 |
| Free-Photos / pixabay |
Οι Μενουμεσπιτάκηδες μας λένε πως η η ύφεση που έρχεται οφείλεται στην ίδια την πανδημία και όχι στις κρατικές παρεμβάσεις για την ανάσχεσή της και στην πολιτική της γενικής καραντίνας. "Όταν έχεις πανδημία, είναι επόμενο πως θα έχεις και ύφεση", μας λένε. Όμως, η πραγματικότητα ίσως να τους διαψεύδει για μια ακόμη φορά.
Ας πάρουμε τις δυο χειρότερες επιδημίες γρίπης που γνώρισε ο πλανήτης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ασιατική γρίπη του 1957-1958 στοίχισε την ζωή σε 1 εως 4 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Μόνο στις ΗΠΑ είχαμε 116.000 νεκρούς. (αυτό το νούμερο με τα σημερινά πληθυσμιακά δεδομένα των ΗΠΑ ισούται με 220.000 νεκρούς, όταν οι προβλέψεις για τον κορωνοϊο μιλάνε για 60.000 νεκρούς στις ΗΠΑ). Το 1958 το ΑΕΠ των ΗΠΑ υποχώρησε κατά 0,7% (η Μ.Βρετανία εξακολουθούσε να έχει ανάπτυξη της τάξης του 1,4%), όμως οι μελετητές εκείνης της μάλλον ήπιας και σύντομης οικονομικής κρίσης δεν αποδίδουν την ύφεση στη γρίπη αλλά σε άλλους παράγοντες ( https://en.wikipedia.org/wiki/Recession_of_1958).
Η "γρίπη του Χονγκ Κονγκ" την περίοδο 1968-1969 σκότωσε 1.000.000 ανθρώπους παγκοσμίως, ενώ οι ΗΠΑ θρήνησαν 100.000 νεκρούς (με τα σημερινά πληθυσμιακά δεδομένα θα είχαμε 164.000 νεκρούς, πολύ περισσότερους από τους, σύμφωνα με τις προβλέψεις, νεκρούς του κορωνοϊου). Ένα χρόνο ύστερα από την επιδημία, το 1970, έχουμε μια επιβράδυνση της ανάπτυξης των ΗΠΑ (η ανάπτυξη ήταν θετική αλλά μόνο 0,2%), ενώ και ο ρυθμός ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας μειώνεται από το +6,1% του 1969 στο +3,5% του 1970. Όμως και αυτή η επιβράδυνση δεν αποδίδεται από τους ειδικούς στην επιδημία αλλά σε άλλους παράγοντες (πχ αύξηση των επιτοκίων και προσπάθεια για μείωση των ελλειμμάτων που προκάλεσε ο πόλεμος στο Βιετνάμ- https://en.wikipedia.org/wiki/Recession_of_1969%E2%80%9370).
Ακόμη όμως και αν, κόντρα στους οικονομολόγους, δεχτούμε ότι οι επιδημίες της γρίπης είχαν το μερίδιο τους στις παραπάνω οικονομικές κρίσεις, μιλάμε για πολύ μικρά νούμερα που καμιά σχέση δεν έχουν με τον οικονομικό Αρμαγεδδώνα που προβλέπεται λόγω του κορωνοϊου. Επιπλέον, δεν στέκει και το επιχείρημα πως οι επιδημίες του 1957 και του 1967 ήταν ήπιες άρα δεν επηρέασαν σημαντικά την οικονομική ζωή, αφού, όπως δείχνουν τα νούμερα που παρέθεσα παραπάνω, ήταν πιο θανατηφόρες από την τωρινή επιδημία.
Η διαφορά του τότε με το σήμερα είναι πως στις προηγούμενες επιδημίες γρίπης οι κυβερνήσεις δεν πήραν κανένα μέτρο και απλά άφησαν τον ιό να κάνει τον κύκλο του ενώ σήμερα εξαιτίας του κορωνοϊου, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, τα κράτη αποφάσισαν να σταματήσουν την οικονομική δραστηριότητα και να βάλουν γενικό λουκέτο σε όλον τον πλανήτη! Μήπως τελικά δεν είναι η πανδημία αυτή που προκαλεί, ούτως ή άλλως, οικονομικές κρίσεις αλλά η υπερβολική αντίδραση των κυβερνήσεων;