεσμα όμως είναι στο τέλος το ίδιο.
Μιας και ζούμε στην Ελλάδα έχοντας αυτό το πολιτικό προσωπικό, αναρωτιέται κανείς εύλογα, αν ο Ερντογάν μάζευε όλον αυτόν τον κόσμο που έστειλε στον Εβρο, ηρεμούσε για ένα διάστημα και άρχιζε πάλι τις αποστολές με τις τουρκικές βάρκες μιας χρήσης στέλνοντας 300, 400, 500, 600 ανά ημέρα, τότε τι θα συνέβαινε;
Το μεταναστευτικό σημαίνει χρήματα. Δεν υπάρχει κανένας ανθρωπισμός και κανένας πατριωτισμός [όψιμος]. Οι τελευταίες διακυβερνήσεις της χώρας το αποδεικνύουν. Αν ενδιαφέρονταν για τους γηγενείς θα φυλούσαν τα σύνορα και θα μεριμνούσαν για τον άμεσο επαναπατρισμό όσων παράνομα περνούν τα σύνορα, αν πάλι νοιάζονταν για αυτούς δε θα στοίβαζαν πολλαπλάσιους στις όποιες άθλιες δομές ενώ θα φρόντιζαν να βρουν τρόπους ώστε να φτάσουν στους προορισμούς. Τι υπάρχει; Λεφτά. Για προσλήψεις, αναθέσεις, διαχείριση του χάους.
Το αν τα γεγονότα του Εβρου, τα απρόβλεπτα αντανακλαστικά του ελληνικού λαού και τα δεδομένα των τελευταίων μετρήσεων άλλαξαν όντως τις απόψεις του πρωθυπουργού μέσα σε λίγους μήνες, είναι ίσως ένα ερώτημα, γιατί μπορεί και να μην είναι.